Omstanderseffect Het omstandereffect is een term uit de sociale psychologie. Er is sprake van wanneer zich een noodsituatie of een misdrijf voordoet waarbij een aantal mensen toekijkt zonder hulp te bieden of het alarmnummer te bellen of pas heel laat in actie komen. Aldus de omschrijving van Wikipedia. Zondagmiddag, het is niet bijzonder warm maar wel zonnig en zeker boven de twintig graden. Samen met een vriendin loop ik vanaf de parkeerplaats waar we de auto hebben geparkeerd, naar de duinen om het strand op te gaan. Nog geen 100 meter van de auto af komt ons een klein Nova Scotia Duck Tolling Retrievertje ons tegemoet gerend. Staartje plat tegen de billen en hevig hijgend. Wij stoppen en kijken naar het hondje dat inmiddels van de stoep afrent en de straat op gaat. Samen checken we of er een persoon als baas aangemerkt zou kunnen worden en als we er allebei zeker van zijn dat dit niet zo is, geef ik mijn vriendin de riem van mijn hond en ren achter het hondje aan. Mensen staan stil en mensen staan te kijken. Het hondje rent tussen de rijdende auto’s door en verdwijnt uit mijn zicht. Uiteindelijk vind ik haar tussen 2 auto’s, uitgeput in de schaduw. Ze hijgt hevig. Ik maak met mijn stem en door op mijn hurken te gaan kenbaar dat ik contact met haar wil en gelukkig komt ze naar me toe. Omdat ze zo uitgeput en warm is til ik haar op en neem haar mee terug naar waar mijn vriendin met de honden staat te wachten. Mensen die eerder schaapachtig hebben staan kijken, lopen door zonder ook maar iets te doen te zeggen… het was gewoon even een interessant spektakel? Een vrouw komt vanuit de duinen langsgelopen “ja die hond moet je dus niet loslaten he, die rent gewoon alle kanten op”. Oordelen kunnen we wel, maar oh wee als we wat moeten doen. Deze kleine dame is netjes herenigd met een hevig geschrokken eigenaar. Het hondje was op het strand geschrokken van een kitesurfer en had het in paniek op een lopen gezet. Het doet me ook terugdenken aan een situatie toen ik klein was. Ik was denk ik een jaar of 6 en ging schaatsen. Mijn vader zou ook zo meteen komen en het was vlakbij huis. Maar, jong en onbezonnen als ik was, bedacht ik dat het wel handig was om me even aan de brug vast te houden om te oefenen. Daar zakte ik door het ijs. En ik weet nu nog dat er flink wat mensen langs kwamen schaatsen, me aankeken en op een afstandje met elkaar gingen staan praten. Mijn vader heeft me er uiteindelijk zelf uitgehaald die gelukkig snel kwam. Hoe kan dit toch dat mensen dit doen? Het uitblijven van actie? En wat ik me ook afvraag: hoe kan het dat mijn vriendin en ik een dus blijkbaar onmenselijk gedrag laten zien door juist wel iets te ondernemen? Wat maakt het dat onze hersenen niet deelnemen aan het omstanderseffect, maar juist in de actie gaan?
Posted on: Mon, 12 Aug 2013 04:59:11 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015