Dag 41 van 99: Soms wil ik niets liever dan fijne gevoelens tot in het oneindige vasthouden. Dat gaat natuurlijk niet. Fijne gevoelens komen en gaan. Net zoals onprettige gevoelens komen en gaan. Alles kwam langs afgelopen weekend. Pieter-Bas de Jong en ik liepen de afgelopen drie dagen op het Heuvellandpad in Limburg. Tentje mee, rugzakken mee en lopen maar. De omgeving was een genot voor het oog en we boften ongelofelijk met het weer. Even zonder kindjes op pad, van elkaars gezelschap genieten, volledig ons eigen ritme kunnen lopen en leven. Dat is heerlijk om af en toe even te doen. Het levert elke keer weer enorm veel inspiratie en mooie gesprekken vol verbinding op. Zo ook nu, een heel leuke co-creatie van Pelgrimwijzer en Kantelwerk zal binnenkort het levenslicht zien. We hebben er al enorm veel voorpret om en de domeinnaam is direct na thuiskomst geregistreerd. Daarover later meer... ;) Terug glijden in de rol van mama ging me niet zo soepel af als ik zou hebben gewild. Ik had me nog zo voorgenomen die ontspanning vast te houden (hoor je de paradox?). Het goede nieuws is dat ik echt wel een mens ben en dus niet perfect. Het slechte nieuws? Dat het me dan toch weer een kater oplevert van een hele avond en nacht. Nog een keer goed nieuws dan? Ach. Ik kon niet goed in slaap komen. Droomde onrustig en lag daarna weer wakker. Wat zal ik eens doen? Om 1:11 uur stapte ik uit bed voor een nachtelijke meditatie. Veel leuker dan gefrustreerd in bed liggen wachten tot de slaap me zou overmannen. En wie weet zou ik er een beetje van ontspannen en daarna wel kunnen slapen. Ik waakte wel voor te hooggespannen verwachtingen. Mediteren gaat om zijn in en ervaren van het moment. Niet streven. Loslaten. Accepteren wat er is. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt en ben gaan zitten met een geleide meditatie. Ik bleef wakker en daarna... ben ik zachtjes weer in bed gekropen en zowaar heerlijk in slaap gevallen.
Posted on: Mon, 30 Sep 2013 09:09:27 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015