همه چیز در مورد تویوتا لندکروزر!! تويوتا لندكروز (Japanese: トヨタ ランドクルーザー Toyota Rando-kurūzā?) يك سري از خودروهاي چهار چرخ متحرك است كه بوسيله سازنده ژاپني يعني شركت تويوتا توليد ميشود. سري لندكروز در خودروهاي سري تويوتا بيشترين قدمت را دارد. توسعه نسل اول لندكروز در سال 1951 به عنوان نسخته تويوتا يك جيپ شروع شد و در سال 1954 به توليد رسيد. لندركروز در مدلهاي كانورتيبل، هاردتاپ، استيشن واگن، و وانت توليد شده است. قابل اعتماد بودن و دوام لندكروز باعث شد جمع عظيمي از مردم ، بخصوص استراليايي ها كه بهترين بازار فروش خودروهاي شاسي بلند و چهار چرخ متحرك است طرفداران زيادي پيدا كند. تويوتا همچنين تستهاي گسترده اي را در نواحي دور افتاده استراليا انجام داد كه يكي از سخت ترين مناطق از نظر درجه حرارت و نوع زمين به شمار ميروند. رقباي اصلي آن شامل رنج روور، لندرور ديسكاوري، جيپ رانگلر، ميتسوبيشي پاجرو و نيسان پاترول بودند. تاريخچه در سال 1941 ارتش سلطنتي ژاپن فيليپين را اشغال كرد، آنها در آنجا يك نمونه از مدل Mk II شركت Bantam را پيدا كردند و فورا آن را به ژاپن انتقال دادند. سران ارتش ژاپن به تويوتا دستور دادند تا خودروي مشابه اين خودرو بسازند ولي از نظر ظاهر شبيه جيپ هاي آمريكايي نباشند. نمونه آزمايشي آن مدل AK ناميده شد و رسما توسط ارتش ژاپن به عنوان Yon-Shiki Kogata Kamotsu-Sha ( خودروي باربري نوع 4) استفاده شد. بعدها در سال 1941 دولت ژاپن از تويوتا خواست تا كاميوني سبك براي عمليات نظامي ارتش ژاپن بسازد. تويوتا يك نمونه نيم تني آزمايشي را در سال 1942 معرفي كرد كه AK10 ناميده شد. مدل AK10 به روش مهندسي معكوس از روي مدل Bantam GP ساخته شده بود. از اين خودرو عكس مشخصي وجود ندارد. تنها تصاويري كه معرف اين خودرو باشند برخي طرحهاي نامفهموم هستند. ظاهر اين خودرو تشكيل شده بود از يك جلوپنجره مشبك قائم، آرك چرخهاي تخت كه مانند FJ40 به سمت پايين زاويه دار بودند. چراغهاي جلو در بالاي قوس چرخهاي در هر دو طرف رادياتور قرار گرفته بودند، و شيشه هاي تاشو. مدل AK10 ازيك موتور با حجم 2259 cc چهار سيلندر نوع C مورد استفاده در سدان AE با يك گيربكس سه سرعته دستي و گيربكس دو سرعته متصل به آن استفاده ميكرد. هيچ ارتباطي از نظر مكانيكي بين مدل AK10 و مدل پس از جنگ جيپ BJ وجود ندارد.اكثر مدلهاي AK10 بطور فعال استفاده نشدند ( بر خلاف جيپهاي آمريكايي) و همچنين هيچ عكسي از نيز از آنها در ميدان نبرد در دست نيست. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ BJ و FJ 1950- جنگ كره تقاضاي زيادي را براي وسيله نظامي سبك بوجود آورد. دولت آمريكا تعداد 100 دستگاه خودرو با مشخصات ويليز جديد سفارش داد و از تويوتا خواسته شد كه آنها را بسازد. 1951- مدل آزمايشي Jeep BJ در 1951 ساخته شد. اين كار بنا بر يك تقاضا براي وسيله نقليه نظامي بود، بيشتر شبيه لندروهاي سري 1 كه در سال 1948 بوجود آمدند. مدل جيپ BJ از نمونه آمريكايي بزرگتر بود و در سايه موتور نوع B 3.4 ليتري 6 سيلندر OHV گازوئيلي خود كه 84 اسب بخار نيرو در دور موتور 3600 و 215 نيوتون متر گشتاور در دور موتور 1600 توليد ميكرد قويتر از آن بود. همچنين داراي يك سيستم چهار چرخ متحرك انتخابي مانند جيپ بود. بر خلاف جيپ، جيپ BJ فاقد جعبه دنده ضريب پايين بود. 1951- در جولاي 1951، راننده آزمايشي تويوتا Ichiro Taira نسل بعدي نمونه آزمايشي جيپ BJ را تا 6 مرحله از كوه فوجي بالا برد، اين اولين وسيله نقليه اي بود كه تا آن زمان به اين ارتفاع رسيده بود. اين آزمايش بوسيله آژانس پليس ملي ژاپن ديده شد و بسيار تحت تأثير اين شاهكار قرار گرفتند.، اين سازمان به سرعت تعداد 289 دستگاه از اين وسيله نقليه را سفارش داد، تا از آن به منظور خودروي رسمي گشتي خود استفاده كند. 1953- توليد منظم مدل جيپ BJ در سايت Honsya تويوتا ( سرهم كردن شاسي )، و كارهاي بدنه و نقاشي در Arakawa Bankin Kogyo KK كه بعدها به نام ARACO ( يكي از زيرمجموعه هاي بدنه ساز تويوتا در حال حاضر) انجام ميشد. سري جيپ BJ تويوتا تحت عناوين زير معرفي ميشد : (BJ-T (Touring (BJ-R (Radio (BJ-J (Cowl-chassis for a fire-engine 1954- نام Land Cruiser بوسيله مدير فني آقاي Hanji Umehara انتخاب شد. او معتقد بود در انگليس ما رقيبي به نام Land Rover داريم. ما بايد نامي را براي خودرو خود انتخاب كنيم كه وقار آن كمتر از رقيب ما نباشد. اين دليلي است كه من تصميم گرفتم تا اين ماشين را Land Cruiser بنامم . اين نام در سالهاي 1934 تا تا 1954 بر روي خودروي آمريكايي Studebaker Land Cruiser استفاده ميشد اما اينكار باعث مشكلي نشد. 1954- موتور 125 اسب بخاري 3.9 ليتري نوع F گازوئيلي بر روي شاسي مدل fire-engine قرار گرفت. اين مدلها به اين نامها بودند : (BJ-T (Touring (BJ-R (Radio (BJ-J (Cowl-chassis for a fire-engine (FJ-J (Cowl-chassis for a fire-engine ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 20 تصوير 1955- نسل دوم اين خودرو، يعني سري 20 در اين سال معرفي شد. اين مدل به دليل كاربردهاي غير نظامي نسبت به مدل BJ و مقاصد صادراتي طراحي شد. اين مدل بدنه اي زيباتر داشت و به لطف فنرهاي تخت 4 لايه كه از كاميونهاي سبك اقتباس شده بود سواري بهتري داشت. همچنين اين خودرو از موتور قدرتمند 3.9 ليتري اين خودرو با 135 PS (99 kW) و 6 سيلندر نوع F گازوئيلي بهره ميبرد ولي هنوز يك جعبه دنده 3 سرعته داشت. داخل آن بواسطه 12 سانت جلوتر رفتن موتور بسيار راحت بود. سري 20 همچنان فاقد ضريب كوتاه بود، اما هنوز از سيستم synchromesh در دنده هاي 3 و 4 خود استفاده ميكرد. 1957- مدل استيشن واگن 4 در به عنوان مدل FJ35V اضافه شد. اولين لندكروزهاي وارداتي به استراليا توسط شركت B&D Motors به عنوان FJ25/28 با بدنه ساخت استراليا. آنها اولين خودروهاي بودند كه مرتبا به يك كشور صادر شدند و در ابتدا چند عدد از آنها در پروژه هيدروالكتريك در كوه هاي برفي بوسيله پيمانكار دست دوم Theiss Constructions استفاده شدند. 1958- نخستين لندكروز استيشن واگن معرفي شد كه فاصله بين دو محور آن بيش از 2650 mm بود ( مدل واگن و ون FJ35V). توليد مدل FJ25 در برزيل به عنوان اولين خودروي توليدي تويوتا در خارج از ژاپن شروع شد. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 40 تصوير 1960- سري 20 به مدل كلاسيك 40 ارتقاء داده شد. تويوتا با خريد دستگاه پرس ورقهاي استيل تغييرات زيادي را در محصولات خود ايجاد كرد. از نظر فني، مدل FJ40 از موتور 3.9 ليتري جديد با 125 اسب بخار قدرت نوع F استفاده ميكرد و سرانجام لندكروز صاحب دنده هاي ضريب كوتاه شد، اما هنوز از گيربكس اصلي 3 سرعته استفاده ميكرد. مدلي برزيلي آن تحت نام Bandeirante توليد ميشد و از موتور ديزلي ساخت مرسدس بنز با 78 اسب بخار قدرت استفاده ميكرد. 1965- توليد جهاني اين مدل از 50 هزار دستگاه فراتر رفت. در بين مدلهاي تويوتا مدل لندكروز بهترين فروش را در ايالات متحده داشت. 1968- يكصد هزارمين لندكروز در دنيا به فروش رسيد. 1972- دويست هزارمين لندكروز در دنيا به فروش رسيد. 1973- سيصد هزارمين لندكروز در دنيا به فروش رسيد. اولين مدل ديزل لندكروز با فاصله محورهاي زياد و موتور 6 سيلندر نوع H براي صادرات معرفي شد. 1974- موتور ديزل 4 سيبلندر 3 ليتري نوع B عرضه شد. معرفي اين مدل به دليل اينكه لندكروز را در رده پايين تر مالياتي يعني ماشينهاي حمل و نقل جمع و جور قرار ميداد باعث شد تا فروش اين مدل از نمونه 3.9 L gasoline version در ژاپن افزايش پيدا كند. توجه داشته باشيد كه اين موتور ديزل كاملا متفاوت از موتور بنزيني سري B است كه در نمونه اصلي مدل BJ استفاده شده بود. 1975- موتور 3.9 ليتري بنزيني با موتور بزرگتر و قويتر 4.2 ليتري نوع 2F تعويض شد. مدل FJ55 از ديسكهاي ترمز در جلو استفاده ميكرد. موتور ديزل 3.6 ليتري نوع H بصورت انتخابي در برخي بازارها بر روي مدل HJ45 قرار ميگرفت. 1976- نوع آمريكايي لندكروز FJ40 مانند مدل FJ 55 از ترمزهاي ديسكي جلو بهره مند شد. جامعه تويوتا لندكروز در كاليفرنيا بنيان گذاشته شد. 1977- ارتش ايرلند اولين لندكروز از 77 لندكروز سفارشي مدل FJ45 خود را دريافت كرد. اگرچه سريع، قابل اعتماد و يك آفرودر با كارايي بالا بود ولي اين مدل تمايل زيادي به زنگ زدگي در آب و هواي مرطوب ايرلند داشت. تعداد كمي كه به دليل تأثير آب و هوا از پا در نيامده بودند دوباره با رنگ سبز زيتوني براق رنگ شدند و به عنوان خودروي نظامي تشريفاتي در تشييع جنازه هاي نظامي استفاده شدند. 1978- اولين BJ / FJ40 و FJ55 بطور رسمي در آلماني غربي فروخته شدند كه نمونه هاي FJ40 /55 با موتور بنزيني و مدل BJ40 با موتور ديزلي بودند. 1979- نمونه آمريكايي مدل FJ40 با چراغهاي گسترده تر و داراي قاب گرد احاطه كننده ارتقاء داده شدند. 1980- موتور ديزل نوع (H (HJ45 با موتور 4 ليتري نوع (2H ( HJ47 تعويض شد. 1981- ورژن ديزلي به ترمزهاي ديسكي جلو و موتور قدرتمندتر 3.4 ليتري نوع 3B مجهز شد، و مدل LWB BJ45 به موتور 3B مجهز شد. 1983- آخرين نمونه FJ40 كه به آمريكا وارد شد مدل 1983 بود ( اواسط 1982 تا اواسط 1983). تعداد خودروهايي كه تويوتا وارد كرده معلوم نيست، اما برخي حدس ميزنند اين تعداد بايد حدود 300 دستگاه باشد. FJ40 هاي مدل 1983 بطور معمول بدليل كمياب بودن ارزش بيشتري دارند، اگر چه آنها تفاوت زيادي با مدلهاي 1982 ( اواسط 1981 تا اواسط 1982) نداشتند. 1984- بازار آمريكاي شمالي با مدل BJ42 به كانادا محدود شد. مدلي كه داراي جعبه دنده 5 سرعته (overdrive) بود. حدودا 14000 دلار كانادا. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 55 تصوير لندكروز 55 از سال 1967 تا 1980 توليد ميشد. تويوتا با معرفي مدلهاي FJ55G و FJ55V به عنوان اولين استيشن واگن هاي واقعي در سري لندكروز در واقع نقطه شروع توليد اين نوع خودرو را بنيان گذاري كرد. اين اولين لندكروزي بود كه از شاسي با اجزاي به هم پيوسته (enclosed box frame members) استفاده ميكرد. از همه لندكروزهاي استيشن واگن فروخته شده در آمريكا، كه شامل FJ45 نيز ميشود، اين تنها نمونه اي بود كه فاقد درب عقب در انتهاي خودرو بود. 1967- توليد مدل FJ55 شروع شد. مدل FJ55 يك استيشن واگن 4 در بود كه بر پايه مجموعه Drive-train مدل FJ40 و تعويض با نمونه چهار در FJ45V. همچنين بطور محاوره اي به آن Moose ميگويند. و نيز آن را به نام خوك يا خوك آهني مي نامند. فاصله بين دو محور مدل FJ55 برابر با 2700 mm بود و اين خودرو براي فروش در شمال آمريكا و استراليا طراحي شده بود. در ژانويه 1975 ديده شد كه موتورهاي نوع F با مل 2F جايگزين شدند. مدل FJ55 تغييري نكرد كه براي تويوتا غير معمول بود. مدل FJ56 با موتور 2F از ژانويه 1975 تا جولاي 1980 فقط در ژاپن توليد شد. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 60 تصوير لندكروز سري 60 از سال 1980 تا 1990 در اكثر بازارها توليد شد اما توليد اين خودرو در سايت Cumana در ونزوئلا تا سال 1992 براي بازار داخلي آنجا توليد شد. اين مدل يك واگن موتور جلوي چهار در بود كه قابليت تبديل 5 صندلي خود به 8 صندلي را داشت. همانند تمامي نسلهاي لندكروز، اين سري نيز به دليل تواناييهاي آفرود خود در دنياي آفرود اتوموبيل مشهوري بود اما تا حدي بدليل زاويه خروج از شيب (departure angles) محدود ميشد. سري 60 با رنگهاي ساليد زير موجود بود: سفيد يخي، قهوه اي، بژ، قرمز، آبي درباري و رنگهاي متاليك شامل : خاكستري، زرشكي، آبي تيره، آبي آسماني و نقره اي. 1980- در اين سال سري 60 معرفي شد. در حالي كه هنوز خصوصيات يك آفرودر نيرومند لندكروزهاي قبل را دارا بود، سري 60 براي رقابت بهتر در بازار نوظهور خودروهاي اسپورت چند منظوره طراحي شد. سري 60 دراي امكانات رفاهي متنوع مانند تهويه مطبوع، گرمكن عقب و نزئينات داخلي ارتقاء يافته بود. موتور بنزيني 2F به كار رفته در مدل FJ60 از زمان توليد سري 40 هنگامي كه موتورهاي 4 ليتري 2H و 3.4 ليتري 3B به خط توليد اضافه شده بودند بدون تغيير باقي مانده بود. 1981- فروش لندكروز از مرز 1 ميليون گذشت و نوع سقف بلند آن معرفي شد. با شركت يك نمونه استوك لندكروز در رقابت بياباني 1000 كيلومتري در حيات وحش Botswana سري 60 به آفريقاي جنوبي راه پيدا كرد. 1984- اين آخرين سال توليد سري 40 بود. 1984- در كنار سري 60، سري 70 نيز معرفي شد. 1985- موتور Direct-injection توربوديزل 12H-T معرفي شد. 1988- موتور بنزيني به مدل 4 ليتري 3f-E EFI ارتقاء يافت. سري FJ62G VX معرفي شد تا لندكروز بتواند به عنوان يه خودرو شهري در ژاپن به فروش برسد. (Toyota Land Cruiser post-facelift (US تصوير (1981–1987 Toyota Land Cruiser (FJ60; Australia تصوير (1987–1990 Toyota Land Cruiser (FJ62RG) GX (Australia تصوير ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 70 تصوير 1984- سري 70 در مدلهاي soft-top، hard-top، FRP top، utility، cab-chassis، و Troop Carrier معرفي شد. موتور بنزيني با موتور 4 ليتري 3F جايگزين شد. سري 70 سبك و براي هر چهار چرخ از فنر استفاده ميكرد و داراي solid-axle براي افزايش كيفيت سواري بود. اين نمونه سبك لندكروز از موتور گازوئيلي 2.4 ليتري 22R و موتورهاي ديزل 2L و 2L-T ( توربو) استفاده ميكرد كه بطور عادي در تويوتا هايلوكس استفاده ميشد. سري 70 سبك كه در برخي بازارها به نام Bundera يا Landcruiser II فروخته ميشد، اما بعدها 70 Prado ناميده شد. مدل 70 Prado سرانجام مشهور شد و در سري 90 به تكامل رسيد. گيربكس اتوماتيك (A440F) معرفي شد تا اين خودرو اولين خودرو چهار چرخ متحرك ژاپني باشد كه از گيربكس اتوماتيك استفاده ميكرد. 1987- در اين سال اين خودرو با موتور ديزل 3.9 ليتري توربو عرضه شد كه 240 اسب بخار (4200rpm) و گشتاور 470 نيوتن متر (3000rpm) توليد ميكرد. 1990- نسل جديد موتورهاي ديزل تنفس طبيعي پنج سيلندر SOHC به نام 1PZ و 6 سيلندر SOHC به نام 1HZ معرفي شدند. 1993 تا 1996- موتور ديزل 3 ليتري توربوچارجر KZ در بازار اروپا جايگزين موتورهاي LJ در سري 70 شد كه در آنجا اين سري به نام KZJ70 شناخته مي شد. 1993- موتور پيشرفته 6 سيلندر 4.5 ليتري 24 سوپاپ 1FZ-FE معرفي شد. 1999- تويوتا از چند نظر سري 70 را به روز رساني كرد. استفاده از فنر در اكسل جلو، فنرهاي تخت عقب براي افزايش راحتي طولاني تر شدند. چرخهاي با 6 پيچ با نمونه 5 پيچي تعويض شدند و همچنين تغييرات كوچكي در سيستم drivetrain اين خودرو باعث پادياري بيشتر آن شد. مدلهاي با فاصله دو محور طولاني تر به نامهاي جديدي ناميده شدند : 78 براي مدل troop carrier و 79 براي مدل pick-up. 2002- مدل HDJ79 با موتور 4.2 ليتري 6 سيلندر 24 سوپاپ توربو ديزل EFI به بازار استراليا معرفي شد. 2007- اولين موتور توربو ديزل V8 تويوتا به نام 1VD-FTV در برخي كشورها براي سري 70 ارائه شد. ساير اصلاحات عبارت بودند از اضافه كردن يك مدل با wheel-base سايز متوسط (76) و تغيير قابل توجه در نماي جلوي خودرو. 2012- اضافه كردن مدل وانت دو كابين 79 به بازارهاي آفريقاي جنوبي با موتورهاي 4.2 ليتري ديزل و 4 ليتري بنزيني و استراليا با موتور V8 4.5 ليتري. نسل 6 و 7 لندكروز هنوز در آفريقا و آمريكاي لاتين توليد و فروخته ميشود. توليد در ونزوئلا در سال 2008 به پايان رسيد. سري 70 هنوز در استراليا به صورت واگن 4 در، 2 در Troop Carrier، 2 در cab-chassis و 4 در cab-chassis به فروش ميرسد. (BJ74 Mid wheelbase FRP-top 3.4D-T LX (Japan تصوير HZJ75LV Troop Carrier 4.2D تصوير HZJ79R Cab-chassis 4.2D تصوير New South Wales Rural Fire Service Toyota Land Cruiser Personnel carrier تصوير ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 80 تصوير لندكروز سري 80 در سال 1989 معرفي شد. اين خودرو داراي درب عقب بازشونده به دو طرف بود، كه در سال 1995 با درب وينچ دار تعويض شد. لندكروز در كلمبيا و ونزوئلا به دليل ظاهر گردي كه داشت با نام مستعار Burbuja (Bubble يا حباب) ناميده شد، اما در هر دو كشور با نام رسمي Autana ارائه ميشد. اين نام اشاره به يك فلات مسطح ديدني به نام Tepuimesa Autana دارد. فروش لنكدروز به 2 ميليون دستگاه رسيد. 1990- مدل استيشن واگن سري 80 معرفي شد، و جايگزين سري 60 گرديد. همه سري 80 هاي فروخته شد در شمال آمريكا و اروپا اكنون داراي سيستم چهارچرخ متحرك دائم بودند. در ژاپن، آفريقا و استراليا، هنوز سيستم غير دائم وجود دارد. سري 80 بين سالهاي 1990 تا 1991 داراي ديفرانسيل مركزي باز با امكان قفل شدن دستي در مدل 4HI و قفل شدن اتوماتيك در مدل 4LO . از سال 1992 به بعد، خودروهاي با سيستم ABS داراي viscous coupling شدند كه 30 گشتاور را به اكسل non-slipping منتقل ميكرد. 1990- يك نسل جديد از موتورهاي ديزلي معرفي شد، علاوه بر متورهاي موجود براي سري 80، سري 80 با يك موتور تنفس طبيعي 6 سيلندر نوع 3F-E ، موتور 6 سيلندر SOHC تنفس طبيعي ديزل، (1HZ)، يا يك موتور توربو ديزل 1HD-T ارائه ميشد. 1991- در اواسط 1991 موتور 3F-E به بازار استراليا معرفي شد كه نوع انژكتوري موتور 3F بود. 1993- موتور پيشرفته بنزيني 4.5 ليتري 24 سوپاپ 1FZ-FE معرفي شد. از اكتبر 1992 ترمزهاي بزرگتر اضافه شدند و فاصله دو محور نيز اندكي بيشتر شد. قفل كننده اكسلهاي عقب و جلو به عنوان يك آپشن ارائه شد. و ديفرانسيل قفل شونده الكتريكي در بازار آمريكا ارائه شد. 1994- لندكروز توليد محدود مدل Blue Marlin FZJ80R به بازار استراليا معرفي شد. اين خودرو از يك موتور 6 سيلندر خطي 4.5 ليتري دو ميل سوپاپ، دنده دستي و اتوماتيك و 212 اسب بخار (4600 rpm) بهره ميبرد. اين خودرو به رنگ آبي اقتباس شده از ماهي Blue Marlin بود و لوگوي Blue Marlin بر روي آن ديده ميشد. برخي از ويژكيهاي آن عبارتند بودند از ارتفاع سنج، power windows، ترمزهاي ديسكي، روكش فرمان و دنده چرمي، قفل مركزي، تريم چرم، ABS، فرمان هيدروليك، پخش كننده CD و كاست، منور، و تعداد محدودي داراي bull bar ( وسيله اي در جلوي سپر براي خفاظت اتوموبيل در تصادف با حيوانات) بودند. تنها 500 دستگاه از اين مدل ساخته شد. 1995- ايربگ راننده و سرنشين به همراه كمربند ايمني قابل تنظيم و يك سيستم ABS معرفي شدند. نشان قديمي تويوتا T O Y O T A با لوگوي جديد تويوتا جايگزين شد ( كه گاهي اوقات بصورت bean with a hat aka the sombrero شرح داده ميشد). 1996- در رالي داكار، يك جفت لندكروز در كلاس خودروهاي فابريك مقام اول و دوم را كسب كردند. تمامي سري 80 هاي آمريكا و انگليس به صورت استاندارد به سيستم ABS مجهز شدند. لندكروز بطور كامل از بازار كانادا حذف گرديد و Lexus LX 450 جايگزين آن شد. 1997- تعداد محدودي لندكروز سري 80 اختصاصا فقط براي كلكسيونرها توليد شد و بنابراين به Land Cruiser Collectors معروف شد. اين مدل با نشان Collectors Edition مشخص شده بود و داراي امكاناتي نظير كفپايي هاي آراسته، كنترل خودكار دماي هوا، چرخهاي با پنجره D شكل كه به رنگهاي خاكستري تيره و خاكستري خاص رنگ شده بودند، و نشان مرواريد سياه. اين مدل فقط در سال 1997 توليد شد و پكيج آن در رنگهاي مختلفي عرضه شد. 1997- لندكروز مدل 4744 FZJ80 در ايالات متحده بعنوان 40th Anniversary Limited Edition فروخته شد. آنها در 2 رنگ موجود بودند، Antique Sage Pearl ( تقريبا خاكستري فيلي) و Emerald Green ( سبز زمردي). اين مدل داراي مدالهاي apron، يك سري مدال بر روي كنسول مياني، مدال مرواريد سياه خارجي، كفپايي گلدوزي شده با نشان اين مدل، تهويه مطبوع، تودوزي چرمي دو رنگ قهوه اي و قهوه اي روشن، رينگهاي مشبك خاكستري، بسياري از آنها با آپشن قفل الكترونيكي ديفرانسيل جلو و عقب عرضه شدند، ورود بدون كليد، port-installed roof racks. مدلهايي بودند كه اين امكانات را نداشتند. اين سال آخرين سال توليد ديفرانسيلهاي جلو با قفل برقي بودند. 2008- آخرين نمونه از سري 80 در ونزوئلا توليد شد، اين كشور آخرين كشور توليد كننده بعد از توقف توليد در ژاپن در سال 1997 بود. Pre-facelift Toyota Land Cruiser (FJ80R) GXL, Australia تصوير Facelift Toyota Land Cruiser (FZJ80R) GXL, Australia تصوير Facelift Toyota Land Cruiser, US تصوير Facelift Toyota Land Cruiser (HZJ80R) GXL, Australia تصوير Land Cruiser with swing-out back-doors (HZJ81V), Japan تصوير ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 90 تصوير در كنار سري 70 و 80، سري 90 Prado نيز اضافه شد. سري 90 Prado در سايت Tahara توليد ميشد، و در مدلهاي 3 در با ويل بيس كوتاه و 5 در با ويل بيس بلند موجود بود و با موتورهاي بنزيني مدل 5VZ-FE با ( 6 سيلندر 3.4 ليتري 24 سوپاپ) و موتور بنزيني 3RZ-FE ( چهارسيلندر 2.7 ليتري) و موتور توربوديزل 1KZ-TE ( چهار سيلندر 3 سيلتري) و موتور ديزل 5L ( چهارسيلندر 3 ليتري) عرضه ميشد. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 100 تصوير در ژانويه 1998، لندكروز سري 100 معرفي و جايگزين سري 80 شد. سري 100 در سال 1997 در نمايشگاه موتور توكيو به اسم Grand Cruiser نمايش داده شده بود. توسعه اين محصول از سال 1992 آغازشد و طراحي نهايي آن در اواسط سال 1994 به تأييد رسيد. دو مدل مجزا از سري 100 وجود دارد، سري 100 و سري 105. اين دو مدل بسيار شبيه به هم هستند، اما اختلاف قابل توجهي زير بدنه خود داشتند. با وجود اين تفاوتها و نامهاي متفاوت، هر دودي اينها به عنوان سري 100 شناخته ميشوند. مدل 105 از سيستم شاسي و Drive-Train سري 80 و اكسل يكپارچه در جلو و عقب خودرو، و موتور 6 سيلندر خطي بنزيني و ديزلي استفاده ميكرد.اين مدلها فقط در آفريقا، استراليا، روسيه و آمريكاي جنوبي فروخته شدند. بر روي مدلهاي سري 100 شاسي كمي گستره تر، سيستم تعليق مستقل جلو (IFS) و دو موتور جديد نصب شد. اين اولين بار بود كه از سيستم IFS در لندكروز استفاده ميشد ( در كنار استفاده از سيستم راك اند پينيون براي فرمان) تا قابليت هاي On-Road آن را افزايش دهد. بهرحال اين كار باعث محدوديت در تواناييها و قابليتهاي آفرود اين اتوموبيل ميشد، بنابراين تصميم گرفته شد تا براي بعضي از بازارها از يك اكسل يكپارچه براي مدل 105 در كنار استفاده از سيستم IFS مدلهاي 100 استفاده شود. جدول زير نشاندهنده محدوده مدلهاي 100 و 105 و موجوديت آنها در دنيا را مشخص ميكند. اگرچه بدنه هاي 100 و 105 همسان بودند، اما بعضي نشانه هاي خارجي بين اين دو وجود داشت. واضح ترين نكته پايين تر قرار داشتن جلوي مدل 100 از عقب آن است، كه به دليل سيستم IFS است. نشانه ديگر طراحي چرخهاست، مدلهاي 100 داراي چرخهاي تخت هستند، در حالي كه مدلهاي 105 چرخهاي گود دارند. اين تفاوت ها به اين دو مدل اجازه ميدهد تا اثر يكساني روي جاده داشته باشند، حتي اگرچه مدل 100 اكسل پهن تري براي استفاده از سيستم IFS دارد. معرفي موتور V8 تويوتا براي لندكروز اولين بار بود، و مخصوصا نازمرد افزايش فروش در آمريكاي شمالي بود. در استراليا، مدل 100 با موتور V8 در ابتدا تنها در مدل GXV موجود بود، در حاليكه مدلهاي وارد شده 150 از موتورهاي 1FZ-FE بنزيني و 1HZ ديزلي استفاده ميكردند. موتور جديد توربوديزل 1HD-FTE بعد از عرضه در بازار اروپا و انگليس ( از سال 1998) در اكتبر 2000 براي بازار استراليا به سري 100 اضافه شد. رسانه 4WD در استراليا از تصميم تويوتا در مورد استفاده از موتور تحسين برانگيز 1HD-FTE تنها در تركيب با سيستم IFS انتقاد كرد. مجله ماهيانه 4WD در استراليا گفت ما هرگز تويوتا را بخاطر اينكه با موتور 4.2 ليتري توربو ديزل خود در اين عرصه پيشتازي ميكند نميبخشيم. سري 100 پايه Lexus LX 470 را شكل داد، اتوموبيلي كه در ژاپن به اسم Toyota Cygnus فروخته شد. سري 100 در سالهاي 1998 تا 2007 در انگليس و ايرلند تويوتا Amazon ناميده ميشد. در سال 2000، 50 سالگرد تولد لندكروز را با ارائه مدلهاي يادبودي در كشورهاي مختلف جشن گرفت. توليد جهاني تا آن تاريخ به 3.72 ميليون دستگاه رسيد. سري 100 تا اواخر سال 2007 در خط توليد باقي ماند، با تغييرات كوچك ظاهري مانند چراغهاي جلو، چراغهاي عقب، جلوپنجره، اسپويلر عقب و ويژگيهايي كه در اين سالها معرفي شده بود. مسايل و مشكلات شناخته شده سري 100 عموما به عنوان يك خودروي بادوام و قابل اعتماد شناخته شده است، اما سه مشكل شناخته شده داشت، كه براي خودروهايي كه در شرايط سخت قرار ميگيرند وجود دارد: 1- سيستم IFS سري 100 شهرت زيادي براي خطاهاي تعليق جلو در شرايط عملياتي بدست آورد چون سيستم تعليق جلو مستعد ضربه زدن به ضربه گيرها بود. شركت هاي زيادي بازوهاي جناغي را تقويت كردند تا از توسعه شكست جلوگيري كنند. 2- گزارش شده بود كه هر دوي سيستمهاي IFS سري 100 و Live-axle سري 105 از شكستگي ديفرانسيلهاي مركزي در شرايط سخت رنج ميبرند. اكثر اين خطاهاي ديفرانسيل جلو در مدلهاي IFS در خودروهاي توليدي بين اواسط سالهاي 1997 تا 1999 بودند، هنگامي كه تويوتا سيستم هاي IFS سري 100 را با 2 پينيون ديفرانسيل جلو نصب ميكرد. ( دنده پينيون در شرايط ضربه بايد دور از دنده هاي رينگي باشد). در سال 1999 ( مدل سال 2000) سيستمهاي IFS لندكروز از 4 پينيون ديفرانسيل جلو استفاده كرد كه باعث شد خطاهاي بيشتري گزارش شود. 3- موتور 2UZ-FE ( تنها موتور موجود در آمريكاي شمالي) از منيفولد log-style استفاده ميكرد كه مستعد شكستن و ايجاد صداي تيك در هنگام استارت موتور در حالت سرد بود. اندازه اين ترك به اندازه موي انسان بود و هنگامي كه موتور گرم ميشد اين فاصله از بين ميرفت. شكايات زيادي براي ايجاد يك TSB (Technical Service Bulletin) وجود داشت اما چون اين مشكلي نبود كه خطري جدي داشته باشد، هيچ فراخواني در اين زمينه صورت نگرفت. (Pre-facelift Toyota Land Cruiser GXL (FZJ105; Australia تصوير (Facelift Toyota Land Cruiser (US تصوير (First facelift Toyota Land Cruiser GXL (HDJ100; Australia تصوير (Second facelift Toyota Land Cruiser Sahara (UZJ100; Australia تصوير ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 120 تصوير سري 120 به Land Cruiser Prado هاي سالهاي 2002 تا 2009 گفته ميشود. براي اولين بار در سال 2002 ظاهر شد، در اين مدل براي پايان دادن به نگراني هايي كه در مورد نسل هاي قبل وجود داشت سيستم تعليق جلو دوباره طراحي شد و بدنه نيز با طراحي جديد در استوديو طراحي ED2 تويوتا در فرانسه طراحي شد. موتورها شامل موتور 4 سيلندر خطي 2.7 ليتري 3RZ-FE و موتور V6 3.4 ليتري 5VZ-FE و موتور توربوديزل 4 سيلندر خطي 3 ليتري 1KZ-TE بودند. در كشورهايي مثل چين، موتور V6 تازه توسعه يافته 1GR-FE عرضه ميشد.بدليل اينكه سري 120 يك SUV لوكس محسوب ميشد در برخي بازارها، دزدي اين خودرو افزايش يافت. به اين دليل، ايموبيلايزر جزء تجهيزات استاندارد اين خودرو قرار گرفت. در آگوست 2004، موتور 3RZ-FE با موتور 2.7 ليتري 2TR-FE جايگزين شد و در جولاي 2005، موتور 5VZ-FE با موتور V6 4 ليتري 1GR-FE تعويض شد همراه گيربكس 5 دنده اتوماتيك كه از اواخر سال 2005 اضافه شد. در شمال آمريكا، اين مدل به نام Lexus GX 470 با موتور V8 4 ليتري 2UZ-FE شناخته ميشود. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ سري 200 تصوير در سال 2002، يك برنامه توسعه 5 ساله براي جانشين پلتفورم سري 100 زير نظر Sadayoshi Koyari و Tetsuya Tada آغاز شد. در سال 2004، 10 سال بعد از انتخاب طرح اجداد آن در سال 1994، طراحي نهايي محصول براي توليد در سال 2008 قطعي شد. تستهاي مربوط به نمونه آزمايشي درفاصله بين سالهاي 2004 تا 2007 انجام شد. نمونه طراحي مجدد تويوتا لندكروز در اواخر سال 2007 معرفي شد. كه به نام سري 200 شناخته ميشود، مشتق از نسل دوم Tundra، اما كوتاهتر و 20 درصد تقويت شده. كاليپرهاي ترمز بزرگتر اضافه شدند و سيستم تعليق جلو براي وظايف سنگينتر از اولين تلاش لندكروز در زمينه IFS در سري 100 ساخته شد و همچنين بوسيله skid plates تقويت شد. همچنين، ستونهاي سقف دوباره طراحي شدند تا در هنگامي غلطيدن خودرو از سرنشينان بهتر محافظت كنند. سري 200 با برخي انتقادها در مورد طراحي بدنه ملايم و بي مزه روبرو بود، با برخي ادعاها كه تويوتا در توسعه مارك تجاري كلاسيك و شخصيت اصيل لنكروز براي تطابق آن با محصولات مدرن قرن بيستم زياده روي كرده. با اين وجود، لندكروز به عنوان خودروي نظامي ناتو باقي ماند و به عنوان يك خودروي آفرود لايق و شايسته باقي ماند. اين خودرو در سپتامبر 2007 وارد خط توليد شد و از سپتامبر تا نوامبر بسته به كشورهاي مختلف براي فروش عرضه شد. اين خودرو در ونزوئلا با نام محلي Roraima ( نام يك كوه است) قبل از نوامبر براي فروش عرضه شد. قابل اعتماد بود اين خودرو زودتر از موعد به اثبات رسيد كه بسيار خوب بود. سري 200، امكانات و پيشرفتهاي زيادي را كه بسيار فراتر از اجداد خود بود را عرضه ميكرد كه محدود به آرايش بدنه و داخل خودرو نبود. - Smart Entry. يك سنسور باعث ميشد تا هنگامي كه ريموت نزديك خودرو قرار ميگيرد، به شخص استفاده كننده اين امكان را ميدهد تا به سادگي با لمس دستگيره در آن را باز كند. - Smart Start. دكمه فشاري شروع / پايان براي شروع به كار موتور كه باعث ميشود نيازي به كليد نباشد. - 4-zone climate control. در مدلهاي Sahara، با افزايش لوله هاي خروجي از 18 به 28 عدد. - 10 عدد ايربگ ( VX & Sahara) - شاسي قويتر و سبكتر تكنولوژيهاي مختلف كمكي رانندگي كه در مدلهاي قبلي ارائه نشده بودند شامل: - CRAWL. سيستم كنترل چهار چرخ كه مانند يك كروز كنترل براي آفرود عمل ميكند، به اين صورت كه بطور خودكار و با استفاده از ترمز و كنترل دريچه گاز سرعت خودرو را بصورت يكنواخت حفظ ميكند. - Downhill Assist Control - (Multi-terrain anti-lock braking system (ABS - (Kinetic Dynamic Suspension System (KDSS,. اجازه articulation ( توانايي سيستم تعليق در اينكه يك طرف بالا و يك طرف آن پايين باشد) بيشتري را به چرخها ميدهد. - دوربين ديد دنده عقب (VX) - صندلي هاي چرمي (VX) پيشرفتهاي موتور و سيستم تعليق شامل: - تمامي موتورهاي V8 ديزل از نوع VD. ( نوع تواين توربو موتوري كه از سال 2007 در سري 70 استفاده ميشد). - انتقال نيروي اتوماتيك استاندارد در تمامي مراحل تريم سري 200، 5 دنده دستي ارائه شده براي مدلهاي GX با موتور 4 ليتري. 5 دنده اتوماتيك براي موتورهاي 4.7 ليتري بنزيني، در حالي كه براي موتورهاي 4.5 ليتري ديزلي از 6 دنده اتوماتيك استفاده ميشود. در ژاپن، لندكروز در سال 2009 تغيير كوچكي كرد كه شامل استفاده از موتور V8 4.6 ليتري 1UR-FE و جعبه دنده 6 سرعته اتوماتيك بود. اگر چه موتور 4608 cc جديد 1UR-FE از موتور قديمي 4663 cc مدل 2UZ-FE كوچكتر بود، قدرت آن از 284 به 314 اسب بخار افزايش پيدا كرده بود و گشتاور آن نيز از 448 به 460 نيوتن متر افزايش پيدا كرده بود و مصرف سوخت آن از 6.6 به 7.1 ليتر در هر صد كيلومتر افزايش پيدا كرده بود. در خاور ميانه، لندكروز سري 200 با تريمها و موتورهاي مختلف ارائه ميشد، موتور V8 5.7 ليتري L 3UR-FE قدرتي معادل 381 اسب بخار و گشتاور 544 نيوتن متر توليد ميكرد كه از طريق يك گيربكس اتوماتيك 6 سرعته منتقل ميشد. Towing (بكسل) به 3700 كيلوگرم ميرسد. چرم بژ يا مشكي بصورت استاندارد به همراه سيست صوتي با 14 بلندگوي JBL. تنها رينگ انتخابي 18 اينچ اجازه استفاده از تاير با هر ديواره اي را براي اينكه خودرو بدون هيچ اصلاحي براي آفرود استفاده شود اگرچه تايرهاي با آج بلند براي گل و لاي عميق توصيه شده است. براي مدلهاي 2013، تويوتا تمامي آپشن هاي فوق را بصورت آپشن استاندارد براي اين خودرو اضافه كرد. اكنون تويوتا لندكروز داراي استارت دكمه اي، power moonroof، صندلي هاي جلو و عقب گرم شونده، سيستم سرگرمي DVD براي صندلي هاي عقب، بلوتوث، دوربين ديد عقب به همراه سنسور پارك، سيستم راهبري، راديو HD است. ويژگي جديد ديگر اين خودرو سيستم Multi-terrain Select است كه به كنترل چرخش چرخها و ترمز كمك ميكند و انتخابهاي زير را در اختيار قرار ميدهد : Rock, Rock & Dirt, Mogul, Loose Rock, and Mud & Sand. سيستم كنترل خودكار ارتفاع براي پايداري و لامپهاي زنون در اين خودرو وجود ندارد، اگرچه چراغها ميتوانند توسط مصرف كننده تعويض شوند. سيستم تعليق KDSS مقدار عظيمي از articulation چرخها را در اختيار قرار ميدهد و با حذف sway bar اتوماتيك لندكروز قادر خواهد بود تا رقم RTI (Ramp travel index) عظيم خود كه برابر با 550 است را به رخ بكشد كه 12 مرتبه از Ford Explorer با RTI برابر با 45 بيشتر است.
Posted on: Sun, 01 Dec 2013 09:46:40 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015