Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΠΟΡΤΟ – ΛΑΓΟΥΣ Τέσσερα παιδιά, την Σαλιέ, Σεφεριέν, Γιοντσά και τον μικρό Αφσάρ έχει ο 30χρονος Νιαζή Ογλού Ακήφ που προσέτρεξε στην βοήθεια της Παναγίας της Παντάνασσας για να γίνει καλά από το φύσημα καρδιάς ο μονάκριβος γιος του. Μαζί η σύζυγός του Περχάν, ένα νέο ζευγάρι που προσευχήθηκε με την δύναμη της ψυχής του και είδε να γίνεται το θαύμα. Το φύσημα να εξαφανίζεται και οι γιατροί να μένουν άναυδοι! Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφουμε ένα τέτοιο γεγονός, αλλά είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε οικογένεια μουσουλμάνων αν και στο μοναστήρι έχουν προσφύγει και Τούρκοι από την γειτονική χώρα. Ο πατέρας μας υποδέχθηκε στο μοναστήρι όπου μας εξήγησε καρά καρέ όλα τα συμβάντα. Είχατε σχέση με το μοναστήρι; -Ερχόμουν συχνά. Γιατί είστε μουσουλμάνος; -Ερχόμουν, η θρησκεία δεν με ενδιαφέρει εμένα, ο Θεός είναι ένας για όλους και όταν ήρθα εδώ ήρθα για κάποια βοήθεια. Είχα κάποια προβλήματα με το παιδί, δεν μπορούσα να τα καταφέρω, μας είχαν τελειώσει τα λεφτά, τρέχαμε στα νοσοκομεία. Ήρθα εδώ να με βοηθήσουν να κάνουμε τις εξετάσεις για το παιδί. Το παιδί σας τί είχε; -Είχε πρόβλημα με την καρδιά, είχε φύσημα. Ήταν εκ γενετής. Οι γιατροί μου είπαν να το προσέχουμε, γιατί πολύ θα τραβήξει αυτό το πράγμα. Όταν ήρθα στο μοναστήρι ήμουν απελπισμένος, άφραγκος, με το παιδί άρρωστο. Βρήκα τον πατέρα Νήφωνα, του μίλησα για τη κατάσταση του παιδιού. Με ενθάρρυνε να το φέρω στην Παναγία. Επέστρεψα στο σπίτι, πήγα στο μεροκάματο, πληρώθηκα και ήρθα αμέσως στο μοναστήρι. Μέτρησα μια λαμπάδα στο μπόϊ του Αφσάρ και πήγαμε στην εικόνα της Παναγίας. Ο μικρός δεν έφθανε να φιλήσει τις εικόνες, τον σήκωσα εγώ στην άλλη την εικόνα όταν πήγαμε μέσα και ανάψαμε την λαμπάδα, αυτός τρεις φορές γύρισε από αυτό το μονοπάτι και συνέχεια πήγαινε στην Παναγία. Δεν την έφτανε και κρεμιόταν στο ξύλο και φύλαγε και ξαναφίλαγε την εικόνα… Όταν γυρίσαμε στο σπίτι, του ήρθε πυρετός. Ζεστάθηκε το σώμα του και έτρεμε το παιδί. Όταν το πήγα στο νοσοκομείο είχε 39,5 πυρετό. Ήρθαν οι γιατροί το εξετάζουν και μου λένε «το παιδί δεν έχει τίποτα». Τους λέω «το παιδί έχει φύσημα», οι γιατροί μας έδωσαν χαρτιά, το πήραν το εξέτασαν, το έκαναν καρδιογράφημα και δεν βρήκαν τίποτα. Δεν το πίστεψα, από εκεί φεύγω στην Αλεξανδρούπολη, μήπως το βρουν εκεί. Τελικά κι εκεί μου λένε ότι ο μικρός είναι μια χαρά και δεν έχει τίποτα. Ήταν θαύμα. Τον έταξα στην Παναγία και θα τον βαφτίσουμε, ήδη τον φωνάζουμε «Ζήση». Πριν κουραζόταν με το παραμικρό, ήταν ευαίσθητος, την ώρα που έπαιζε έπεφτε κάτω, κουραζόταν εύκολα». Η ζωή στο φτωχικό σπιτικό του Ακήφ Ογλού Νιαζή άλλαξε. «Εδώ και 28 μέρες δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα» λέει και ξαναλέει ο άνθρωπος, που διαφορετικά έπρεπε τουλάχιστον τρεις φορές να είναι στο νοσοκομείο με τον λατρεμένο τους γιο και φυσικά έτσι να μην μπορεί να δουλεύει ως ελαιοχρωματιστής και να υποφέρει όλη η οικογένεια αφού από αυτόν περιμένει. Το έχουν μάθει οι φίλοι σας, οι γνωστοί σας, ότι το παιδί είναι καλά. Τι λένε; -Το μάθανε και λένε ότι είναι θαύμα, έβαλε ο Θεός το χεράκι του, πρώτου να πάθει άλλη ζημιά. Η Παναγία μας στήριξε, την πιστεύω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Τώρα θα μπορώ να δω καλύτερα την οικογένεια και τα κορίτσια που σταμάτησαν το σχολείο αφού ήμασταν σε άσχημη κατάσταση», λέει ο 30χρονος πατέρας. Η ταλαιπωρία του 5χρονου Αφσάρ ανήκει στο παρελθόν αφού δεν μελανιάζει, δεν ζαλίζεται, δεν ανεβάζει πυρετό, αλλά όλο θέλει να παίζει με την μπάλα και να πειράζει τις αδελφούλες του για να τον κυνηγούν. «Η ζωή μας άλλαξε» λέει ο πατέρας, που τώρα σχεδιάζει να αποκτήσει ένα σπίτι και να βάλει τα παιδιά στο σχολείο, ώστε πλέον να ξαναβρούν τους ρυθμούς τους. Περνά από το μοναστήρι συχνά και διατηρεί την δική του πνευματική σχέση με τους μοναχούς. Έχει τάξει να βαφτιστεί ο μικρός και να πάρει το όνομα Ζήσης. «Θέλω να βρω ένα νουνό» μας λέει. Η εικόνα της Παναγίας υπάρχει στο κρεβατάκι του μικρού. Την εικόνα την σέβονται όλοι στο σπίτι αν και είναι μουσουλμάνοι και αυτό είναι το μεγαλείο. Την φιλούν πριν κοιμηθούν σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την χάρη Της. Ο πατέρας Νήφων που έχει αγκαλιάσει την οικογένεια, αποφεύγει να μιλήσει, αφήνοντας διακριτικά να μιλήσουν τα γεγονότα και οι άνθρωποι που τα έζησαν. Ο π.ΝΗΦΩΝ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ Μας λέει για την περίπτωση της μικρής Νικολέτας που σώθηκε από σηψαιμία. «Και το συγκλονιστικό θαύμα μ’ αυτό το μικρό κοριτσάκι τη Νικολέτα, που βαφτίσαμε και εμείς είμεθα άγνωστοι σ’ αυτούς τους ανθρώπους και αυτοί άγνωστοι σ’ εμάς. Μια μέρα ήρθαν εδώ ένα νέο ζευγάρι και ήθελαν να μας δουν, άγνωστοι σε εμάς και όταν πήγαν να τους δω άρχισαν να κλαίνε. Ξαφνιάστηκα, τι έχετε παιδιά τους ρώτησα. Μου είπαν ότι 13 μέρες είχαν γεννήσει το παιδάκι τους υγιέστατο και την 13η μέρα σηκώθηκαν το πρωΐ και ήταν ολοκίτρινο. Το πήγαν στο νοσοκομείο της Ξάνθης, τους έστειλαν στο πανεπιστημιακό της Αλεξανδρούπολης και εκεί αποφάνθηκαν οι γιατροί ότι είχε σηψαιμία και ανθρωπίνως δεν υπήρχε ελπίδα. Άφησαν το παιδάκι εκεί και έτρεξαν στον μοναδικό γιατρό, στον Θεό. Ήρθαν εδώ, μας παρακάλεσαν να κάνουμε μια παράκληση. Πήγαμε εκεί στην Παναγία, σταματήσαμε όλοι τις εργασίες μας και γονάτισαν εκεί. Ήταν συγκλονιστικό να βλέπεις δύο νεαρά παιδιά αγκαλιασμένα να κλαίνε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, να κλαίνε και να παρακαλούν και μαζί τους να κλαίμε κι εμείς και μετά ήρθαμε και στον Άγιο Νικόλαο, άφησε εκεί τον σταυρό της και υποσχέθηκαν και εδώ το παιδάκι και να του δώσουν και το όνομα του Αγίου Νικολάου. Τους δώσαμε λαδάκι λοιπόν από το καντήλι της Παναγίας και του Αγίου Νικολάου κι έφυγαν τα παιδιά. Τους δώσαμε θάρρος, είπαμε ότι θα παρακαλούμε κι εμείς και έφυγαν. Πήγαν εκεί σταύρωσαν το παιδάκι με το λαδάκι του Αγίου Νικολάου και μέχρι το απόγευμα είχε γίνει το θαύμα. Οι γιατροί τους είπαν ότι επιτελείται ένα «μικρό θαύμα» και αυτοί είπαν «ένα μεγάλο θαύμα είναι» και εμείς ξέρουμε τον γιατρό και ήρθαν το απόγευμα πίσω, με δάκρυα χαράς αυτή την φορά να ευχαριστήσουν τον Άγιο και έτσι βαφτίσαμε το παιδάκι εδώ και δώσαμε και το όνομα. Δυστυχώς μια βδομάδα πριν την βαφτίσουμε, την έπιασε μεγάλος πόνος. Το μωράκι, το ξαναπήγαν στην Ξάνθη στο νοσοκομείο και με το ασθενοφόρο ο πατέρας πήγαινε Αλεξανδρούπολη και η μητέρα ήρθε εδώ και παρακαλέσαμε την Παναγία να μας βοηθήσει και πάλι. Μια βδομάδα έμεινε να το βαφτίσουμε και πάλι έκανε το θαύμα της η Παναγία και έτσι επειδή ήταν διπλό το θαύμα, την ονόμασαν και Νικολέτα και Μαρία, παρ’ όλο που εμείς λέμε ένα όνομα να βάζουν, αλλά για την ανάμνηση του θαύματος έδωσαν «Νικολέτα και Μαρία». Αυτά γίνονται καθημερινά. Το πιο πρόσφατο που μας συγκλόνισε ήταν ένα τηλεφώνημα που πήραμε από την Αθήνα, πριν λίγες μέρες.Κάποιος κύριος Αντρέας με πήρε τηλέφωνο και μου λέει «πάτερ είχαμε έρθει πέρσι στο μοναστήρι σας μια ομάδα επιστημόνων από την Αθήνα – και δεν τον θυμόμουν γιατί περνάει πολύς κόσμος – μας μιλήσατε και μας είπατε ότι έχει και μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Σας παρακαλώ το παιδί μου βρίσκεται στην Αμερική, είναι γιατρός και πήγε για έρευνα με την οικογένειά του και ξαφνικά έπαθε έμφραγμα και τον έβαλαν στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Υπάρχουν 3-4 αρτηρίες βουλωμένες και με τηλεφώνησαν να δώσω συγκατάθεση γιατί ήταν αρκετά σοβαρό. Μας έδωσε και το όνομά του και του είπα ότι εμείς θα προσευχόμαστε και πες και στο παιδί σου να παρακαλάει κι αυτός την Παναγία μας την Παντάνασσα, να της φωνάζει και πιστεύω ότι θα τον βοηθήσει. Μίλησε στο τηλέφωνο με τον γιο του, του είπε ότι πήρε τους πατέρες, προσεύχονται και μου είπαν να προσεύχεσαι κι εσύ. Και αυτός πήρε θάρρος – εν τω μεταξύ μέχρι εκεί μείναμε, δεν γνώριζα από εκεί και πέρα τι έγινε. Το βράδυ στις 1 τα ξημερώματα μόλις είχα ξαπλώσει χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν το σήκωνα, αλλά χτυπούσε επίμονα. Λέω μήπως κάτι συμβαίνει. Σηκώθηκα και ακούω μια φωνή που να μην μπορεί να μιλήσει από τους λυγμούς και ήταν από την Αμερική και μου λέει: «Πάτερ εγώ είμαι που σε πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου». «Πώς πήγε η εγχείρηση, είσαι καλά, βγήκες από την εντατική;» ρωτούσα. Προσπαθούσε να μου μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε και μου λέει «συγνώμη θα σε πάρω αύριο». Την άλλη μέρα που με πήρε, πριν μια εβδομάδα και μου λέει «συγνώμη που δεν μπορούσα να σου μιλήσω, ήμουν τόσο φορτισμένος». Τι έγινε; Μαζεύτηκαν όλοι οι καθηγητές, είμαι γιατρός και γνώριζα ότι ήταν τόσο πολύ επικίνδυνη η κατάσταση και μάλιστα σκεφτόμουν που θα μείνουν τα παιδάκια μου και η γυναίκα μου εδώ στην ξένη χώρα εάν εγώ πάθω τίποτα και ήταν πολλές οι πιθανότητες να φύγω. Και είχαν έρθει και άλλοι γιατροί, έφεραν και γιατροσόφια και ετοιμαζόντουσαν και εκεί για να με ηρεμήσουν μου έβαλαν μια ένεση ηρεμιστική, προτού με υπνωτίσουν κι ενώ εγώ προσευχόμουν στην Παναγία που μου είπε ο πατέρας μου ότι προσεύχεστε και εσείς, ξαφνικά, ενώ βρισκόμουν μέσα στο χειρουργείο και ήταν όλοι με άσπρα, οι νοσοκόμες, οι γιατροί κλπ έτοιμοι, ξαφνικά εκεί που έλεγα «Παναγία Παντάνασσα βοήθησέ με», βλέπω μεταξύ τους μια γυναίκα να φοράει μαύρα, ντυμένη μοναχή και λέω πώς είναι δυνατόν να είναι ντυμένη έτσι και ξαφνικά ήρθε στο μυαλό μου η Παναγία Παντάνασσα και πετάχτηκα από το κρεβάτι. Κατάλαβα τότε ότι μόνο εγώ έβλεπα και έτρεξαν όλοι και με άρπαξαν. Δεν ήξεραν τι έπαθα και τους λέω ότι είδα την Παναγία και είμαι καλά. Θέλω να μου ξανακάνετε πάλι εξετάσεις. Μα ήμασταν έτοιμοι για χειρουργείο, όχι να μου κάνετε εξετάσεις επέμενε. Και του κάνουν εξετάσεις και δεν υπήρχε τίποτε, είχαν ανοίξει τα πάντα και βγήκε από την κλινική και με έπαιρνε τηλέφωνο όταν βγήκε από το χειρουργείο και γι’ αυτό δεν μπορούσε να μου μιλήσει από τα δάκρυα. Αυτή είναι η Παναγία μας, αυτοί είναι οι Άγιοί μας, γι’ αυτό παίρνουμε κι εμείς δύναμη και μένουμε εδώ, κοντά σας γι’ αυτό και μας έστειλαν οι γέροντές μας από το Άγιο Όρος για να σταθούμε κοντά στους πονεμένους ανθρώπους. Δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε το έργο των μητροπόλεων που δουλεύουν τόσο καλά εδώ ή των ενοριών, εμείς λέμε και τους χριστιανούς να εκκλησιάζονται στις ενορίες τους. Εμείς με ταπείνωση, με προσευχή, με σιωπή υπηρετούμε εδώ το μοναστήρι μας, προσευχόμαστε και βρίσκουν και οιάνθρωποι ένα λιμάνι. 27.09.2006 (φύλλο εφημερίδας “Χρόνος της Κομοτηνής”) ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟ ΛΑΓΟΣ “Να μην χάνει κανένας τις ελπίδες του”, είναι το μήνυμα που στέλνει η 29χρονη Χρυσούλα Αλεξίδου που γλίτωσε το χειρουργικό νυστέρι όταν ήρθε να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας και να της ζητήσει την υγειά της γιατί μεγαλώνει τον μονάκριβο γιο της. Όταν επέστρεψε στην Γερμανία και προετοιμάστηκε για νέες εξετάσεις πριν την καθορισμένη επέμβαση είδε την παραμονή της εγχείρησης την οπτασία της Παναγίας μπροστά της. Οι εξετάσεις όταν ήρθαν έδειχναν ότι το φύσημα στην καρδιά εξαφανίστηκε και δεν υπήρχε λόγος εγχείρησης, αλλά ούτε και θεραπείας. Οι γιατροί δεν το πίστευαν, θα μας πει η Χρυσούλα Αλεξίδου, που με τον σύζυγό της Δημήτρη Ζησίδη, τον ξάδελφό τους Ιωάννη Μητάκογλου, ήρθαν όλοι μαζί στην εκκλησία να προσκυνήσουν την Χάρη της και να ευχαριστήσουν την Παναγιά. «Έχω την υγεία μου, το λέω και βουρκώνω κάθε φορά ευχαριστώ τον Θεό», θα πει η νέα γυναίκα που παρακολούθησε την δοξολογία, τον εσπερινό και την λιτανεία της θαυματουργής εικόνας. Όπως θα μας πει ο υπεύθυνος του μoναστηρίου στο Λάγος πατέρας Νύφωνας όλες οι φωτογραφίες των μικρών παιδιών που υπάρχουν δίπλα στο εικόνισμα της Παναγίας Παντάνασσας είναι μωρά που απέκτησαν άτεκνες μητέρες όταν προσευχήθηκαν στην χάρη της. Τα θαύματα που ζούμε στο μοναστήρι είναι πολλά και καθημερινά. Πρόσφατα είχαμε και την επίσκεψη μιας οικογένειας Τούρκων από το Αϊβαλί, μουσουλμάνων, οι οποίοι προσκύνησαν την Παναγίας μας γιατί μια συγγενείς τους, τους έστειλε λαδάκι από το καντήλι κι επάλειψαν την σύζυγο με αποτέλεσμα να θεραπευθεί από τον καρκίνο του στήθους και υγιέστατη η γυναίκα με όλη την οικογένειά της ήρθε στην μονή μας. Είναι στιγμές και γεγονότα που ζούμε πολύ συχνά, όπως και της Χρυσούλας Αλεξίδου, που της ευχόμαστε μια ζωή με υγεία και ευτυχία». Στις θρησκευτικές εκδηλώσεις της Παντάνασσας οι μητροπολίτες Ξάνθης κ. Παντελεήμων και Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, αλλά και ο καθηγούμενος της μονής Βατοπαιδίου πατέρας Εφραίμ λάμπρυναν το θρησκευτικό τελετουργικό, όπου συμμετείχε πλήθος πιστών. Ανάμεσά στους πονεμένους ανθρώπου που ζητούν βοήθεια και έλεος από την Παναγία και μια νεαρή κοπέλα που όπως έλεγαν οι δικοί της είναι …δαιμονισμένη. Μια κούκλα αλλά κάτωχρη με μελανιασμένα μάτια και βλέμμα στο απλανές έβγαζε άναρθρες κραυγές. Υποβασταζόμενη από συγγενείς μπήκε στο ναό όπου ηρέμησε. Να λοιπόν που το μοναστήρι του Πόρτο Λάγους είναι ένα καταφύγιο γαλήνης της ψυχής κι ένα ορμητήριο δύναμης μέσα από την πίστη και το πνευματικό έργο που παράγεται εκεί. Απόδειξη οι ταπεινοί προσκυνητές που φθάνουν απ΄όλα τα μέρη της Ελλάδας, της Κύπρου και το Εξωτερικό. ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ Μελαχροινή Μαρτίδου xronos.gr/detail.php?ID=33807 xronos.gr/church/detail.php?ID=22973 About these ads Rate this: 1 Votes Share this: Facebook30 Google +1 Twitter1 Email Print More Like this: Ιανουαρίου 31, 200915 Replies « Προηγούμενη Επόμενη » Υποβολή απάντησης Your email address will not be published. Required fields are marked * Όνομα * Email * Ιστοσελίδα Comment Να ειδοποιούμαι μέσω mail για σχόλια που θα ακολουθήσουν. Να ειδοποιούμαι μέσω mail για νέα άρθρα. ΙΩΑΝΝΗΣ σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 5:00 μμ “Ο ξυλουργός εξαπλόνει τον κανόνα, σημειόνει αυτό με στάθμην, ομαλύνει αυτό με ροκάνια και σημειόνει αυτό διά του διαβήτου και κάμνει αυτό κατά την ανθρωπίνην μορφήν, κατά ανθρωπίνην ώραιότητα, διά να κατοική εν τη οικία. Κόπτει εις εαυτόν κέδρους και λαμβάνει την κυπάρισσον και την δρυν, τα οποία εκλέγει εις εαυτόν μεταξύ των δένδρων του δάσους· φυτεύει πεύκην και η βροχή αυξάνει αυτήν. Και θέλει είσθαι χρήσιμον εις τον άνθρωπον διά καύσιμον· και εξ αυτού λαμβάνει και θερμαίνεται· προσέτι καίει αυτό και ψήνει άρτον· προσέτι κάμνει αυτό θεόν και προσκυνεί αυτό· κάμνει αυτό είδωλον και γονατίζει έμπροσθεν αυτού. Το ήμισυ αυτού καίει εν πυρί· με το άλλο ήμισυ τρώγει το κρέας· ψήνει το ψητόν και χορταίνει· και θερμαίνεται, λέγων, Ω εθερμάνθην, είδον το πύρ· και το εναπολειφθέν αυτού κάμνει θεόν, το γλυπτόν αυτού· γονατίζει έμπροσθεν αυτού και προσκυνεί αυτό και προσεύχεται εις αυτό και λέγει, Λύτρωσόν με, διότι είσαι ο θεός μου. Δεν καταλαμβάνουσιν ουδέ νοούσι· διότι έκλεισε τους οφθαλμούς αυτών διά να μη βλέπωσι, και τας καρδίας αυτών διά να μη νοώσι. Και ουδείς συλλογίζεται εν τη καρδία αυτού ουδέ είναι γνώσις εν αυτώ ουδέ νόησις, ώστε να είπη, Το ήμισυ αυτού έκαυσα εν πυρί· έτι έψησα άρτον επί των ανθράκων αυτού· έψησα κρέας και έφαγον· έπειτα θέλω κάμει το υπόλοιπον αυτού βδέλυγμα; θέλω προσκυνήσει δένδρου κορμόν; Βόσκεται από στάκτης· η ηπατημένη καρδία αυτού απεπλάνησεν αυτόν, διά να μη δύναται να ελευθερώση την ψυχήν αυτού μηδέ να είπη, Τούτο, τη εν τη δεξιά μου, δεν είναι ψεύδος;” Ησαΐας μδ’13 tnt σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 8:31 μμ Σε ευχαριστούμε φιλαράκο! Μας συγκίνησες πράγματι! Άρα ο Άκτιστος Θεός δεν μετέχει στα κτιστά και δεν αγιάζει ολόκληρη την κτίση, ε;; Άρα ούτε και εσύ ως κτιστός μετέχεις στην Άκτιστη χάρη του Θεού. Ή για σένα , μόνο η κτιστή “σου” Βίβλος δεν είναι είδωλο τελικά αλλά “Άκτιστη” και αυτή; Έχε το μυαλό σου στο κεφάλι όταν καταπιάνεσαι με ανάλογα θέματα. marios σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 8:41 μμ Και που ξέρεις εσυ Ιωάννη αν η εκκλησία είχε τις αγίες εικόνες ή όχι. Που ξέρεις αν ερμηνευεις σωστά τα παραπάνω εδάφια και αλλά τόσα που χρησιμοποιείτε για να στηρίξετε, ως σύγχρονοί εικονομάχοι, τις θεωρίες σας; Λεει ο Μ.Βασίλειος: “Η της εικόνος τιμή επι το προτότυπον διαβαίνει” Έχεις ιδέα πότε έζησε ο μέγας αυτός ιεράρχης; Το 330 μ.Χ. Ξέρεις τι άλλο μας πληροφορεί; “Διακηρύσσουμε μόνο εκείνα που έχουμε διδαχθεί απο τους αγίους πατέρες. Δεν τολμούμε να υποστηρίξουμε νεότερα στοιχεία, προιόντα της δικής μας διανοίας” Ξέρεις ότι αυτούς τους εικονολάτρες διάλεξε ο Θεός για να σχηματίσούν την Αγία Γραφή που σήμερα εσυ καπηλευείς; Ναι αγαπητέ μου Ιωάννη. Αυτούς διάλεξε το Άγιο Πνεύμα κ Φώτισε, κ σήμερα εσυ χάρη σε αυτούς έχεις αυτη την Αγία Γραφή. Πως γίνεται αυτό; Μπορείς να μου το εξηγήσεις; Άν είναι ειδωλολατρες τότε σύφωνα πάντα με τις γραφές δεν κληρονομούν Βασιλείαν Θεού. Έτσι; Τότε πως τους εμπιστευτηκε ο Θεός τόση κληρονομιά; Που είσασταν εσείς τότε; marios σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 8:56 μμ “Δεν προσκυνώ την κτίση αντί για τον κτίστη, αλλά προσκυνώ τον κτίστη που κτίσθηκε κατα την ανθρώπινη φύση και κατέβηκε στην κτίση χωρίς να μειωθεί και να αλλοιωθεί, για να δοξάσει τη δική μου φύση και να με κάνει κοινωνό της Θείας φύσεως. Μαζί με το Βασιλιά και Θεό προσκυνώ και την αλουργίδα τους σώματος, όχι σαν ένδυμα ούτε σαν τέταρτο πρόσωπο, αλλά ως ομόθεη που διετέλεσε και έγινε όπως και αυτό το ίδιο που την έχρισε, αμετάβλητη. Γιατι δεν έγινε Θεότητα η φύση της σάρκας, αλλά όπως ακριβώς ο Λόγος έγινε σάρκα χωρίς να υποστεί τροποποιηση και παρέμεινε ότι ήταν και πριν, έτσι και η σάρκα έγινε Λόγος χωρίς να χάσει αυτό ακριβώς που είναι, ταυτιζόμενη βέβαια με το λόγο κατά την υπόσταση. Γι’αυτό παίρνω το θάρροςκαι εικονίζω τον αόρατο Θεό, όχι ως αόρατο, αλλά ως ορατόν που έγινε για μας προσλαμβάνοντας για μας σάρκα και αίμα. Δεν εικονίζω την αόρατη Θεότητα, αλλά εικονίζω τη σάρκα του Θεού που έγινε ορατή. Γιατί , αν είναι αδύνατον να εικονίσεις τη ψυχή, πόσο μάλλον το Θεό που έδωσε στην ψυχή την αϋλή ιδιότητα; Ιωάννης Δαμασκηνός Συνεχίζεται… marios σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 9:00 μμ Ιωάννη πάρε τη Γραφή σου, σε λίγο θα τα πούμε και απο μέσα. Χαίρε. marios σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 11:31 μμ ΙΩΑΝΝΗΣ.. Γνωρίζω εκείνον που αδιάψευστα είπε.. Δευτ. 6,4 και Δευτ. 6,13 και δεν θα υπάρχουν.. Δευτ.5,7 και Δευτ. 5,8 και Ψαλμ. 96,7 και Ιερ.10,11 και πολλά άλλα εδάφια μπορούμε ακόμα να βρούμε, αλλά αυτά προς το παρόν νομίζω ότι αρκούν. Αδελφοί, πραγματικά πλανιώνται όσοι δε γνωρίζουν τις Γραφές, ότι δηλαδή το γράμμα νεκρώνει, ενω το πνεύμα ζωοποιεί (Β .Κορ.3,6). Βλέπεις πως ένας είναι ο σκοπός, να μην λατρεύσουν την κτίση αντί για τον κτίστη, ούτε να της προσφέρουν λατρευτική προσκύνηση, παρα μόνο στο Δημιουργό. Βλέπεις ότι εξαιτίας της ειδωλολατρείας απαγορευεί την εικονογραφία και ότι είναι αδύνατον να εικονίζεται ο αποσος και απερίγραπτος και αόρατος Θεός. Διότι δεν έχετε δει την όψη του, (Ιω.5,37)λέει,όπως είπε κ ο Παυλος όταν στάθηκε στη μέση του Αρείου Πάγου (Πραξ.17,29). Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Νομοθέτη! Πως να εικονισθεί το αόρατό; Πως να παρασταθεί το απερίγραπτο; Πως να ζωγραφισθεί αυτό που δεν έχει ποσότητα, όγκο κ όρια; Πως να αποδωθεί ο χαρακτήρας αυτού που δεν έχει μορφή; Πως να παρασταθεί με χρώματα το ασώματο; Τι είναι λοιπόν αυτό που αποκαλύπτεται με αινιγματικό τρόπο; Είναι φανερό πως λέει.. Όταν βλέπεις ο ασώματος να γίνεται άνθρωπος για σένα, τότε μπορείς να κάνεις την εικόνα της ανθρώπινης μορφής. Όταν ο αόρατος γίνεται ορατός κατά τη σάρκα, τότε να απεικονίσεις το ομοίωμα αυτού που φανερώθηκε. Όταν ο ασώματος και ασχημάτιστος και αποσος και άπειρος και πέρα απο κάθε μέγεθος με την υπεροχή της φύσεως του, αυτός που, ενω υπάρχει με μορφή Θεού, παίρνοντας μορφή δούλου, με αυτη τη μορφή περιορίζεται σε όρια ποσού και μέτρου και αποκτά χαρακτηριστικά σώματος, τότε σχεδίαζε τον σε πίνακες και βάλε τον να τον βλέπουν, αυτόν που καταδέχτηκε να γίνει ορατός. Ζωγράφιζε την ανέκφραστη συγκατάβαση του, τη γέννηση του απο τη Παρθένο, τη βάπτιση του στον Ιορδάνη, τη μεταμόρφωση του στο Θαβώρ, τα πάθη του που παρέχουν απάθεια, τα θαυματα, τα σύμβολα της θείς φύσεως του, τα οποία πραγματοποιούνται με θεική ενέργεια μέσα απο την ενέργεια της σάρκας, το σωτήριο σταυρό, την ταφή, την ανάσταση, την ανάληψη στους ουρανούς. Όλα να τα ιστορείς με λόγο και με χρώματα. Μη φοβάσαι, μη διστάζεις. Γνωρίζω τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στη μία προσκύνηση απο την άλλη. Κάποτε ο Αβραάμ προσκύνησε τους υιούς του Εμμώρ( Γεν.23,7-12), όταν αγόρασε τη διπλή σπηλιά για να τη χρησιμοποιήσει ως τάφο, άνδρες ασεβείς που είχαν άγνοια του αληθινού Θεού. Ο Ιακώβ προσκύνησε τον αδελφό του Ησαύ( Γεν.33,3) και τον Φαραώ,( Γεν.47,7) άνδρα Αιγυπτιοαλλά προσκύνησε ακόμα και την άκρη του μπαστουνιού του Ιωσήφ( Γεν.47,31), όμως προσκύνησαν, αλλά δεν λάτρευσαν. Προσκύνησαν και ο Ιησούς του Ναυή( Ιησ. 5,14) και ο Δανιήλ (Δαν.8,17) άγγελο του Θεού, αλλά δεν τον λάτρευσαν. Γιατί άλλο πράγμα είναι η λατρευτική προσκύνηση και άλλο εκείνη πο προσφέρεται τιμητικά σ’εκείνους που υπερέχουν σε κάποιο αξίωμα. marios σε Φεβρουαρίου 4, 2009 στις 11:35 μμ Παρέθεσα αποσπασματικά λόγους τους αγίου Δαμασκηνού. Θεού θέλοντος θα συνεχίσουμε και αυριο (Ιωάννη). Καλό βράδυ σε όλους σας. marios σε Φεβρουαρίου 5, 2009 στις 8:30 μμ Απάντησε λοιπόν στην ερώτηση μου. Είναι ένας Θεός ο Θεός; Ναί θα μου πείς, όπως νομίζω, ένας νομοθέτης. Τι λοιπόν , νομοθετεί τα αντίθετα; Γιατι τα χερουβίμ δεν είναι έξω απο τη κτίση. Γιατι λοιπόν προστάζει να σκεπάζουν το ιλαστήριο σκαλιστά χερουβίμ κατασκευασμένα απο χέρια ανθρώπων; Ή είναι φανερό, ότι είναι αδιανόητο να κάνουμε εικόνα του Θεού, επειδή είναι απερίγραπτος και ασχημάτιστος, ή κάποιου άλλου ως Θεού, για να μη προσκυνείτε η κτίση λατρευομένη ως Θεός. Ενω την εικόνα των χερουβίμ, που είναι περιγραπτά και παρίστανται με δουλοπρέπεια στο θρόνο του Θεού, προστάζει να τη κάνουμε για να σκεπάζει με δουλοπρέπεια το ιλαστήριο. Γιατί έπρεπε η εικόνα των θείων μυστηρίων να επισκιάζεται με την εικόνα των ουρανίων λειτουργών. Τι λες πάλι για τη κιβωτό, τη στάμνα, το ιλαστήριο; Δεν είναι χειροποίητα; Δεν είνα έργα ανθρωπίνων χεριών; Τι ήταν κ η σκηνή ολόκληρη; Δεν ήταν εικόνα; Δεν ήταν σκιά και προεικόνιση; Λέει ο θείος απόστολος αναφερόμενος στους ιερείς του νόμου “εκείνοι λατρευουν τα επουράνια με προεικονίσεις και σκιά, σύμφωνα με την εντολή που πήρε ο Μωυσής απο το Θεό για να κατασκευάσει τη σκηνή”. Γιατι λέει, Πρόσεξε, να τα κάνεις όλα σύμφωνα με το τύπο που σου υποδείχθηκε στο όρος. Ομως ο νόμος δεν ήταν εικόνα, αλλά ένα προσχέδιο εικόνας. Λέει λοιπόν ο ίδιος απόστολος..αφου ο νόμος..(Εβρ.10,1). Εαν λοιπόν ο νόμς απαγορευεί τιςεικόνες, ενω ο ίδιος είναι ένα προσχέδιο εικόνας, τι θα πούμε; Άν η σκηνή είναι σκία και προτύπωση τύπου, πως προστάζει ό νόμος να μη εικονογραφούμε; Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι, αλλά υπάρχει οπωσδήποτε καιρός για το κάθε πράγμα( Εκκλ.3,1). Διάβασε Εξ.31,1-6 μετά Εξ.35,4-11, Εξ.36,13, Εξ 36,21 και Εξ.37,3 με Εξ.38,5. Να λοιπόν που η ύλη είναι σεβαστή και σεις τη θεωρείτε άτιμη. Πως λοιπόν ισχυρίζεσαι ότι εξαιτίας του νόμου απογορευείς αυτό που ο νόμος πρόσταξε να κάνουμε; Άν εξαιτίας του νόμου απαγορευεις τις εικόνες, καιρός είναι να τηρείς την αργία του Σαββατου και να περιτέμνεσαι, γιατι αυτά ο νόμος τα επιβάλλει ανυποχώρητα. Αλλά γνωρίζετε ότι..Γαλ. 5,2-4 Και δώδεκα λίθους πρόσταξε ο Θεός να πάρουν απο τον Ιορδάνη και λέει για ποιό λόγο. Γιατί λέει..Ιησ.Ναυη 4,3-8. Πως λοιπόν εμείς να μη εικονογραφήσουμε τα πάθη και τα θαυματα του Χριστού του Θεού μας, ώστε όταν με ρωτάει ο γιός μου, τι είναι αυτό, να του λέω ότι ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος… Είναι πολλά που μπορούμε να πούμε Ιωάννη μου , πάρα πολλά, αλλά δεν γίνεται να τα γράψουμε… Για π.χ. Τι είναι εικόνα; Για ποιόν λόγο γίνεται η εικόνα; Πόσα είδη εικόνων υπάρχουν; Τι μπορεί να εικονισθεί και τι δεν μπορεί να εικονισθεί; Ποιός έκανε πρώτος εικόνες; Επειτα, τι είναι προσκύνηση; Πόσοι τρόποι υπάρχουν; Πόσα πράγματα βρίσκουμε στην Αγία Γραφή που προσκυνούνται;
Posted on: Mon, 22 Jul 2013 21:46:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015