Beste mensen, Vandaag tref je hieronder de 2de aflevering van het mysterie Rob van Liempt. De documentaire over hem kwam als een geschenk uit de hemel. Ik heb er veel plezier aan, ik hoop dat jullie dat ook hebben. zie onderaan een link naar mijn site in aanbouw en de blog... 2. Rob van Liempt en ik waren een keertje onderweg van Groningen naar Amsterdam. Hij reed altijd mee. We hadden een mooie avond achter de rug, tevreden publiek. Werd veel gelachen. Uiteindelijk je doet alles voor een lach hé. Je rijdt honderden kilometers om mensen te laten lachen. Het doel van avond was dan bereikt. Onderweg zakte hij een beetje onderuit, viel dan even in slaap en daarna begonnen we weer te praten, evalueren en ook praten over de politieke situatie van die dag. Kortom over alles en niets. En opeens begon hij weer over zijn naam. Zijn naam zat op zijn maag, steevast en onverteerbaar. Hij had in het begin alleen veel moeite met zijn achternaam. Hij verzon allerlei achternamen. Van Klaas A tot en met Klaas Z. Bij Klaas V bleef hij hangen. Hij probeerde eerst Van, Gewoon Klaas Van, een droge Van. Niet van der Van of van de Van maar gewoon Van. Punt. Even zweeg hij even, barste in lachen uit en zei: ‘Nee, dat doe ik niet.’ Ik vroeg waarom niet? Hij zei dat is de naam van een Psychiater, een hele bekende en ik wil niet met psychiaters geassocieerd worden. Ik vond het wel heel bijzonder dat iemand gewoon droog Van heet, zonder voor- of achtervoegsels. Het lot wilde hebben dat ik met die psychiater te maken kreeg. Werkelijk waar. Jaren lachte, bijna twee decennia later heb ik hem benaderd of hij de hoofdpersonage, een psychiater, van een van mijn romans wilde bestuderen en praktische tips wil geven. Ja, dus de naam Van bestaat echt. Ja, wat namen betreft is Nederland een bijzender land. Nederland is te gek met al die namen en Van is een hele keurige naam vergelijken met andere namen. Je hoeft maar de telefoonboek open te slaan en je zult niet geloven wat je tegenkomt. Vooral veel dieren. Muizen, kippen, hanen, honden leeuwen, heel veel leeuwen. Jullie moeten een keertje proberen, gewoon voor de grap. Begin maar met A. Er zijn die alleen maar A heten. Hoe heet je meneer: Ik heet A. Stel je voor, je bent een politieagent in een land als Irak, Iran, Syrië of Turkije. Je zou je bedonderd voelen wanneer je iemand verhoort en je vraagt de verdachte naar zijn naam en die zegt: A. Kan je je voorstellen dat zo’n agent in machtpositie die meteen zich beledigd voelt. Kan je je dan voorstellen dat dan nooit goed komt tussen die twee, dat er klappen kunnen vallen. Je hebt er die die hun namen slecht uit twee A’s bestaat. Hoe heet je? AA. Niet van der AA, gewoon AA. Klinkt alsof hij een geit in zijn keel heeft, m AA. Nee. Gewoon AA. Heel leuk, echt. Ik lach me suf om de Nederlandse namen. B alleen heb ik niet kunnen vinden. Je denkt als iemand A kan heten moet wel iemand zijn op de Nederlandse bodem, van die 16 miljoen mensen die ook B moet heten. Nee, niemand. Diegene die B heten hebben hun naam uit de telefoonboeken gehaald. Waarom? Weet ik niet. Niet omdat een bekende Marokkaan Ali B heet maar misschien omdat de moordenaar van Theo van Gogh B heet. Trouwens ik had van Hans Teeuwen verwacht, die goed bevriend was met Theo van Gogh, dat hij het wel over de relatie van Rob en Theo te hebben zou hebben. Ja, Rob en Theo hebben elkaar zeker gekend. Misschien heeft hij het wel over gehad en dat stukje in de montage het was geknipt, niet gered. Je weet niet hoe die programmamakers denken, ook een raar volk. Maar ik moet niet afdwalen van het onderwerp. Rob en ik reden van Groningen naar Amsterdam. Het was iets na middernacht, ik had de raio aan en Guten Morgen Freunde werd gezongen en daarna werd de stem van de presentator warm binnenin de auto gedrongen: ‘buiten is het nul en binnen zit Youp van t Hek. Rob, ik bedoel Klaas vond Youp een rare figuur en hij zei fluisterend, bijna onhoorbaar: ‘Ik zal beter dan hem doen.’ Ik hoorde het en wilde het bevestigd kregen en vroeg hem ‘Wat zeg je?’ Hij keek uit het raam, zuchtte en zei na een lange stilte. ‘Onze cabaretiers hebben geen echte thema. Vaak springen ze van de hak op de tak. Er moet een rode draad zijn in je verhaal. Contrasten moeten er zijn, strijd. Je betoog, elke betoog moet vol zijn van passie maar ook van eenzaamheid. Ja, die eenzaamheid moet tot op de bot zijn. Mensen moeten dat voelen. Het publiek moet balanceren op een dunne lijn van geloof en ongeloof, het publiek moet niet weten wat dat precies inhoud. Men moet niet het verschil zien of het serieus of niet serieus is, bedoeld of niet bedoeld. Je moet de mensen iets interessant bieden, iets serieus met een diepgang dat een bepaalde filosofie inhoudt en die dan met humor presenteren. Het moet een spel zijn tussen zender en ontvanger. Cabaretières zetten soms iemand van hun publiek voor de lul, ik bedoel ze kiezen iemand en maken van die ene een pispaal en de hele avond ondergaat die het ene na andere vernedering. Dat kan je niet doen, dat betekent geen respect voor jezelf, als de almachtige daar in het licht. Je moet het in ieder geval niet persoonlijk maken. Je moet een onderwerp aansnijden, een thema, een filosofie.’ Wordt gevolgd! ibrahimselman.nl/
Posted on: Sun, 11 Aug 2013 05:56:25 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015