Nastavak priče.... ISTINA O BARČIĆIMA U KOJIMA JE DŽEMAT PREDVODIO ŠEJH JUSUF BARČIĆ RAHIMEHULLAH Podnio je i to,da su ga pretukli skoro na smrt,ali je preživio naš šejh Jusuf rahimehullah...Elahamdulillah,uz veliki sabur i Allahovu pomoć. Jezovito tužna priča,do bola istinita i zaista se ovako desilo.... Još stojim tu na mjestu i prisjećam se,suze naviru,dok mi tužne uspomene srce stežu,moje noge podnijeti to ne mogu,klecaju i dalje a tegoba me u prsima pritišće.Nemože ljudski razum shvatiti niti zamisliti šta sve nisu radili sve te protekle godine... Takođe i na dan otvorenje prinčeve džamije u Tuzli 2000-te pripremila mu se zasjeda od strane policije u selu Tojšići na auto putu.Krenuvši sa nijetom da održi predavanje,presreli su šejha Jusufa rahimehullah,na putu policajci koji su bili obavješteni od strane dušmana za njegov nijet i zaustavili ga.Zatim se počeli svađati sa njim da ga vrate ali nisu uspjeli savladati ovog borbenog insana koji se borio svom snagom za ovu vjeru.Brutalno su ga na tom mjestu pretukli bez ikakvog razloga samo zato što je išao sa nijetom da održi Allahov govor na otvorenju džamije.Palice su pucale kud i kamo to ne možemo ni zamisliti i kakav je bio prljav,od bacanja njihovog na zemlju i udaranja blatnjavim policijskim cipelama.Na njemu se odslikavali jasni tragovi i dokazi nasilja nad njim.Snagom svojom koju mu je Allah poslao u tom trenutku,u takvom stanju u kojem je ostajao bez daha izvukao se od nesretnika i pobjegao.Stigavši na mjesto određeno,onako prljav,iscrpljen,izgledao je poput bolesnika i siromaha... Počeo je sa govorom na arapskom jeziku baš o tim,takvim ljudima kao što su ovi nesretnici koji brane istinu da se širi,a zatim bi prevodio na bosanski.Potom su arapi pitali:ko je ovaj čovjek,bolje govori arapski jezik nego i jedan arap. Vraćam sjećanje na 2006-tu godinu u Barčićima se ponovo počinje zahuktavati između dvije skupine.Napadi ponovo počinju od strane mještana koji su klanjali u mesdžidu teraviju za hodžom kojem su bili većina njih komadanti,il mu se loše piše.Prvo bi oni klanjali,pa kad bi završili onda Jusuf i njegov džemat.Njihov dugogodišnji običaj koji je vrio u krvi po kojoj šejtan kola i dan danas,nije im dao ponovo mira.Dok bi izlazili,tj.mimoilazili se počeli bi sa provokacijama i seljačkim uvredama.Tvrdnje pred kamerama koje su iznosili su laž,jer su ovi tkzv.muslimani samo za ramazan tu dolazili kalanjat i posle bi sve omrtvilo do sledećeg ramazana... Početak 2007 u kojoj dolazi do velike brojnosti braće i sestara u mesdžidu na redovna predavanja,takođe nervira mještane do te mjere da su odlučili da napadnu na najgori način na mesdžid.Par puta su zaključavali te posipali gorivom tepihe.A zatim su jedan dan predvečerja,navalili na vrata i prozore vrijeđat džematlije mesdžida i nisu im dali izaći sedam sati,držali ih kao zatvorenike u kojem je bila i moja majka zatvorena kao svjedok ovom događaju i pretrpila kao i svi ostali strah od mještana koji su kao životenje urlikali i lajali kao psi,na prozorima i vratima, uz svoje uobičajene psovke... Jednog od ovih dana uskuhale atmosfere,u poslepodnevnim časovima Jusuf rahimehullah,vraćajući se iz mesdžida na putu prema kući,presrete ga žena po imenu Hana Kadrić,koja se spominje u novinama kako kleči na nogama i moli Kavazovića da se istjeraju naša braća iz mesdžida.Ta žena poput gavrana subhanallah,napade ga na putu,čupajući mu bradu i kosu i udarajući ga.Istrglnula je iz ruku i počela gaziti Kuran ova žena,i njegovu maramu i kapicu,subhanallah!!! Allah nek joj sudi.... Dok su drugi pritrčali njeni sljedbenici pa ga počeli tući,a Fikreta komšinica,dodavala: ubijte ga na smrt,uz psovke vrijeđanja njegove majke,koja je slušala i gorke suze lila iz daljine gledala šta rade od njenog najdražeg sina...Zlobnici... Svjedok koji je gledao kako ova žena gazi Allahovu knjigu nije smio progovorit o ovome što je vidio pred policijom,usta su mu zalijepili komšije uz veliku prijetnju... Majka je sa suzama prala njegove haljine uprljane blatom. Ah majka,njoj je najteže bilo gledati svog sina na mukama ovih zlobnika. Često bi nam ovaj događaj pripovjedala,koji je na njenom srcu ostavio bolan trag,kao rana koja nikada ne zacjeljuje.Ali svaki put bi nam u detalje ispričala ono što je gledala i čula uz toliko suze,da u životu nisam vidjela rijeku na majčinom licu... Zatim februar dolazi do velikih okršaja i sukoba između mještana i braće.Ponovo ne miruju neprijatelji,ali ovaj put mnogo gore nego ikad do tad.Pa su se digli u akciju velikog napada uz svog vođu koji je imao svu podršku od ef.Envera Alića i policije.Nisu se smirivali do te krajnosti,da su počeli izabacivat sve stvari iz mesdžida pa ih zapalili,te su počeli i knjige bacati u vatru,pa je neko dodao da to ne rade jer će odgovarat na sudu za to.Otjerali su braću i Jusufa blokirajući mesdžid,stavivši šipke na prozore i drugu bravu.Opustošili su sav mesdžid do kraja..... Zatim idu u napad na jednu kuću od našeg brata,sa kamenjem u koju su braća ušla i odatle je snimljen vido na kojem se vidi jasno dokaz vrijeđanja i napadanja... Sledeće tri džume se klanjale u kući Jusufovih rahimehullah,roditelja.Ali opet šejtan neda mira neprijatelju i trn bode im oko,te šalju policiju na privatni posjed Jusufovih roditelja.Našto on biva veoma ljut i otjeruje ih sa prozora.Pa ko i ne bi bio ljut,kad su imali obraza i tu doći..... Četvrta džuma se trebala klanjati po dogovoru sa njegovim ocem,a za dalje da se snalaze kako znaju,i traže sebi prostoriju. Ali Allah je odredio njemu put ljepši,i na putu svom davetskom je preselio za ovu vjeru,živio i radio.Nije ni dočekao četvrtu džumu u kući svojih roditelja.Baš tog petka u večernjim satima je preselio.... Dušmani su napravili feštu tu noć uz muziku i alkohol,povodom njegove nesreće.....Subhanallah!!! Majka je sanjala san onako isto kao što će se već desiti i osjećala već danima da mu se neće šta dogoditi,strahovala i tako se i dogodilo nakon nekoliko dana njen miljenik je preselio.... One noći kada su doktori i medicinsko osoblje proglasili Šejha Jusufa Barčića rahimehullah,mrtvim,nakon što je sve stalo,srce i mozak više nisu bili u funkciji i proglašena je smrt.Izvadili su mu krv,a krv je pokazivala da je živ.Subhanallah!Niko nije mogao vjerovati,ostali su svi izbezumljeni u velikom čudu,što dotad takvo nešto se nije desilo u kliničkom centru u Tuzli.Pa su ponovili nalaz nekoliko puta.I svaki put isto..... Subhanallah!!! Elhamdulillah!!! Allahu Ekber!!! Molim Allaha subhanehu we teala da našeg šejha Jusufa Barčića rahimehullah uvede svojom milošću u Džennet Firdevs i nagradi za sva njegova dobra djela.Amin!
Posted on: Tue, 12 Nov 2013 20:27:41 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015