IK HAD EEN DROOM eindelijk vrij, niet als het ligt aan mij ook ik had zo mijn dromen van een mooie maatschappij waarin we allen mochten starten van dat punt wat ons gegund als soort van stevig fundament, waarop je zelf bouwen kunt een droom als martin luther, als malcom was ik weerbaar en een Gandhi in mij, voor steeds een menselijk gebaar samen aan de start met open hart, wat zou het mooi zijn helaas is er geen plaats voor allemaal daar aan de finishlijn neem een voorbeeld aan de kinderen op straat en die openheid wars van een afkomst of onredelijk verwijt waar het leven nog gekleurd wordt met meer dan die tinten grijs wanneer je het mij vraagt is dat het basisonderwijs geen geroddel of een oordeel of de hand op de kontzak samen spelen, samen delen, allen onder één dak echt het maakt me zo verdrietig, al die kinderen zo klein want ik heb gezien wat er verandert als ze groot zijn dit is het land waar dromen mag maar het geloof blijft achterwege waar dus de hoop op wat zon, zich schaduwt in de kans op regen en dus de droom in het water reeds gestegen tot de lippen met de zeeën van ruimte en een boot op de klippen dus een vaarwater rustig is een stilte voor de storm daar waar kansen kleiner worden en behoefte enorm natte droom...ik kan niet eens meer rustig slapen want de lijn van verwachting ligt allang niet voor het oprapen touwtjes aan elkaar maar het blijkt moeilijk om te knopen zelf in de hand werd met de tijd toch op een ander hopen gunst raakt terug bij af, waar je ooit zo om een ander gaf het kon je ooit bekoren maar nu ben je enkel kaf voelt het als een straf met die anderen te delen weinig blijft een beetje en we zijn met zo velen met zo velen in een droom, zonder enkele garantie en zo raken we verwijdert van een staat van tolerantie
Posted on: Mon, 16 Sep 2013 14:15:39 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015