Just wanna share lang po sa aking past experience sa buhay.Sana po makapagbigay ito sa inyo ng konting excitement while reading this. "I was in grade three nang malaman kong hindi ko tunay na ama ang kinagisnan ko.Anak ako sa pagkadalaga ni mama.Nilalait ako sa aking mga kaklase anak raw ako sa "liki ng kawayan" at tinatawag nila akong BUDLAt-malaking mata at SIP2x daw sa guro.Hindi sa nagyayabang ako,I am honor student,mahilig ako mag drawing,maganda ang penmanship ko at ako palagi most respectful.Dinibdib ko yon lahat na panlalait nila.Palagi ako umiiyak.Want ko palagi nag-iisa.Kinakausap ko ang Panginoon.Wala kasi sa tabi ko si mama sa lola ako nakatira.One day nakasalubong ko isang matandang babae,"Neng,wagkang maglalakad mag-isa, uso ngayon ang kidnapper."Hindi ako sumagot at ipinagpatuloy ko ang paglalakad na parang absent minded.Biglang bumuhos ang malakas na ulan.Umiiyak ako.Sumigaw.Inilabas ko lahat na lungkot sa dibdib ko.Naglalaro akong mag-isa sa ulan at tumatakbo until huminto ang ulan.Nakaramdam ako ng kaginhawaan after.Sa murang isip ko,natuto akong magpakatatag.Sinabi ko sa sarili ko na kailangan kong lumaban.Kinabukasan,maaga akong pumasok sa school kasi kailangan ko na talaga e report sa principal ang ginagawa nila sa akin.Pinatawag ang mga parents namin.Simula noon,hindi na ako natatakot.On the next day,napapansin ko na lang na lahat sila ay kinakaibigan na ako at sinosuportahan pa nila akong sumali sa "poster making contest in whole school district."Proud sila sa akin at doon ako nagtitiwala ng buo sa sarili ko.I tried my best talaga.So interesting kasi umuuwi akong Champion...God is good talaga.Lahat sila ka close ko na. A Lesson to Learn,"Huwag hayaan ang sarili na aapihin sa iba kasi bawat isa sa atin ay MAHALAGA." - LEIGH :)
Posted on: Wed, 24 Jul 2013 18:12:39 +0000