Joachim Latacz (Hrsg.) HOMER. TRADITION UND NEUERUNG (Wege der Forschung, Band CDLXIII) Darmastadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft 1979 Einführung (1-23) In dieser Phase der Stagnation [um 1920] drängt eine Forschungsrichtung an die Oberfläche, die all die Jahre seit Friedrich August Wolf hindurch eine wenig beachtete Randexistenz geführt hatte: die bewußt „unmoderne“, weil von aller ästhetischen Analyse absehende intensive Erfoschung einer bestimmten distinktiven Eigenart der homerischen Sprache, ihrer Formellhaftigkeit. Ihren konsequentesten Exponenten bringt diese Richtung in der Person des amerikanischen Homersforschers Milman Parry hervor. Seine Pariser Dissertation von 1928 „L’epithète traditionnelle dans Homère“, in ihrer Tragweite zunächst nur von wenigen Kennern voll begriffen, wird nach dem Zweiten Weltgrieg zum Manifest einer neuen Schule der Homerphilologie, die sich insbesondere in den USA rasch ausbreitet, und die Person des Schulbegründers wird nach dessen frühem Tod im Jahre 1935 nahezu zum Mythos. Parrys Idee, die Analyse könne deshalb nie zum Ziele kommen, weil sie das falsche Werkzeug sei, denn die Sprache der homerischen Epen habe eine kategorial andere Qualität als alle Leteratursprachen nach Homer, diese Idee wird von seinen überzeugtesten Anhängern und Mitarbeitern Lord und Notopoulos durch den, noch von Parry selbst eingeleiteten, Nachweis untermauert, daß der formelgeprägte Stil der homerischen Epen seine nächste Parallele in mündlicher Improvisationsdichtung hat. Damit ist die Parry-Lordsche Oral poetry-Theorie geboren (gebären). Von ihren begeisterten Anhängern als epochale Entdeckung gefeiert und propagiert, macht diese Theorie die Homerphilologie mit einemmal auch für weitere Kreise wieder interessant. Vertreter der verschiedensten geisteswissenschaftlichen Disziplinen, Komparatisten, Linguisten, Ethnologen, Soziologen, Literaturtheoretiker, Philosophen, Kommunikationsforscher, wenden ihr ihre Aufmerksamkeit zu, sie steht im Mittelpunkt interdisziplinärer Kongresse, sie regt ein Buch wie McLuhans „The Gutenberg Galaxy“ an, und sie führt zur Einrichtung von Harvard-Kursen über mündliche Dichtung für Kino- und Fernseh-Drehbuchschreiber. Σε αυτή την περίοδο στασιμότητας [περίπου το 1920] ο προσανατολισμός της έρευνας φέρνει στην επιφάνεια κάποια περιφερειακά δεδομένα που όλα αυτά τα χρόνια από την εποχή του Friedrich August Wolf είχαν ελάχιστα αποσπάσει την προσοχή των μελετητών: είναι η συνειδητά «παρωχημένη», καθόσον προοικονομημένη από όλες τις αισθητικές αναλύσεις, εντεινόμενη έρευνα για ένα εξακριβωμένο διακριτό ύφος [μαννιερισμό] της Ομηρικής γλώσσας, ο στερεότυπος χαρακτήρας της (η φιξαρισμένη φύση της). Τον πιο συνεπή εκφραστή της βρίσκει αυτός ο (νέος αν και παρωχημένος) προσανατολισμός στο πρόσωπο του Αμερικανού Ομηρικού Ερευντητή Milman Parry. Η Διατριβή του στο Παρίσι το 1928 «L’epithète traditionnelle dans Homère», που ως προς την σκόπευσή της αρχικά έλαβαν σοβαρά υπόψη τους μόνο λίγοι Κλασσικιστές, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκδηλώθηκε μία νέα σχολή στην Ομηρική Φιλολογία, η οποία διαδόθηκε πολύ γρήγορα ειδικά στις ΗΠΑ, ενώ το πρόσωπο που ίδρυσε την σχολή απέκτησε σχεδόν μυθικές διαστάσεις μετά τον πρόωρο θάνατό του το 1935. Η βασική ιδέα του Parry, που η Αναλυτική προσέγγιση ποτέ δεν θα μπορούσε ποτέ γι’ αυτό να στοχεύσει, καθόσον η ίδια πρέπει να μην είχε τα κατάλληλα μεθοδολογικά εργαλεία, στο μέτρο που η γλώσσα των Ομηρικών επών πρέπει να διέθετε μία άλλη ειδολογική ποιότητα όπως όλες οι λογοτεχνικές γλώσσες μετά τον Όμηρο, αυτή η βασική ιδέα ενισχύεται από τους θετικά διακείμενους υποστηρικτές και συνεργάτες Lord και Notopoulos μέσα από τον αποδεικτικό συλλογισμό που εισήγαγε αποκλειστικά ο Parry, ότι το φορμουλαϊκό ύφος των Ομηρικών επών έχει τα πλησιέστατα παράλληλά της στο είδος της προφορικής ποίησης των αυτοσχεδιασμών. Ως εκ τούτου δημιουργείται η θεωρία της προφορικής ποίησης από τους Parry-Lord. Καθώς η ιστορική αυτή ανακάλυψη γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό και διαδιδόταν από τους θιασώτες της, αυτή η θεωρία εντελώς απροσδόκητα καθιστά την Ομηρική φιλολογία ξανά ενδιαφέρουσα επιπλέον και σε άλλες σφαίρες. Εκπρόσωποι από τα πιο διαφορετικά ουμανιστικά γνωστικά πεδία, Συγκρητολόγοι, Γλωσσολόγοι, Εθνολόγοι, Κοινωνιολόγοι, Θεωρητικοί της Λογοτεχνίας, Φιλόσοφοι, Επικοινωνιολόγοι, στρέφουν σε αυτή την θεωρία την προσοχή και το ενδιαφέρον τους, γίνεται το επίκεντρο διεπιστημονικών συνεδρίων, αποτελεί την αφορμή για ένα βιβλίο όπως του McLuhan “The Gutenberg Galaxy”, και ηγείται της εισήγησης μίας σειράς μαθημάτων στο Χάρβαρντ για την προφορική ποίηση με κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς σεναριογράφους. Απόδοση [Επιμέλεια της Μετάφρασης]: Παναγιώτης Δελλής For J.C.B. (Ioannis) PETROPOULOS Democritus University of Thrace DEPARTMENT OF GREEK LITERATURE helit.duth.gr/staff/dep/Petropoulos.shtml
Posted on: Tue, 19 Nov 2013 02:25:43 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015