Interactive Pixels ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ, ΡΩΜΑΪΚΑ ΟΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΨΕΜΑΤΑ Γελοίες αντιλήψεις, που έχουμε, για τους αρχαίους πολιτισμούς Έγραψε στις 11.10.2013 ο/η: Φυλακτού Ευγενία Επιστροφή 1. Οι ρωμαίοι ήταν πρωταθλητές των οργίων. 2. Η αρχαία Ρώμη ήταν κρινόλευκη. 3. Τους χριστιανούς τους έριχναν για τροφή στα λιοντάρια. 4. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες αγωνίζονταν για ένα κλαδί ελιάς. 5. Η Αρχαία Ελλάδα ήταν ο φάρος τού ορθολογισμού. Τα περισσότερα από αυτά, που γνωρίζουμε για τον αρχαίο κόσμο, προέρχονται από την τηλεόραση κι από τις ταινίες τού Χόλλυγουντ. Κι όπως, ίσως θα έλεγε ένας παραγωγός τού Χόλλυγουντ: «Ναι, αλλά μπορούμε να κάνουμε τις τηβέννους πιό σέξυ;» Για παράδειγμα, μπορεί να σκέπτεστε, ότι: 1. ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΓΙΩΝ Ο μύθος Αν κάνουμε έναν παραλληλισμό των λέξεων: όταν ακούτε ρωμαίος, σκέπτεστε «όργιο». Μερικοί από εσάς, μπορεί να σκεφτούν «αυτοκρατορία». Κι αυτό σωστό, αλλά χάρη τής εισαγωγής, ας πούμε, πως σκεφτήκατε «όργιο». Η πραγματικότητα Να γιατί δέν πρέπει ποτέ να παίρνετε μαθήματα Ιστορίας από ένα φιλμ παραγωγής τού Penthouse. Φαίνεται, πως οι ιστορίες των ρωμαϊκών ερωτικών φεστιβάλ ήταν κυρίως αποτέλεσμα των βλαβερών κουτσομπολιών. Η αλήθεια είναι, πως οι ρωμαίοι ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι από τα όργια. Μιλάμε για σεμνοτυφία στο μέγιστο βαθμό. Τα ζευγάρια έκαναν έρωτα αποκλειστικά τη νύχτα σε πλήρες σκοτάδι και φορώντας τα περισσότερα από τα ρούχα τους. Βέβαια, θεωρούσαν υγιές να κάνουν έρωτα παρουσία των υπηρετών τους, αλλά οι υπηρέτες για αυτούς ήταν έπιπλα, που μπορούν να σου φέρουν πράγματα. Συμπερασματικά, οι ρωμαίοι είχαν πρόβλημα ακόμη και να φανταστούν ένα όργιο. Αλλά αν η ταινία «Καλιγούλας» δέν είναι τόσο ακριβής όσο ελπίζαμε, ποιός εφηύρε τα ρωμαϊκά όργια; Οι πρώτοι χριστιανοί, να, ποιός! Οι χριστιανοί προσήλυτοι ήξεραν σε ποιό κοινό απευθύνονταν και τίποτε δέν εξαγριώνει περισσότερο μία υπέρ σεμνότυφη κοινωνία από την πληροφορία, πως κάποιος κάπου κάνει έρωτα διαφορετικά από όλους τους άλλους. Έτσι, για να διαφημίσουν την φρεσκογεννημένη θρησκεία τους στις ρωμαϊκές μάζες, οι πρώιμοι χριστιανοί δημιούργησαν ζοφερά παραμύθια ακολασίας συνοψίζοντας στο: «Ναι, χωρίς πλάκα, τέτοια Ήλθον, είδον... what’s up doc? γίνονται σε εκείνα τα πλούσια σπίτια». Σε μιά κοινωνία, που δοξάζονται οι ιεροτελεστίες και η αρετή, τίποτε δέν μπορεί να δυσφημήσει την παληά θρησκεία από μία καλοφωτισμένη γύμνια και πάρτυ με σεξ. Το marketing τής χριστιανικής λάσπης συνοψίζεται στο: «Βλέπετε εκείνους εκεί τους παγανιστές και τις διαφορετικές θέσεις τους - κάνουν έρωτα γυμνοί! Ας μιλήσουμε τώρα, για τον Ιησού...». Και κάτι μας λέει, πως τελικά αυτό το marketing δούλεψε! Αυτό το «κάτι» είναι οι τέσσερις χριστιανικές εκκλησίες, που μπορούμε να δούμε από οποιοδήποτε σημείο τής Γης κι αν καθόμαστε. Αυτό, ζωγραφίστηκε το 1470. 2. Η ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΜΗ ΗΤΑΝ ΚΡΙΝΟΛΕΥΚΗ Ο μύθος Αν σάς ζητούσαμε να περιγράψετε ένα Κολοσσαίο γεμάτο αρχαίους ρωμαίους θα φανταζόσασταν μία θάλασσα κόκκινων κρανών. Και κάτω από αυτά τα κράνη; Υπεραφθονία λευκών ευρωπαίων τύπων με χλαμύδες. Δεν φταίει, ότι είσθε ρατσιστές. Φταίει, το ότι σχεδόν κάθε παραγωγός ταινιών στην κινηματογραφική ιστορία έκανε την ίδια υπόθεση για τους αρχαίους ρωμαίους με τη λογική συνέχεια τής σκέψης: «Η Ρώμη είναι Ευρώπη, οι ευρωπαίοι είναι λευκοί, άρα οι αρχαίοι ρωμαίοι ήταν λευκοί. Ποια διαφορά μπορούν να κάνουν τα 2.000 χρόνια απόστασης;» Η πραγματικότητα Δίπλα φαίνεται μία εικόνα τής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Παρατηρήστε, πως ένα μεγάλο κομμάτι τής αυτοκρατορίας μπορεί να αναφέρεται ως «Αφρική» ή «Μέση Ανατολή». Βασισμένοι σε αυτό και μόνο, είναι αρκετά προφανές, ότι οι ρωμαίοι ήταν λίγο πιό ηλιοκαμμένοι απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα μπορούσε να Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: είναι ένα αρκετά πολύχρωμο μέρος, Άσπρη, όπως το cast τού Λώρενς τής Αραβίας; σκεπτόμενοι, πώς ήταν ένα μείγμα από βορειοαφρικανούς, σημίτες, δυτικοασιάτες, λατίνους και έλληνες, παρόλο, που δέν θα το μάθετε ποτέ από τον μοντέρνο κινηματογράφο. Αλλά παρά την σχεδόν απόλυτη άρνηση τού Χόλλυγουντ να το αναγνωρίσουν, η Ρώμη ήταν ένα αυθεντικό χωνευτήριο. Βλέπετε, τότε το χρώμα και η προκατάληψη δέν είχαν συνδεθεί, όπως ο σημερινός ρατσισμός και η ανοησία. Η Ρώμη είχε τουλάχιστον δύο αφρικανούς αυτοκράτορες, τον Σεπτίμιο Σεβήρο και τον Μάκρινο. Στο παρελθόν, μία πόλη-κράτος, σαν την Σπάρτη, θα μπορούσε να κατακτήσει ένα λαό και να τον σκλαβώσει ή να τον σφάξει. Η Ρώμη από την άλλη πλευρά εκτίναξε το μυαλό των αρχαίων πληθυσμών αφομοιώνοντάς τους ή ακόμη και πολιτογραφώντας τούς κατακτημένους. Οι αρχαίοι ρωμαίοι δέν ανάγκασαν καν τους κατακτημένους πληθυσμούς να αλλάξουν τις γλώσσες τους ή τα έθιμά τους. Το σημαντικότερο όλων για τους ρωμαίους ήταν ο λαός να ακολουθεί τον νόμο, να πληρώνει φόρους και, ε, ναι, να πολεμά στο ρωμαϊκό στρατό. Οι ρωμαίοι δέν ήταν χαζοί. Η παληά μικρή Ρώμη δέν θα μπορούσε ποτέ να κατακτήσει τον κόσμο, που κατέκτησε, πόσο μάλλον να τον διατηρήσει. Έτσι, σαν ένα μεγάλο σφουγγάρι άρχισε να απορροφάει τους ανθρώπους, τους οποίους είχε κατακτήσει. Ήταν ο μοναδικός τρόπος, για να έχει και αρκετό στράτευμα, αλλά και αρκετό πληθυσμό στα χωράφια της. Στο ρωμαϊκό στρατό κατατάχτηκαν βορειοδυτικοί αφρικανοί, μαυριτανοί, γαλάτες, κέλτες, εβραίοι - σχεδόν οποιοσδήποτε μπορούσε να κρατήσει σπαθί ή να πετάξει ακόντιο. Κάπως έτσι, ένας αιθίοπας στρατιώτης μπορούσε να βρεθεί να πολεμά στη Βρετανία. (Ίσως γι αυτό σε κάθε φιλμ οι ρωμαίοι μιλούν με αγγλική προφορά). Δέν υπάρχουν ακριβείς αριθμοί για την ποικιλία των ανθρώπων στην αρχαία Ρώμη, αλλά δεδομένης τής συνεχούς επαφής με την Αφρική και την Εγγύς Ανατολή, πιο πολύ θα έμοιαζαν με το Νησί Ellis, παρά με συναυλία τού συγκροτήματος τού Dave Matthwes. 3. ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΙΧΝΑΝ ΓΙΑ ΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ Ο μύθος Κάθε φορά, πού οι ρωμαίοι ήθελαν σουβλιστό αποθεματικό κρέας για την ικανοποίηση των μονομάχων τους ή κάτι χοντροαλεσμένο για τις μεγάλες γάτες τού Κολοσσαίου, οι ρωμαϊκές αρχές απλά μάζευαν ένα σωρό χριστιανούς και τάιζαν την αρένα. Κάντε κράτηση τώρα! Φέρτε και τα παιδιά! Η πραγματικότητα Υπάρχουν μηδενικά αυθεντικά αρχεία για μαρτύρια χριστιανών στο Κολοσσαίο μέχρι και περισσοτερο από έναν αιώνα από τότε, που ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία τής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Για την ακρίβεια, δέν υπάρχει ούτε ένα γνήσιο αρχείο, που να αναφέρει, πώς οι ρωμαίοι εκτέλεσαν κάποιο χριστιανό στο Κολοσσαίο. Zip. Nothing. Rien. Nada. Τότε, πώς γνωρίζουμε πως ούτε ένα λιοντάρι δέν πιάστηκε με κόκκαλο πρώιμου χριστιανού στα δόντια του στο Κολοσσαίο; Γιατί την εποχή τού Νέρωνα, το Κολοσσαίο δέν είχε κατασκευαστεί ακόμη. Αλλά και μετά την κατασκευή του, δεκαετίες αργότερα, η αυτοκρατορική Ρώμη επανήλθε στη σταθερή πολιτική της «Ιησούς-Γιαχβέ-Δίας, ο,τιδήποτε, αρκεί να πληρώνετε τους φόρους σας, εν τάξει;» Μα, υπάρχει μιά ολόκληρη παράδοση μαρτύρων, αγίων και αποστόλων, που φαγώθηκαν από τα λιοντάρια, κάηκαν δεμένοι σε πασσάλους ή εκτελέστηκαν, για να ικανοποιηθούν τα πλήθη τού Κολοσσαίου. Από πού προήλθαν λοιπόν, όλες αυτές οι φανταστικές ιστορίες; Προσδεθείτε, επειδή η σύντομη απάντηση είναι: Από τους πρώιμους χριστιανούς συγγραφείς. Διατίθενται προστατευτικά πιτσιλισμάτων για τις τρεις πρώτες σειρές. Τον 2ο αιώνα ξεφύτρωσε ένα ολοκαίνουριο είδος φαντασίας. Οι Πράξεις των Μαρτύρων, όπου αναφέρονται ηρωικές ιστορίες για άνδρες και γυναίκες, που δήλωναν ανοιχτά την πίστη τους, παρά τα τρομερά βασανιστήρια και τις δοκιμασίες. Αυτή η «ιερή πορνογραφία ωμότητας» έγινε ευρέως δημοφιλής. Εάν ήσασταν ένας εγγράμματος χριστιανός, που ζούσε στην αυτοκρατορική Ρώμη, οι Πράξεις των Μαρτύρων θα ήταν ο δικός σας Χάρρυ Πόττερ. Με έναν συμβολισμό ακόμη πιο διακριτό από τα μυθιστορήματα τού Νταν Μπράουν, οι Πράξεις των Μαρτύρων λένε ιστορίες για τους καλούς κι αγαθούς χριστιανούς, οι οποίοι ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου ή καρατο- Νοσηρές φανταστικές ιστορίες περιγράφονται στα Συναξάρια, μήθηκαν από τους βίαιους τους βίους των αγίων. ρωμαίους αξιωματικούς. Οι Πράξεις των Μαρτύρων ικανοποιούν την επιθυμία των χριστιανών για να διαβάζουν λογοτεχνία, που ενδυναμώνει την πίστη, εξιδανικεύει την ειρήνη, την αγάπη και την συγχώρεση, αλλά ξεχειλίζει από βία, θάνατο, αφανισμό και καταστροφή. 4. ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΕΛΙΑΣ Ο μύθος Σίγουρα, οι σημερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες είναι διεφθαρμένοι, βρίθουν από ζαβολιές και είναι γεμάτοι σκάνδαλα, στους αρχαίους αγώνες όμως, όλα ήταν ιδανικά. Η πραγματικότητα Κυριολεκτικά, οι χειρότερες όψεις των σημερινών αγώνων -απάτη, διαφθορά, εμπορευματοποίηση- ήταν παρούσες σχεδόν από την απαρχή των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Οι αρχαίοι έλληνες δέν μπορούσαν καν να υποσχεθούν αθλητικό πνεύμα, διότι η ιδέα τού δίκαιου παιγνιδιού δέν υπήρχε καν. Όσο για την άλλη έντιμη ολυμπιακή ιδέα, αυτή τού ερασιτεχνισμού, δέν υπήρχε θέση για τέτοιες μπούρδες στα αρχαία ελληνικά παιγνίδια. «Χάρη τής συμμετοχής» ασφαλώς και δέν υπήρχε 2.000 χρόνια πριν. Οι αρχαίοι έλληνες αθλητές είχαν τα ίδια ακριβώς κίνητρα (υλικά αγαθά και δόξα) με τους σύγχρονούς τους. Επίσημα, η Ολυμπιάδα αυτή καθαυτή απένειμε στους νικητές δάφνες και κλαδιά ελιάς, αλλά, φέρε στο σπίτι μερικές από αυτές τις δάφνες κι ετοιμάσου να τις λουστείς... Η πόλη των αθηναίων έδινε στους νικητές της κυριολεκτικά περιουσίες. Οι συντάξεις των ολυμπιονικών ήταν επίσης σύνηθες φαινόμενο κι ορισμένοι αθλητές κέρδιζαν δωρεάν γεύματα για την υπόλοιπη ζωή τους, πράγμα, που τότε ήταν πολύ σημαντικό αν σκεφτείτε, πως το μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού συντηρούνταν από την καλλιέργεια τής γης. Δημοφιλείς αθλητές πληρώνονταν, για να κάνουν δημόσιες εμφανίσεις, να συμμετέχουν σε άλλους αγώνες και η απόκτηση χρημάτων ήταν ένα σοβαρό κίνητρο. Ένας μεγάλος αθλητής θα μπορούσε να κερδίσει με μία ημέρα εμφάνισής του εκατό φορές απ’ όσα ένας στρατιώτης σε ένα χρόνο. Φυσικά, όταν βρίσκονται στη σειρά οι πολιτικές συναντήσεις, τα πλούτη, τα προσωπικά αγάλματα, η δόξα, η αύξηση των εμφανίσεων, ζαβολιές ήταν φυσικό επακόλουθο να συμβούν. Οι αθλητές χρησιμοποιούσαν πρακτικές, όπως γητειές, ελιξήρια, βότανα κ.λπ.. Ακόμη κι αν τα ευεργετήματα ήταν κάπως... εξωπραγματικά, η επιθυμία να υποσκελίσουν τους ανταγωνιστές τους ήταν πολύ πραγματική. Επίσης, οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες ανέβασαν την απάτη σε επίπεδα τέχνης κυρίως, επειδή οι ποινές ποίκιλαν από μαστίγωμα μέχρι θανάτωση. Παρ’ όλους τους κινδύνους οι αθλητές δωροδοκούσαν κριτές και ανταγωνιστές και καθώς στους ολυμπιακούς εξελίσσονταν ποικίλα αθλήματα, θα μπορούσαν όλοι να δωροδοκηθούν με παράλογες Ο δρόμος των 100 μέτρων τιμές. γυμνών ανδρών με ασπίδες είναι στημένος! Τουλάχιστον, η αρχαία φιλο- ξενούσα πόλη δέν άλλαξε ποτέ, πράγμα, που σημαίνει, πως δέν υπήρχαν σκάνδαλα εκ μέρους τής επιτροπής εκλογής. Οι αρχαίοι έλληνες αντί να πασχίζουν, για να φιλοξενήσει η πόλη τους τούς Ολυμπιακούς Αγώνες, απλά πάσχιζαν, για να πάρουν τον έλεγχο τής πόλης, η οποία τους φιλοξενούσε. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Το παραμύθι «Ολυμπιακό πνεύμα» τής Αρχαιότητας Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι Ολυμπιάδες Η ανάπλαση τής ζωής ενός αρχαίου πρωταθλητή Όπως ακριβώς και σήμερα η φιλοξενία των αγώνων σημαίνει κέρδη από δεκάδες χιλιάδες θεατών, καθώς και εκατοντάδων πωλητών, οι οποίοι σπρώχνονται για το δικαίωμα να πουλούν τα κεμπάπ τους, τις τσίχλες τους και τα φτηνιάρικα σουβενίρ τους. Οι αρχαίοι αγώνες ήταν το ίδιο πολύ εμπορευματοποιημένοι, όπως οι σύγχρονοι, παρόλο, που, απ΄όσο γνωρίζουμε, οι αρχαίοι έλληνες τράβηξαν αρκετούς αιώνες χωρίς να διαθέτουν ούτε ίχνος μασκότ. 5. Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ Ο μύθος Προτού να κατακτήσει τον κόσμο η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η λογική, ο ορθολογισμός και ο πολιτισμός κυβερνούσαν την αρχαία Ελλάδα, όπου κατά τη διάρκεια μιάς καθημερινής εξόδου σας θα μπορούσατε να συναντήσετε τον Αριστοτέλη ή τον Πλάτωνα. Ολόκληρη η χώρα ήταν η ονείρωξη τής αφρόκρεμας των ελεύθερων τεχνών. Η πραγματικότητα Η αρχαία Ελλάδα έμοιαζε με μία σημερινή εμπόλεμη ζώνη με συνεχείς συγκρούσεις πολεμικών ομάδων. Δέν εννοούμε, πως δέν υπήρχαν λαμπρές εκλάμψεις ή ότι η δυτική κουλτούρα δέν οφείλει πολλά σε αυτές τις λαμπρές εκλάμψεις, απλά θέλουμε να σας θυμίσουμε, ότι οι αρχαίοι έλληνες εξόρισαν ή εκτέλεσαν μερικούς από τους λαμπρότερους ανάμεσά τους. Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον ονόματι Σωκράτη; Ναι καλέ, εκτελέστηκε! Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Ένα χρονικό τού διωγμού των φιλοσόφων διά μέσου των αιώνων Όταν η Φιλοσοφία αποκόπηκε από τα Μαθηματικά Η Ιερά Εξέταση τού Πλάτωνα εναντίον των άθεων Βλέπετε, η Ελλάδα τής λαϊκής φαντασίας δέν υπήρξε ποτέ, επειδή κανείς δέν ήταν «Ελλάδα». Η ελληνική χερσόνησος ήταν πατρίδα για περίπου χίλιες πόλεις-κράτη. Και οι έλληνες αυτοκαθορίζονταν με τις πόλεις-κράτη τους σαν μέλη πατριωτικών συμμοριών. Επίσης, κάθε συμμορία είχε τους δικούς της στρατούς, τις κυβερνήσεις της, τα ήθη της και τους θεούς της. Α, και είχαν όλοι σκλάβους, αρκετούς σκλάβους. Επειδή παρόλες τις προχωρημένες ιδέες, όπως Ελευθερία, Δημοκρατία κ.ά., οι αρχαίοι έλληνες δέν είχαν ενδοιασμούς στο να σκλαβώσουν συμπατριώτες τους. Βέβαια, κάποιοι φιλόσοφοι είπαν, πως η υποδούλωση των συμπατριωτών τους δέν ήταν σούπερ άνετο, αλλά αργότερα πόλεις-κράτη, όπως η Σπάρτη τούς είπαν να πάρουν τη φιλοσοφία τους και να υποδουλώσουν ολόκληρους πληθυσμούς από άλλες πόλεις-κράτη. Α, και επί τη ευκαιρία, η ερωμένη τής ελευθερίας, η δημοκρατική Αθήνα, είχε περισσότερους σκλάβους από όλους. Και μιά κι ο λόγος για τη δημοκρατική πόλη-κράτος, την Αθήνα, τώρα είναι μάλλον η καλύτερη στιγμή, να αναφέρουμε, πως η δημοκρατία στην Αθήνα διήρκησε λιγότερο από δύο αιώνες. Σχεδόν κάθε προχωρημένος νους στην Αθήνα θα ανυπομονούσε να επιστρέψει η τυραννία ή κυριολεκτικά κάθε άλλη μορφή διακυβέρνησης εκτός από αυτήν τής δημοκρατίας. Ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης δέν τσίμπησαν με τη δημοκρατία, ενώ η λαμπρή αντίσταση τού Αριστοτέλη ήταν, ότι απλά δέν ήταν χειρότερη από άλλες διακυβερνήσεις. Έτσι, ενώ φιλοσοφικά και πολιτιστικά επιτεύγματα συνέβαιναν στην αρχαία Ελλάδα, δέν εξαπλώθηκαν ούτε τόσο γρήγορα ούτε τόσο πλατειά. Οι συνεχείς πόλεμοι κι ο ανταγωνισμός μεταξύ των πόλεων ήταν μονάχα ένα εμπόδιο. Το άλλο; Μόνο το 5% αυτών, που ζούσαν στην Ελλάδα, ήταν εγγράμματοι. Οι περισσότεροι έλληνες δέν ήταν οι αστοί διανοούμενοι τής σύγχρονης λαϊκής φαντασίας. Ήταν αγρότες και βοσκοί, οι οποίοι μάλλον δέν τόλμησαν ποτέ να πάνε πιο πέρα από την πόλη-κράτος τους. Βλέπετε, μέρος τού προβλήματος είναι, πως αντιλαμβανόμαστε τους αρχαίους έλληνες μέσω των πλέον διακεκριμένων, οι οποίοι έτυχε να ήταν τα πλέον εξαιρετικά μυαλά. Αλλά ο μέσος όρος των βοσκών δέν έδιναν δεκάρα για τον ορθολογισμό, τη λογοτεχνία ή το θέατρο. Ήταν τόσο απασχολημένοι στις αγροτικές εργασίες τους, που προτιμούσαν την άνεση και την οικειότητα τής δεισιδαιμονίας. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Η εξέλιξη τής μαγείας στην αρχαία Ελλάδα Η αρχαία επιστήμη στην υπηρεσία τού 12θεϊστικού ιερατείου Κάτω Κόσμος: Μια προσοδοφόρα επιχείρηση τού 12θεϊστικού ιερατείου Διαχρονικές μηχανουργίες αφής αγίου φωτός Tapping other powers Μωρολογούντες «φιλόσοφοι» τής ύστερης αρχαιότητας Περί θαυμάτων και δαιμόνων Η μαγεία στην αρχαία Ελλάδα Η μαγεία στον ελληνικό και το ρωμαϊκό κόσμο Έτσι, επεκτείνοντας αυτήν την κατάσταση στην σύγχρονη κοινωνία, μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε, ότι σε 2.000 χρόνια κάποιος μελλοντικός πολιτισμός θα προσπαθήσει να συντάξει μία έγκυρη εικόνα των Η.Π.Α. βασισμένη αποκλειστικά σε ριάλιτυ τής τηλεόρασης και ταινίες υπέρ ηρώων. Και αυτή η εικόνα θα είναι... σούπερ! Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο βασίστηκε στην ελεύθερη μετάφραση εκτεταμένων αποσπασμάτων από το διαδικτυακό: «Fiνe Ridiculοus Lies Υοu Βelieνe Αbοut Αncient Ciνilizatiοns» (cracked.cοm).
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 15:23:00 +0000