روند اصلاحات سیاسی افغانستان به گونه جدی با کاهش کمک های غیرنظامی بین المللی به این کشور، صدمه خواهد دید، مشکلی که به ندرت روی بحث شده است. انتقال سیاسی به دوره بعد از حکومت رییس جمهور کرزی آجندای سیاسی را زیر سلطه اش خواهد داشت. و همچنان روند انتقال امنیتی وتفاهم نامه امنیتی کابل-واشنگتن که به آینده نزدیک به نتیجه یی خواهد رسید، هردو بر ثبات آینده افغانستان با اهمیت است. به هرحال، ما باید بیشتر روی انتقال اقتصادی تمرکز کنیم. درنشست توکیو در سال ۲۰۱۲ ، کشورهای کمک کننده تعهد کردند تا ۱۶ ملیارد دالر را به منظور مقاصد ملکی در جریان چهار سال بعد به افغانستان کمک کنند. موضوع سوریه و دیگر درگیری ها، افغانستان را از محور آجندای بین المللی دورتر ساخت. ضغف درامر جلوگیری از فساد ازسوی حکومت افغانستان و جامعه بین الملل می تواند کشورهای کمک کننده را در رابطه به کمک های شان به ناامیدی بکشاند ودر عین حال، نفوذ روزافزون و مداوم جنگ سالاران و زورمندان در سیاست افغانستان نیز نقش همانند می تواند داشته باشد. کاهش چشمگیر در کمک های غیرنظامی افغانستان، ناگزیر اصلاحات دهه گذشته را دراین جامعه درخطر قرار خواهد داد، جامعه یی که هنوز هم نیروهای محافظه کار درآن مقتدر هستند. دربسیاری بخش ها، پیشرفت های شگفت انگیزی صورت گرفته اند، اما این پیشرفت ها بیشتر ازآن شکننده است که انرا بپذیریم. این هم درست است که درحال حاظر از ۸ تا ۹ ملیون کودک افغان به دوره های ابتدایی وثانوی مکاتب راه پیدا کرده اند و بیشتر از ۳۰ درصد آنان را دختران تشکیل می دهند. اما غالبأ تمرکز روی کیفیت و کمیت است که کیفیت تعلیم وتربیه تاکنون درسطح پایین قرار دارد، که این ناشی از کمبود آموزگاران واجد شرایط و منابع مالی برای نگهداری از ساختمان های مکاتب و حقوق دهی به کارمندان می باشد. این واقعیت است که خدمات بهداشتی و صحی رشد کرده است که درنتیجه مرگ ومیر نوزادان کاهش یافته وافغانها بیشتر ازپیش عمر می خورند، اما کاستی های جدی هنوز هم پابر جاست که کمتر ذکر گردیده اند. به گونه مثال، دو بیمارستانی که نزدیک به سه ویا چهار سال قبل ازسوی کمک کننده ها ساخته شدند، حتی یک بیمار را هم مداوا کرده نتوانستند. این به دلیل قیمت تداوی بوده است. همچنان کلینیک و مکاتب زیادی وجود دارند که یا مسدود هستند و یاهم به دلیل کمبود بودجه کمتر مورد بهره برداری قرار گرفتند. پروژه های که افتتاح شدند به یک بار مبدل شده اند که نمی شود ازآنها کار گرفت و مطمئنأ افغانستان با کاهش کمک های بین المللی کمتر توانایی استفاده از آن ها را خواهد داشت. افغانستان در دهه گذشته شاهد یک انقلاب در بخش رسانه ها بوده است. گفت وگوهای سیاسی همه روزه قابل دیدن وشنیدن است، گفت وگوهای که تا چند سال پیش حتی نمی شد به آنها فکر کرد. نزدیک به ۶۰ درصد نفوس افغانستان به خدمات تلویزیون دسترسی دارند، دو ملیون تن از خدمات انترنت استفاده می کنند که این رفم درسال ۲۰۰۵ صفر بود. این هم قابل ذکر است که رقم کاربران انترنت روزانه درحال افزایش اند. گفت وگوها در صفحه های انترنتی فسبوک و دیگر رسانه های اجتماعی بیشتر ازجایی دیگری است. با این همه، تاکنون یک بخش کوچک نفوس این کشور یعنی در حدود ۵ درصد یا اندکی زیادتر، به خدمات انترنتی دسترسی دارند. استفاده از فایبر نوری و شکل جدید انرژی و انرژی آفتابی درشهر ها و بخش های این کشور اندک است. ازسوی دیگر، نهادهای جامعه مدنی درحال افزایش است، نهادهای که در ترویج توانمندسازی زنان، تعلیم و تربیه بهتر، توسعه اقتصاد پایدار و تجارت پیشرفته فعالیت می کنند. گروهای از کارشناسان وآگاهان بوجود امدند تا نقش افغانستان را در جامعه جهانی به بحث گیرند. درحقیقت جامعه مدنی آواز اصلاحات را بلند می سازد. بیشترین نفوس افغانستان مردان وزنان زیر ۲۵ سال هستند که بیشتر آنها به منظور پیدا کردن یک روند شهرنشینی سریع وپلان نشده به شهرها بزرگ می روند وبه تلاشها برای دریافت سیستم تعلیم وتربیه بهتر و فرصتهای کاری می پردازند که این یگ حوزه اصلاح طلبانه تازه است. باوجود آنکه دربخش نهادها، تاکنون محدود است. کاهش تدریجی درحمایت های جهانی رقابت را میان نیازهای امنیتی کوتاه مدت ونیاز های انکشافی درازمدت تشدید خواهد کرد. اگر دقیقأ رهبری نشود، اصلاحات باارزش دهه گذشته را در خطر قرار خواهد داد. افغانستان می تواند از کاهش کمک ها سر بدر آورد اما این کشور نیاز دارد تا این کمک ها به حدکافی برای تحکیم دست آوردهای صورت گرفته، ادامه یابد. جامعه جهانی باید درجریان انتقال سیاسی از رییس جمهور کرزی تا جانشین وی، به حد نهایی تلاش کند تا کیفیت تعلیم و تربیه را بهتر سازد، چشمانداز رسانه ها را تحکیم ببخشد، دسترسی به خدمات تلویزیونی ورسانه های اجتماعی را توسعه دهد و جامعه مدنی را تفویت کند که این در روند موفقانه انتقال سیاسی کمک خواهد کرد. کاهش در منابع دراین بخش ها، کسانی را تنبیه خواهد کرد که درتلاش مبارزه با فساد و ساخت یک جامعه پیشرفته افغانی هستند، نه آنانی را که از فضای موجود فساد خودشان را غنی کرده اند. گروهی اولی " اصلاح طلبان " تاهنوز آسیب پذیر هستند. چندی قبل، یکی از وزرای افغانی برایم گفت که من خیلی ناامید ومایوس شده بوده ام زمانی که در اولین لویه جرگه اضطراری درسال ۲۰۰۲ جنگ سالاران و زورمندان را در ردیف اول این جرگه دیدم. اما وی فکر می کرد که همه آنها به زودی ازسوی سیاست مداران اصلاح گرا به حاشیه رانده خواهد شد. واما وی گفت حالا که احساس می کند اصلاح طلبان به حاشیه رانده شده اند. وبرای من این اخطار است که آنرا باید جدی گرفت. Kai Eide, former Special Representative of the UN Secretary-General in Afghanistan, looks into a future in which international support for Afghanistan could be dwindling - and warns of the possibly serious side effects of international civilian disengagement: tolonews/en/afghanistan/12073-will-we-let-the-afghan-reform-process-down
Posted on: Sun, 29 Sep 2013 13:55:23 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015