Η πολιτική και η διαμάχη Γιουγκοσλάβων - Βουλγάρων για την Μακεδονία την περίοδο 1941-1949 γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος σε πρώτη διαδικτυακή δημοσίευση Η αντιπαλότητα των δύο χωρών για τα μακεδονικά εδάφη ήταν συνεχής και είχε τις ρίζες της στον 19ο αιώνα (η Γιουγκοσλαβία μέχρι το 1913 ως Σερβία) προκαλώντας κατά καιρούς πολλά προβλήματα και στην Ελλάδα. Η έναρξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου το 1939, αναζωπυρώνει τις εθνικιστικές τους βλέψεις και το πολιτικό παρασκήνιο φουντώνει. Οι ηγεσίες και των δύο χωρών εκμεταλλεύονται την απόφαση των Γερμανών για επίθεση στην Ελλάδα κλείνοντας συμφωνίες με αυτούς, βάση των οποίων οι μεν Γιουγκοσλάβοι θα έπαιρναν την Θεσσαλονίκη, οι δε Βούλγαροι την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Όμως στην Γιουγκοσλαβία η αντίδραση μεγάλου μέρους του λαού θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση της συμφωνίας και την ανατροπή της κυβέρνησης στις 27 Μαρτίου 1941. Η αντίδραση του Χίτλερ είναι άμεση, δίνοντας εντολή ο κωδικός ``Μαρίτα`` (επίθεση στην Ελλάδα) να ισχύσει και για την Γιουγκοσλαβία, με σαφείς εντολές για διαμελισμό της χώρας και την εξαφάνιση των Σέρβων από τον χάρτη… Αμέσως μετά την κατάληψη των δύο χωρών , οι εντολές του Χίτλερ τίθενται σε εφαρμογή και οι δύο χώρες μοιράζονται αλλά και διαμελίζονται…Στην Γιουγκοσλαβία τα πράγματα είναι χαώδη. Η Σλοβενία μοιράζεται μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας. Η Κροατία ανακηρύσσεται ανεξάρτητη , ενσωματώνοντας και την Βοσνία ως αντιστάθμισμα της Δαλματίας που προσαρτάται από την Ιταλία. Η Βοϊβοδίνα επιστρέφεται στην Ουγγαρία, τα Σκόπια δίνονται στην Βουλγαρία , ενώ το Κοσσυφοπέδιο αλλά και οι αλβανόφωνες περιοχές των Σκοπίων ενσωματώνονται στην Αλβανία (προτεκτοράτο της Ιταλίας). Για τους Σέρβους μάλιστα τα πράγματα είναι τραγικά, αφού συν τοις άλλοις υφίστανται και τις ακρότητες του συνεργάτη των Γερμανών, Κροάτη Ante Pavelic. Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στην Ελλάδα. Οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (πλην μιας συνοριακής λωρίδας με την Τουρκία στον Έβρο) , με απώτερο σκοπό την ενσωμάτωση της στην Βουλγαρία. Οι Ιταλοί προσαρτούν τα Επτάνησα και την Σάμο, υπόσχονται την Θεσπρωτία ως Τσαμουριά στους Αλβανούς , ενώ φιλοδοξούν να δημιουργήσουν το πριγκιπάτο των Βλάχων σε μέρη της κεντρικής Ελλάδας…Τα υπόλοιπα μέρη πλην της Αθήνας , της κεντρικής Μακεδονίας και των νησιών που παραμένουν σε γερμανικά χέρια , τίθενται υπό Ιταλική κατοχή , ενώ η κατάσταση στην υπόδουλη χώρα γρήγορα αρχίζει να γίνεται αφόρητη… Η ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος στη Γιουγκοσλαβία και η κυριαρχία του Γιόζιπ Μπροζ Τίτο (1941-1945) Μετά το πρώτο μούδιασμα, στα βουνά της χώρας αρχίζει να ξεχωρίζει η φυσιογνωμία του Τίτο που έχει δημιουργήσει την ανταρτική οργάνωση παρτιζάνων AVNOJ (Αντιφασιστική Συνέλευση Λαϊκής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας). Η οργάνωση αυτή αν και πολιτικά πρόσκειται στην αριστερά , εμφανίζει ένα υπερεθνικό χαρακτήρα που σε συνδυασμό με την έμφαση στον μεταπολεμικό πολιτικό και κοινωνικό σχηματισμό της χώρας αλλά και τον έντονο αντιστασιακό αγώνα της, την κάνει να κερδίζει συνεχώς έδαφος έναντι της εθνικιστικής οργάνωσης των Cetnici (Τσέτνικ) του Ντράζα Μιχαήλοβιτς. Οι Cetnici αποτελούντο κυρίως από Σέρβους , γεγονός που σε συνδυασμό με την επιλογή αποφυγής ευρείας έκτασης συγκρούσεων με τους κατακτητές , αλλά και την μη ενίσχυση τους (από το 1944 και μετά) από τους Βρετανούς , οδηγούν σε μια σταδιακή περιθωριοποίηση τους. Ο Τίτο (ειδικά μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών) είναι πλέον αρκετά ισχυρός ώστε να θέσει σε εφαρμογή τα φιλόδοξα σχέδια του. Βασικός του στόχος η διατήρηση της ενότητας της Γιουγκοσλαβίας και η ένταξη σε αυτή (ως ισότιμες αυτόνομες οντότητες) των γειτονικών χωρών ή περιοχών τους. Πρώτο του μέλημα η επανάκτηση των Σκοπίων από τους Βουλγάρους. Ο Τίτο θα εκμεταλλευτεί τα βουλγαρικά λάθη και με επιδέξιους χειρισμούς θα πετύχει τον σταδιακό επανέλεγχο της περιοχής. Ως πρώτο βήμα και με βασική δικαιολογία την οργάνωση αντάρτικου ενάντια στους Γερμανούς , θα πείσει τον Στάλιν και την κομμουνιστική διεθνή (Κομιντέρν) να δημιουργήσει πυρήνα της οργάνωσης του στην περιοχή . Στη συνέχεια επανιδρύει ένα ελεγχόμενο από εκείνον (με αρκετές τάσεις ανεξαρτησίας πάντως) Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας. Επόμενο στάδιο η αύξηση της επιρροής τους στο λαό. Φυσικά αποφεύγει κάθε αναφορά για Γιουγκοσλαβία , γνωρίζοντας τον έντονο αντισερβισμό των κατοίκων και ότι το όνομα αυτό είχε ταυτιστεί με την Σερβική κατοχή. Έτσι θα προτείνει η περιοχή να ονομαστεί ``Λαϊκή δημοκρατία της Μακεδονίας `` και να μετεξελιχθεί στην έκτη κρατική οντότητα της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας. Η νέα πρόταση είναι ευφυής αφού μείωνε την Βουλγαρική επιρροή, κρατούσε την περιοχή στην Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία ( ικανοποιώντας παράλληλα τις φωνές που ζητούσαν περισσότερη ανεξαρτησία) , βάζοντας τις βάσεις και για μελλοντικές διεκδικήσεις στις άλλες δύο `` Μακεδονίες``. Η πρόταση του θα γίνει ακόμη ποιο ελκυστική όταν θα προσθέσει στη νέα οντότητα ορισμένα σερβικά εδάφη στο βορρά αλλά και όταν θα επαναφέρει σε αυτή όλα τα αλβανόφωνα στα δυτικά. Η τελική του επικράτηση στην περιοχή , θα οριστικοποιηθεί το Φθινόπωρο του 1944 , τόσο από την εκ νέου στήριξη που του παρείχε ο Στάλιν , όσο και από το γεγονός ότι ο ίδιος ανήκε στην παράταξη των νικητών , ενώ οι Βούλγαροι (που ήδη έψαχναν τρόπους να ξεγλιστρήσουν) σε αυτή των ηττημένων…Έτσι στις 02 Αυγούστου του 1944 τίθενται οι βάσεις της νέας κρατικής οντότητας που η τελική της συγκρότηση θα ολοκληρωθεί μέσα στο 1945. Από την πρώτη προκήρυξη του ηγεμονεύοντος κομμουνιστικού κόμματος θα καταστεί σαφές ότι μία από τις βασικές προτεραιότητες του ήταν η ενοποίηση όλων των τμημάτων της Μακεδονίας : >. (Σόλων Γρηγοριάδης > Σελ. 142). Επίσης θα τεθεί σε εφαρμογή μια συστηματική προσπάθεια ενίσχυσης της μακεδονικής συνείδησης του πληθυσμού, με παράλληλη προσπάθεια αποβουλγαροποίησης του. Ειδικά μάλιστα στο σημαντικό ζήτημα της γλώσσας θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια , ώστε η δημιουργία της να προσανατολισθεί όσο το δυνατό περισσότερο στο σερβικό αλφάβητο. Δεύτερος στόχος του Τίτο ο έλεγχος της Αλβανίας. Έτσι το Κομμουνστικό κόμμα Αλβανίας , από μια ομάδα 200 μελών το 1942 , θα γίνει με την πολυποίκιλη βοήθεια του , η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα. Μάλιστα ο Τίτο θα πετάξει και στην Αλβανία ένα ελκυστικό δόλωμα , που δεν ήταν άλλο από το Κοσσυφοπέδιο για το οποίο άφηνε να εννοηθεί η ενσωμάτωση του στην Αλβανία, αν η τελευταία δεχόταν να ενταχθεί στην Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία. (Γιώργος Χαρβαλιάς, Βαλκάνια από τον διπολισμό στην νέα εποχή, Σελ. 122 & 168). Επόμενος στόχος η Ελλάδα και η Μακεδονία της. Η ισχυροποίηση του Ε.Α.Μ. –Ε.Λ.Α.Σ. έδωσε στον Τίτο την δυνατότητα να θέσει σε εφαρμογή τα φιλόδοξα σχέδια του και για την χώρα μας. Έτσι εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του Ε.Λ.Α.Σ. για όπλα , αλλά και για επαφή με το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα , θα ασκήσει πιέσεις για την δημιουργία μιας ξεχωριστής αντιστασιακής ομάδας των Σλαβομακεδόνων, της Σ.Ν.Ο.Φ. (Σλαβομακεδονικό Εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο). Ο Ε.Λ.Α.Σ. αν και απρόθυμα , θα δεχτεί υπό τον όρο όμως ότι η οργάνωση αυτή θα ενταχθεί και θα ελέγχεται από αυτόν. Όμως η επιτυχία του Τίτο ήταν μεγάλη , αφού η Σ.Ν.Ο.Φ. άρχισε να λειτουργεί στην ουσία ως ανεξάρτητο σώμα , ενισχύοντας και προπαγανδίζοντας τον (φίλα προσκείμενο στις γιουγκοσλαβικές θέσεις) ``Μακεδονισμό `` σε όλους τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας. Διαβαστε περισσοτερα ΕΔΩ: istorikathemata/2013/09/The-grudge-between-Yougoslavia-and-Bulgaria-for-Macedonia-in-1941-1949.html
Posted on: Thu, 26 Sep 2013 13:01:56 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015