Oy benim eflatun gecem Vefakâr yarenim Yine hüzzamın arka bahçelerinde Çoğalıyorum körpe düşler içinde Başım dumanlı Dünyam dar Hiçbir hüzünlü şarkı efkârlandırmıyor beni Senin efkârlandırdığın kadar Sen Arapsulu akşamlarda Zin Ben Gecenin kahırlarında Mem Ne seni ne de bu hikayeyi incitemem Ki sen İhbar ediyorsun beni ak saçlarıma Kaç kez teşebbüs edilir bir kenti terk etmeye Sokaklarının pençeleri geçmişken kafatasıma Bambaşka kentlerde sevmek seni Neyi değiştirir ki Aidiyetimi de anlatsana saçlarıma Bakma bir bütün gibi göründüğüme Her sabah aynaya baktığımda Paramparça görüyorum kendimi Eksilmeyen hüzünlü bir tını çınlıyor kulaklarımda Her sabah bir nevi Zin Her sabah sürgüne gidiyor müeebbetine dilim Yanmıyor gündüz fenerim, sönüyor kandilim Söyletme beni Çolak elim, âmâ gözüm, kan dilim Efkârdan değil Efkârdan değil Bıkkınlığım beyhude bağımlılığımdan Aslında utanıyorum bu trajik edebiyattan Ama bilmelisin Suskunluklar içinde Kan revan bir sûredir aşkın Kompülsif bir dağınıklıkta Darağacında sallanan dört başı mahmur bir ömürdür yaşamak Sen Zin Ben Mem İncitemem
Posted on: Fri, 08 Nov 2013 00:53:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015