DİNDAR EŞCİNSELLER İYİLEŞİR Mİ? Çocukluğumdan beri çok iyi bir dostum olsun istiyordum. Hayalimdeki bu dost benim herşeyimi bilecek, en fazla bana değer verecek, duygusal, esprili, hitabeti ve fiziği düzgün, popüler birisiydi. O yaşlardayken henüz eşcinselliğin ne olduğunu bilmiyordum ama bu duyguların normal olmadığını hissediyordum. Çünkü yaşıtlarımın hiç birisinin hemcinslerinden böyle beklentileri yoktu. 15 yaşına geldiğimde durumun farkına vardım. Dünya başıma yıkıldı. Ben dinî hassasiyetleri yüksek bir insanım. Dinimin yasakladığı bir hayatı kesinlikle sürmek istemem. “O zaman nasıl bir yol izlemeliyim? diye sordum kendime. Uzunca düşündükten sonra şöyle bir sonuca ulaştım: Bir insan kendi elinde olmayan hiç bir şeyden dolayı suçlu değildir. Ben yanlış bir şey yapmadım, şu halim benim tercihim değil. Bu benim imtihanımdır. Eğer pes etmeyip iyi bir sınav verirsem bu halim belki benim için büyük bir mükafat vesilesi olur. O halde çıkış yolu aramalıyım. Eşcinsel bir hayatı kabul etmememin 3 nedeni vardı. 1- Dinim buna müsade etmiyor, 2- Ben normal bir hayat sürmek istiyorum. Mutlu bir ailem, karım, çocuklarım olsun istiyorum. 3- Çevremin eşcinselliğe bakışı.. Üçüncüsü hiç önemli değil. Eğer ilk ikisi olmasa, üçüncüsü umrumda olmaz. Hedefimi belirledikten sonra araştırmaya başladım. Arkamdan beni sevmeyen bazılarının bazen kız gibi konuşuyor dediklerini işitmiştim. İlk işim, kendime müthiş bir disiplin uygulayarak aksanımdaki kadınsılığı yok etmek oldu. Bunu yaparken araştırmalarıma devam ediyordum. Ama karşıma hiç olumlu bir şey çıkmadı. İnternetten eşcinsel derneklerine yönlendiriliyordum ve onlar eşcinselliğin propagandasını yapıyorlardı. İyileştirmek şöyle dursun, bu fikri taşıyanları hain bile ilan ediyorlardı. Onlara göre eşcinsellik özgürlüktü ve buna karşı çıkanlar özgürlük düşmanıydılar. Konu hakkında çok fikrim olmadığı için ümitsizliğe kapılmıştım. Sonra dindar kaynaklar bu konuda ne diyor diye araştırmaya başladım. Ama onlar da günahtır, sapkınlıktır, çarpıklıktır demekten başka bir şey demiyorlar. Oysa ben bunları zaten biliyorum. Bana çözüm lazım. Koskoca camiada bu konuda işe yarar laf eden tek kişiye rastlamadım. Belli kalıplar var: Lut kavmi, kıyamet alameti, eşcinsellik hastalıktır sloganları vs.. yahu ben bunları zaten biliyorum. Peki hiç düşünmez misiniz: İradesi dışında bu hissi taşıyan kişiler nasıl tedavi edilir? Madem bunun hastalık olduğunu söylüyoruz, madem Allah her hastalığın devasını da yaratmıştır diyoruz, peki o zaman bu hastalığa nasıl bir tedavi bulmalıyız?.. Böyle düşünen bir tek kişiye rastlamadım. Bir taraftan eşcinsel derneklerinin tesirinde kalıyordum, diğer taraftan dindar kaynaklar çözüme dair tek laf etmiyordu. Fırtınalı bir denizin ortasında kalakalmıştım. Kıyı görünmüyordu, pusulam yoktu. Çırpındıkça daha da batıyordum sanki.. Günün birinde İkbal Gürpınarın bir kitabında şöyle bir paragrafa rastladım: Buluğ çağında mutlaka hormon testi yaptırmak lazımmış çocuklarımıza. Eğer sesi kalınlaşmıyor, elmacık kemiği belirginleşmiyor ve olması gereken diğer belirtiler ortaya çıkmıyorsa, eksik olan hormonun takviyesi yapılarak oğlumuzun sorunu ortadan kaldırılabiliyor. Bu yazıyı okuyunca çok mutlu oldum. İlk defa çözüme dair bir şeye rastlamıştım. Ama burada da karşıma bir sürü yeni soru çıktı. Benim fiziksel olarak hiç bir sorunum yoktu. Sadece duygusal boyuttaydı. Acaba eşcinsellik sorununun kaynağı psikolojik mi yoksa hormonsal mı? sorusunun cevabını çok aradım ama bulamadım. huseyinkacin huseyinkacin/forum/index.php?board=24.0 yazının devamını okumak için linki tıklayınız
Posted on: Tue, 19 Nov 2013 23:28:12 +0000