De herfstzon is warm, als legde mijn dode vriend zijn hand op mijn rug. Nakamura Kusatao (1901-1983, Japan) Ik was jong, onstuimig, misschien wel ambitieus. Stootte in al mijn onervarenheid regelmatig mijn neus. En o, wat mag ik me gelukkig prijzen dat ik in mijn beginjaren als professional een kei van een mentor leerde kennen. Wiebe Kamminga, een oud-collega en ervaren trainer/coach die me bijstond met aandacht en een luisterend oor. Hij overleed nu alweer zo’n 15 jaar geleden, maar ik denk nog regelmatig aan hem en aan onze spiegelende gesprekken terug. Hij was begripvol, maar ook niet te beroerd om stevig door te prikken. Iemand die me begreep en die me hielp mijn eigen weg te vinden. Hij wist prachtig te relativeren als ik weer eens tegen mijn grenzen was geschuurd. Hij leerde mij de klassieke zin: ‘wrijving geeft warmte’. (En koppelde me aan Theo IJzermans voor het schrijven van Beren op de weg, spinsels in je hoofd) Ik gun iedereen zo’n mentor.... Op zijn herdenkingsdienst werd Gracias a la vida gedraaid. Dat doe ik nu weer, voor hem. Mercedes Sosa maakte dit lied onvergetelijk (oorspronkelijk van Violeta Parra) youtube/watch?v=UtA8XxxuzX0
Posted on: Thu, 07 Nov 2013 23:09:40 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015