Er zijn sommige mensen die ik gewoon niet uit kan staan. Al zouden die mensen mij persoonlijk een behoorlijke som geld komen brengen, dan nog vind ik ze niet leuk of aardig of sympathiek. Een van de mensen die ik totaal niet uit kan staan is Johan Cruijff. Maar toch moest ik vandaag ineens aan hem denken. Ondanks dat ik hem niet uit kan staan heeft hij toch een goeie spreuk de wereld in geslingerd dat me wel even aan het denken heeft gezet. Hij zei ooit: "Ieder nadeel heb zijn voordeel". En voor nu is dit even op mij van toepassing, namelijk in het volgende geval. Het mag eenieder bekend zijn dat ik sinds een aantal maanden op mezelf woon. En over het algemeen is het heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden wat betreft het tijdstip van eten, of welke kleur broek ik aan doe of welk T-shirt ik aan doe. Maar wat mij regelmatig overkomt tijdens het alleen wonen is dat ik enorm veel tijd heb om over dingen na te denken. Kleine dingetjes als; zal ik een televisiegids kopen of zap ik gewoon maar wat voor het vaderland weg om te kijken of er iets zinnigs op tv is? Maar ook de zwaardere onderwerpen komen wel eens voorbij; zou er ergens iemand op de wereld zijn die een pasklaar antwoord heeft op de vraag wat nou eigenlijk de zin van het leven is?? En vanuit de laatste vraag ga ik wel eens denken wat de invloed van de mens is op hoe de hele maatschappij met elkaar omgaat. Ik denk dat elk mens op de wereld wel zou willen dat er overal ter wereld vrede is, dat er niemand is die honger heeft en dat we allemaal vredelievend met elkaar om zouden kunnen gaan. En waarom kan het eigenlijk niet zo zijn? Nou, ik denk dat ik vanmorgen een simpel voorbeeld heb meegemaakt waar het gelijk al fout gaat. Iedereen weet dat bedrijven alles doen om zo veel mogelijk geld te verdienen aan de maatschappij. Om de kosten te drukken willen ze jongelui van een jaar of 16 met 20 jaar werkervaring. Maar dat gaat uiteraard nooit lukken, en daarom zitten er gewoon jongens en meisjes van 16 jaar achter de kassa in de supermarkt. En ik heb het vermoeden dat die jongelui alleen maar ingeprent krijgen: niet lullen maar werken, geld geld geld is de hoofdzaak. Maar vriendelijkheid komt daardoor wel met hele grote afstand op de tweede plaats, of zelfs nog lager. Zo was ik vanmorgen eindelijk maar toch eens helemaal spontaan mijn huisje aan het opruimen en toen heb ik gelijk maar lege flessen ingeleverd en even koffiemelk gehaald, want dat is toch wel zeer belangrijk voor het optimaliseren van mijn humeur, geen lekkere koffie mogelijk zonder koffiemelk. Ik had iets meer dan 4 euro aan statiegeld tegoed en na aftrek van mijn 2 pakjes koffiemelk had ik nog € 3,20 tegoed aan statiegeld. Dus ik zeg tegen het kassameisje: "ik vind het leuk om dit eens tegen een kassière te kunnen zeggen: dat wordt dan € 3,20 alstublieft".... Echt waar, als blikken konden doden, dan had ik al lang en breed een paar meter onder de grond gelegen volgens mij. Zij kon mijn opmerking niet waarderen, dat was aan alles wel te merken. Ze kon ineens niet meer lachen, haar hoofd kreeg een nogal chagrijnige uitdrukking en er kon na enig aandringen pas een "fijne dag verder" vanaf. Maar ik voelde dat ze dat niet meende. Enigszins teleurgesteld heb ik de winkel verlaten. Uit principe zal ik overwegen om geen koffiemelk meer in mijn koffie te doen, maar dat gun ik haar niet. Die gebeurtenis heeft me aan het denken gezet. Waarom kunnen mensen geen humor verdragen? Het kost niks, je kan gewoon doen alsof het grappig is en zodra diegene wegloopt kun je denken: hou je bek toch dicht stomme trut met je 2 pakjes koffiemelk. Maar ik kreeg nu geld terug van hun en dat zal dan weer niet gewaardeerd worden door de baas of bazin want dat is natuurlijk nooit goed voor de zaak. En wie weet krijgt zij wel op haar kop als haar werkdag ten einde is. Maar het voorval bleef me achtervolgen en iets in mij zei dat dit een begin is waardoor de wereld gewoon naar de kloten gaat. Humor wordt blijkbaar niet meer gewaardeerd. Daardoor worden er mensen chagrijnig en gaan ze elkaar af lopen zeiken. En de rest kun je zelf wel invullen denk ik. Om het slechte gevoel weer om te buigen in positiviteit ben ik naar de boekhandel gelopen. En alsof het zo heeft moeten zijn stond er een boekje in het rek met de titel: Aarsrivalen, scheldkarbonades en terminale baden. Ik kreeg spontaan een enorme glimlach op mijn kop en ik heb het boek gekocht. Ik ga het lezen en hoop op die manier nog meer dingen te leren om mensen aan het lachen te maken. En mocht me dat niet lukken, dan hoop ik dat het chagrijnige mens die de humor niet kan waarderen of snappen, toch heel erg goed in de gaten heeft dat humor niet schadelijk is voor de maatschappij maar dat ze door hun reactie alleen maar irritaties oproepen bij hun medemens. En dan is het een kwestie van tijd dat het domino-effect gaat werken. Jij chagrijnig tegen mij -> dan ik ook tegen jou. Sukkel-> trut. Hou je bek -> ik was ook niet van plan om hem weg te geven (wacht, dat is ook lollig en dat kon diegene niet waarderen). Afijn, uiteindelijk zal het uitdraaien op ruzie en in het ergste geval tot oorlog. En dat kan nooit de bedoeling zijn van een klein beetje humor in de toch harder wordende maatschappij. Smile.... :)
Posted on: Sat, 22 Jun 2013 12:04:50 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015