Երբեմն, երբ մարդիկ ինձ անհիմն լավը կամ անհիմն վատն են համարում, վախենում եմ, սկսում եմ մտածել, որ իմ իրական դեմքի փոխարեն դեր են տեսնում: Ամեն ինչ անում եմ, որ ապրեմ, չխաղամ, բայց ավելի ու ավելի հաճախ եմ ուղղակի երջանիկ ապուշի դիմակ հագնում, ձևանում, որ չեմ հասկացել ինձ ուղղված վիրավորական ակնարկներն ու ինքնուրույն հաղթահարում իմ խնդիրները. չարությունը շատ է ու շատ ուժեղ, բայց ինչքան էլ հալածի, թող հույս չունենա, որ իրեն զոհեր եմ մատուցելու, որ իմ մեջի կուտակված ցավն ու թույնն աշխարհի դեմքին եմ շպրտելու, ես ավելի ուժեղ եմ...
Posted on: Wed, 04 Dec 2013 17:24:39 +0000