Benimkisi zaten en başından beri imkansızdı, bile bile “lades” demek, anlamsız bir ümidin peşinde sürüklenmekti… Anlıyorum şimdi; bütün o aşk, sevgi, güzel günlerin yaşanacağı ümidi… Hepsi ama hepsi sadece boş bir hayalden ibaretti… Oysa ben büyüdüm artık; boş hayallere, hiçbir zaman gerçek olmayacak masallara inanacak yaşı çoktan geçtim… Ama yine de bu sevda benim tek gerçeğimdi, hayatın kirlenmişliğine inat masum ve temiz kalan tek yanımdı… Bütün yalanlara ve oyunlara inat, bu sevdanın saflığı tutunduğum tek dalımdı… Ama bir gün geliyor, insan hatıralarından kopmak zorunda kalıyormuş… İşte bugün o gün.. Bugün bütün çocukluğumu, aşkımı, anılarımı, o saf ve temiz duygularımı, o hiç var olmamış bize dair her şeyi arkamda bırakıyorum… Anlamsız bir hayat var önümde; çocukluğumun toz pembe bulutlarından uzak… Önümü göremediğim karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum ve sonumun nereye varacağını hiç bilmiyorum… İsterdim ki sen de sevebilseydin beni… Benim seni sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, yaralarımı saracak kadar sevseydin; inan yeterdi… Ama dedim ya; geri dönüşü olmayan şeylere hayıflanmak için artık çok geç… İkimizin de bambaşka hayatları var artık, ya da en azından olmalı… Yüreğimin bir yarısını ölünceye dek sende bırakmış olsam da, bana kalan yarısıyla yaşayabilmeyi ve zor da olsa tek kanatla da uçabilmeyi öğrenmeliyim artık…Benim amacım baştan beri belli idi bedene sahip olmak degil insanı kazanmak dı amacım ,AMA YİNE YANILDIM da ben kaybetmedim ... :) Fakat seni de kazandıramadım tekrar hayata bulduğum yere bıraktım yada sen orada kalmak istedin :) beni esas hırpalayanda bu işte ... Hoşçakal çitlenbik :)
Posted on: Thu, 20 Jun 2013 23:00:03 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015