Bł. Jan Paweł II o kanonizowanym przez siebie o. Leopoldzie Mandiću, kapucynie, wzrostu 135 cm: "Dla wszystkich, którzy go znali, był niczym więcej jak biednym bratem zakonnym, małym i schorowanym. Jego wielkość tkwi gdzie indziej, mianowicie w tym, że dzień po dniu, przez cały czas swego kapłańskiego życia, pięćdziesiąt dwa długie lata, ofiarował się i oddał w ciszy i ukryciu małej, skromnemu konfesjonałowi: „Dobry pasterz życie swoje oddaje za owce swoje". Ojciec Leopold był zawsze do dyspozycji, gotowy i uśmiechnięty, zamyślony i skromny, pełen taktu, mąż zaufania i wierny ojciec dusz, ceniony i wyrozumiały nauczyciel, cierpliwy kierownik duchowy. Gdyby spróbować go określić jednym słowem, jak to czynili za jego życia jego penitenci i współbracia, to jest on po prostu spowiednikiem. Umiał tylko spowiadać, lecz właśnie w tym tkwi jego wielkość. Trzymał się zawsze w ukryciu, żeby prawdziwemu Pasterzowi dusz ustąpić miejsca: Tak kiedyś wyraził się o swoim zadaniu: „Ukryjmy wszystko, nawet to, co robi wrażenie daru Bożego, żeby nie uprawiać oszustwa. Bogu wyłącznie należy się cześć. Jeśli to możliwe, powinniśmy iść przez życie jak cień, który nie pozostawia po sobie żadnego śladu".
Posted on: Fri, 16 Aug 2013 10:45:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015