Botuar sot ne gazeten SHQIP. HEMJA KA DAL LUGAT Banonte aty ku sot është pazari i ri. Ngarkonte e shkarkonte aty, ku sot nuk është më pazari i vjetër. Kur ia shkruanin ishte Et’hem, kur e thërrisnin qe Heme. Tamam si sot! Bathë, bathë po një kokërr! Si sot e si atëherë… Fëmija i parë i kish lindur në vitin e pavarësisë, ndërsa edhe ai më i vogli e kuptonte që nga ecja se ç’do të hanin darkave: i lodhur Hemja, e gëzuar vorba; i çlodhur Hemja, e lodhur sofra… Punonte pa pushim Hemja. Kish dëgjuar se Zoti flet në emër të nevojtarëve dhe duke qenë Ai, dora vetë i tillë, të ardhurve në Tiranë u rrëfente se ku mund të rronin. Ai vetë e dinte se ku mund të fitohej më shumë: ngarkoni e shkoni- u thosh. Ngarkoni në dogana, në porte, në zyra, në ambasada e shkarkoni në karabina. Unë besoj- u thoshte. Mjaft të besoni se unë besoj! Kurrgjë tjetër nuk u kërkonte Hemja… Një ditë prej ditësh, papritmas, gruaja e tij u gjet e vdekur, por kjo s’qe gjë hiç. Të gjithë ata që Hemja kish ndihmuar e i kish bërë njerëz, qenë të parët që e shpërvolën. Qenë ata shpiftarët që përhapën fjalën se Hemja e kish vrarë nusen me duart e tij. Kjo gjëmë, u përhap si tym i zi në Tiranë dhe kjo pabesi dita ditës e rrënoi Hemen. Një natë, Qyqi, u ul te oxhaku i fikur, drodhi duhanin dhe gërmoi thëngjillin e fundit nën dritën e kandilit që po shuhej. Pa e hapur gojën, nxorri tymin e bardhë dhe bashkë me të edhe shpirtin prej hundësh. Nuk e lanë Hemen e shkretë as të vdiste nën peshën e humbjes së madhe! … e keqja më e madhe ama, nuk kish filluar akoma… Barku i poshtër i gjithë atyre që “kish bërë njerëz” nuk u ngop e nuk u ngop me vdekjen e tij. Prej gjithë atyre që u kish bërë ndere, edhe i vdekur po gjente qeder: filluan të thoshin, kësaj here, se Hemja kish dalë lugat! Kësisoj, as prifti as hoxha nuk ecnin më vetëm në rrugicat e errëta të Tiranës, muslimanët puthnin tre herë më shumë Kuranin para se t’i zinte gjumi, e të krishterët e ulën më shumë se një pëllëmbë gozhdën ku varej kryqi a ikona mbi murin e karjollës. Edhe ata që nuk besonin në Zot, nuk lexonin më darkave Volterin, burrat e moshës së mesme u bënë me prostat nga frika e të dalurit natën për në qenefet në fund të oborrit. Çiftet mbulonin kokë e këmbë njëri-tjetrin se mos i shihte Hemja e tallej me ta teksa rrekeshin të shumoheshin netëve të dimrit e të verës. Fëmijëve që luanin nëpër rrugicat më jetëplotë të dynjasë, në Tiranën e asaj kohe, për t’i mbyllur në shtëpi, u mjaftonte fjalia: “ju hëngërt një gjësend, hyni brenda! S’e keni marr vesh, që Hemja ka dalë lugat!”. Pritni se e keqja nuk mbaroi kështu… Shumë prej fëmijëve që ishin rritur të tmerruar nga ‘’lugati’’ Heme, pas disa vitesh u rritën dhe morën pjesë në luftën kundër nazi-fashistëve, dhe Hemja kësisoj mori hak ndaj shpiftarëve, duke sjellë komunizmin. Më vonë, ata të ngjizurit nën yjet e aksioneve dhe çadrave të zboreve, kur u rritën e treguan me gisht komunizmin, ashtu si lugatin Heme dikur, sa e shkulën çdo të kuqe për ta lyer në blu… Pas fitores së revolucionit të heshtur popullor, mirënjohja e shprehur e Z. Rama për Z. Berisha ishte një tjetër revolucion, kësaj here revolucion në mendimin institucional. Z. Rama tregoi vullnetin dhe dëshirën për një shtet të vazhdueshëm, shtet i pandërprerë sa herë që ndrron pushteti, apo regjimi. Një gjë të tillë duhet ta bënte Ahmet Zogu ndaj Fan Nolit, Enveri ndaj Zogut, Nano ndaj Nexhmijes dhe natyrisht edhe Berisha ndaj Ramiz Alisë, pse jo Basha ndaj Ramës… Arritjet në politikë, vërtet mund të bëjnë që një lider të hyjë në histori, por historia ka treguar, se vetëm mirënjohësit ndaj paraardhësve, kanë mundur të bëjnë histori. Mirënjohja nis veçse me lexim vertikal… Ahmet Dursun
Posted on: Mon, 08 Jul 2013 06:38:08 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015