باید امشب بروم. باید امشب چمدانی را که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد، بردارم و به سمتی بروم که درختان حماسی پیداست، رو به آن وسعت بیواژه که همواره مرا میخواند. یک نفر باز صدا زد: سهراب. كفشهایم کو؟ I must leave tonight! I must take a suitcase, big enough to contain my shirt of loneliness, and walk in a direction where epic-singing trees can be seen, towards the vast wordless expanse which keeps calling me; Somebody called Sohrab again! Where are my shoes?
Posted on: Sat, 24 Aug 2013 22:41:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015