In Europa worden jaarlijks 30 miljard PET waterflessen gebruikt en weggegooid. Voor de fabricage van deze hoeveelheid plastic flessen is 3 miljard liter olie nodig. Hierop kunnen 2,25 miljoen auto’s gedurende 1 jaar rond rijden. Daarnaast is voor de productie van één liter flessenwater drie liter leiding water nodig. In de Verenigde Staten van Amerika is de consumptie van bronwater in plastic flessen nog hoger. Wereldwijd wordt 2,5% van de totale olieproductie gebruikt voor het fabriceren van de plastic drinkflessen. De productie, verpakking en het transport van verpakt drinkwater zorgt voor 300 keer meer CO2 uitstoot dan voor dezelfde hoeveelheid tapwater. Wereldwijd wordt bijna een kwart van al het verpakte water per boot, trein, vrachtwagen of zelfs per vliegtuig van de bron naar onze winkels getransporteerd. In Nederland worden dagelijks meer dan 500.000 flesjes weggegooid. Slechts 20% van de plastic flesjes wordt gedeeltelijk gerecycled. De rest beland op vuilnisbelten of verdwijnt in de verbrandingsoven. In het buitenland belandt het plastic meestal gewoon in zee. Het resultaat hiervan is dat in de Stille Oceaan een plastic ‘eiland’ drijft dat zo groot is als Frankrijk, Spanje en Portugal samen, de zogenaamde Great Pacific Garbage Patch. Je kan het plastic eiland niet echt zien, omdat plastic langzaam uiteen valt in kleine deeltjes die zich net onder het wateroppervlak bevinden of naar de zeebodem zakken. Het plastic eiland wordt daarom vaak ‘de plastic soep’ genoemd. Bronwater is 500 tot 100 keer duurder dan tapwater terwijl de kwaliteit van tapwater vergelijkbaar is. De marketing machines van de bronwaterleveranciers zijn blijkbaar zeer effectief . Anders is dit fenomeen niet te verklaren. Met het realiseren van een uitgebreid dekkend tappuntnetwerk dienen we het milieu als wel de portemonnee van de burger. Het lijkt zo logisch. Maar het is ook logisch en daarom gaan we het met elkaar doen.
Posted on: Sat, 22 Jun 2013 08:31:37 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015