İyi romanlar insanları ayıplamak, yargılamak için değil, anlamak için yazılır. Bu yüzdendir bunu yapmaya çalışmış, zamanını (zamanına göre) aşmış Atayı, Atılganı, Y.Kemali, Pamuku hatta Tanpınar ile Safayı da bambaşka bir yere koyarım. Türk romancılığından bahsedebiliyorsak (ki Nurullah Ataça göre Türk Romanı mevzusu da tartışmalıdır, haklı tarafları da genel içinde çoktur.) bu yazarlar sayesindedir. Bu yüzden artık bu konuda beni sinirlendirirken, romancılıktan ne anladığımıza bakalım. Yoksa Kerime Nadire, Mithat Cemal Kuntaya vs. ya da günümüz öylesine yazarlarına getirdiğim eleştirilerin kendimce sebepleri vardır, sebepsiz bir kötülükle aşağılama çabası hiç yoktur! Ki edebiyatımızda Tolstoy, Dostoyevski, Stendal, H.James, Joyce, Woolf gibi yazarlardan olmamasının sebebi de bence özünde budur. Türk edebiyatında Pessoa etkisinden, Proust yansımasından, Broch karmaşıklığından, Conrad sıçramalarından, Marquez/Borges karmaşısından dem vurmak... Komik oluyor. Bahsediyorsunuz ya, temelsizce hiç olmuyor. Yazarlarımızda (sebepleri vardır, ona bir şey demiyorum) özümseme, algılama ve felsefe yapma eksikliği vardır, yoksa bende antimilliyetçi bir çaba ve taraf yoktur. İlk dönem Türk edebiyatını yetersiz görmem için duygusal bir durumum yoktur. Şunu anlayın istedim.
Posted on: Fri, 29 Nov 2013 15:37:42 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015