PEYĞEMBERIN ŞEXSIYYETIPEYĞEMBERIN ŞEXSIYYETI. Adı: Mehemmed. Leqebi: Emin. Künyesi: Ebül-qasim. Atasının adı: Abdullah. Anasının adı: Amine. Doğulduğu yer: Mekke. Doğulduğu tarix: Fil hadisesinden iki ay sonra. Vefat tarixi: Hicretin on birinci ili. Vefat yeri: Medine. Mezarı: Medine. QÜREYŞ QEBILESI Qüreyş qebilesi Hicazda olan ereb qebileleri arasında en mo`teber qebilelerden biri sayılırdı. Hezret Peyğemberin (s) dordüncü ceddi Qüsey ibni Kilab Allah evinin xidmetçisi ve mes`ulu idi. Qüreyş müxtelif qruplardan ibaret idi ki, hemin qrupların en şereflisi Beni Haşim idi. Haşim ağıllı, şohretli ve Mekke ehalisi arasında boyük nüfuz sahibi olan bir şexsiyyet kimi tanınmışdı. O, xalqın bütün meselelerine boyük hevesle maraq gosterirdi, hetta Mekke ehalisinin güzeranını te`min etmek meqsedile yay ve qış seferlerini de teşkil etmişdi. Gosterdiyi boyük ve evezsiz xidmetlerine gore ehali ona Seyyid ye`ni ağa, başçı leqebini vermişdiler. Ele buna goredir ki, onun ve Peyğemberin (s) neslinden olanlar da Seyyid adlanır. Haşimden sonra oğlu Müttelib, daha sonra ise nevesi Ebdülmüttelib xalq arasında olduqca boyük hormete malik idi. O zaman Ebrehenin Mekkeye basqın ederek ağır meğlubiyyete uğraması Ebdülmüttelibin xalq içerisinde olan e`tibarını daha da artırmışdı. Abdullah ise Ebdülmüttelibin en çox sevdiyi oğlu idi. Abdullah iyirmi dord yaşında iken Amine adlı pak ve necabetli bir qız ile evlenmiş ve bu mübarek izdivacın neticesinde ise Fil hadisesinden iki ay sonra dünyaya gelmiş Mehemmed adlı nurlu bir oğlan uşağı olmuşdu. Atası hele oğlu dünyaya gelmemişden evvel vefat etmiş ve Rebbimizin rehmetine qovuşmuşdu. Az müddet sonra anasını da elden veren sevimli Peyğemberimizin terbiyesi ile meşğul olmağı babası Ebdülmüttelib oz ohdesine almışdı. Hezret Peyğember (s) Allahın himayesi sayesinde qarşılaşdığı çetinliklere qelebe çalmağa müveffeq olub, çox qısa bir müddet erzinde de camaatın sevdiyi, hormet beslediyi bir cavana çevrilmişdi. Bele ki, bütün Mekke ehalisi ona tekce hormet ve mehebbet beslemir, mal-dovletlerini de onun yanında emanet qoyurdular. Nece ki, sonralar o hezrete bu üstün exlaqi seviyyesine gore Qüreyşin emini (ye`ni Qüreyşin en e`tibarlı şexsi) leqebini vermişdiler. O hezret sağlam ve sarsılmaz bir imanla mezlum ve müstez`eflerin terefini saxlayaraq, onları qoruyur, onlarla birlikde oturub-durur, yemek yeyir, derdlerine qulaq asır ve problemlerinin çıxış yolunu axtarıb tapırdı. Cavanlardan bir qrup «Hilfül-füzul» müqavilesine qol çekdikleri vaxt hezret Peyğember (s) onları müdafie etmişdi. Çünki cavanların meqsedi mezlumları qorumaq ve zalımlarla mübarize aparmaq idi. Daha sonra hezret Mehemmed (s) emisi Ebu Talibin isteyile Xedicenin karvanına qoşulmuşdu. Düzlüyü ve e`tibarı olduğuna gore karvanın başçısı seçilen Mehemmede onun cemiyyetdeki üstün şexsiyyetine heyran qalan Xedice evlenmek teklifini ireli sürmüşdü. Hezret Peyğember (s) bu izdivacı münasib hesab etdiyinden Xedice ile evlenmeyi qebul edir ki, bu mübarek izdivacın meyvesi bütün me`sumların ve islam ümmeti rehberlerinin anası sayılan hezret Fatimedir (s.e.). PROBLEMLERI HELL ETMEK MEHARETI Hezret Peyğemberin (s) evlenmesinden on il keçdikden sonra Mekkeni sel basaraq ehaliye çoxlu maddi ziyan vurmuşdu. Qüreyş bu hadiseden sonra Ke`benin tezlikle te`mir olunması qerarına gelmiş ve cüz`i ixtilaf bele baş vermesin deye, Ke`benin te`miri Qüreyş qebileleri arasında bolüşdürülmüşdü. Ke`beni te`mir etdikden sonra Hecerül-esvedin yerine qoyulması meselesi qebileler arasında boyük bir probleme çevrilmişdi. Çünki hamı bu şerefli işin ozüne nesib olmasını arzulayırdı. Bu barede ixtilaflar o qeder şiddetlenmişdi ki, qebileler arasında az qala müharibe başlayacaqdı. Hezret Peyğember (s) tez bu meseleye müdaxile edib, evvelce ortaya bir bez serdirdi ve orada olanlara daşı o bezin üstüne qoymalarını elece de her qebileden bir neferin bezin bir terefinden tutub Hecerül-esvedi Ke`bede yerleşdirmelerini emr etdi. Bu tedbirin neticesinde her bir qebile oz arzusuna çatmış ve elece de boyük bir facienin qarşısı alınmışdı. PEYĞEMBERLIK VEZIFESININ VERILMESI O, artıq qırx yaşında idi. Bir gün Hera mağarasında Allaha ibadet ve dua ile meşğul iken Cebrailin getirdiyi vehy vasitesi ile Allah-taala terefinden peyğemberlik vezifesine te`yin olundu. Bu hadiseden heyacanlanmış hezret Peyğember (s) bir müddet istirahet etmek meqsedi ile Ke`beye getmiş, lakin vehy meleyi tezeden ona nazil olaraq tebliğe başlamasını emr etmişdi. Ilk evvel hezret Peyğemberin (s) de`veti mexfi idi. Ona inanan adamlar da bu işe tam gizli bir şekilde emel edirdiler. Ona ilk iman getirenler heyat yoldaşı Xedice ve Eli (e) olmuşdu. Aradan üç il otdükden sonra Mekke ve Mekke etrafı menteqelerde tebliğat üçün münasib bir şerait yaranmışdı. Peyğembere (s) insanları bir olan Allaha de`vet etmek ve bütlere qarşı mübarize aparmaq vezifesi tapşırılmışdı. Bu iş olduqca tehlükeli idi. Çünki qebile başçılarının hakimiyyeti çox güclü idi. Onlar hakimiyyeti elden vermek istemirdiler. Iller boyu sitayiş etdikleri bütleri sındırmaq onlara çox ağır gelirdi. Amma boyük bir hedef olan tek Allaha inanmaq, tovhid ideyasının yayılması üçün çetinliklere, ağır şeraite sine germekden başqa bir çare yox idi. Açıq ve ümumi tebliğatdan sonra, hakimiyyetde olanlar Onunla müxalifet edib aşkar bir şekilde oz düşmençiliklerini peyğembere bildirmişler. Bütperest quldurlar tovhid herekatının qabaqcılı sayılan hezret Mehemmedin (s) tebliğinin qarşısını almaq üçün ellerinde movcud olan bütün imkanlardan istifade edirdiler. Evvelce rüşvetle o hezreti tutduğu yoldan dondermek isteseler de bu işleri heç bir netice vermedi. Ondan sonra bele qerara geldiler ki, o hezreti müxtelif tehdid ve tezyiqlere me`ruz qoysunlar. Müselman olanlara lağ edib doyür, işkence verir, malların müsadire edirdiler. Amma bu teşebbüsler neinki tovhid herekatına mane ola bilmedi, eksine bu herekatı daha da güclendirdi. Müşrikler, Peyğemberimiz ve dostları Mekkeden çıxana qeder oz çirkin emellerinden el çekmediler. Ilk müselmanlar düşmen şerrinden qorunmaq üçün üç il Şe`bi Ebu Talib adlı aclıq ve susuzluqla mühasire olunmuş bir yerde qalmağa mecbur oldular. Ancaq müşrikler bunu da onlara çox gorüb hemin mehelleye nezareti güclendirdiler. Bele ki, heç kim cür`et edib onlara yemek ve su apara bilmirdi. Tekce canlarından keçmiş bir qrup gecenin qaranlığından istifade ederek onların bu ehtiyaclarını te`min etmeye cehd edirdiler. Bu sıxışdırmaların ve mühasirenin heç bir netice vermediyini goren müşrikler, müselmanların bu inamlı müqavimetleri qarşısında yegane çıxış yolunu onları oldürmekde gorürdüler. Intiqamdan da qorxduqları üçün onlar bele qerara gelmişdiler ki, bütün qebileleri oz tereflerine çekerek birlikde Peyğemberin evine hemle edib o hezreti qılıncdan keçirsinler. MEDINEYE HICRET Hezret Peyğember (s) vehy meleyi vasitesi ile müşriklerin planından xeberdar olmuşdu. Peyğemberimizin canını qorumaq üçün, o gece onun yerinde yatan heyatını tehlükeye atan hezret Eli (e) olmuşdu. Peyğember (s) gecenin qaranlığından istifade edib Mekkeden çıxaraq Medineye yola düşmüşdü. Ele hemin gece müşrikler peyğemberimizin evine basqın etmişdi, lakin yataqda hezret Elini gordükde teeccüblenib tezlikle Peyğemberi (s) te`qib etmeye başlamışdılar. Ancaq bu işden de heç bir netice almayıb Mekkeye qayıtmaq mecburiyyetinde qalmışdılar. Eziz Peyğemberimiz (s) doqquz günden sonra çox çetinlikle ve ağır zehmetle Medine yaxınlığındakı Quba adlı bir menteqeye yetişdikde burada xalq terefinden tenteneli şekilde qarşılandı. Hezret Peyğemberin (s) orada gordüyü ilk iş mescid tikdirmek oldu ki, hem camaatın ibadet ehtiyaclarını te`min etsin, hem de müselmanların yığıncaq merkezine çevrilsin. Medine ehalisi boyük şovqle Quba mescidini tikdiler. Inşaat işlerinde Peyğemberimizin ozü de iştirak edirdi. Mescid tikintisi qurtardıqda ilk defe olaraq cüme namazı orada qılındı ve birinci xütbeni de hezret Peyğember (s) ele hemin mescidde oxudu. Mekkede oz yerine nümayende olaraq qoyduğu hezret Eli (e) ve onunla birlikde gelmeli olan Beni Haşim qadınlarının hemin şehere yetişmesi üçün hezret Peyğember bir müddet Qubada qalmalı olmuşdu. Hezret Eli (e) Mekkede üç gün qalaraq xalqın hezret Peyğemberin (s) yanında olan emanetlerini sahiblerine qaytardı. Daha sonra Beni Haşim qadınları ile birlikde gece yarısı Medineye yola düşüb Qubada Peyğemberimize çatdı. Hezret Peyğember (s), hezret Eli (e) ve qadınlarla birlikde Medine ehalisinin coşqun ve heyecanlı qarşılama merasimi altında şehere daxil olmuşdu. Hamı Peyğemberimizi (s) oz evine qonaq aparmaq isteyirdi. Ancaq hezret Peyğember (s) bele buyurdu: «Devemin qabağından çekilin, deve kimin evinin onünde yatsa, qalacağım yer de ora olacaq». Deve Medinenin dar ve qarışıq küçelerinden irelileyib axırda Ebu Eyyub El-Ensarinin evinin onünde yere çokdü. Belelikle Peyğemberin (s) qalacağı yer me`lum oldu. Hezret Peyğemberin (s) Medinede ilk fealiyyeti oz risaletini tebliğ edib, islamı yaymaq üçün tikdirdiyi mescid oldu. Sonra ise yehudilerin tehriki neticesinde yaranan ve 120 il davam eden Ovs ve Xezrec qebileleri arasındakı düşmençiliye son qoydu. Peyğemberimiz mühacirlerin Ensara artıq zehmet vermemesi ve bir-birleri ile qardaş kimi yaşamaları üçün aralarında qardaşlıq merasimi teşkil etdi. Medine iqtisadiyyatının nebzini ellerinde tutan yehudiler ise ozlerini ciddi bir tehlükede hiss edib müselmanlarla pis reftar etmeye başladılar. Onlar müselmanların vehdetini pozmağa ve onları bir-birine qarşı düşmen etmeye çalışırdılar. Amma dahi Peyğemberimiz onların bu planlarını puça çıxardı. QIBLENIN DEYIŞDIRILMESI Peyğemberimiz (s) 13 il Mekkede ve 17 ay Medinede yehudilerin qiblesi olan Mescidul-eqsaya teref namaz qılmışdı ki, bu da yehudilerin e`tirazına sebeb olmuşdu. Bele ki, onlar «eger biz haqq yolunda deyilikse, neye gore bizim qiblemize teref namaz qılırsınız?» - deye deyinmişdiler. Hezret Peyğember (s) bir gün namaz qılanda vehy meleyi ona bele emr etdi: «Üzünü Ke`beye çevir!» O andan e`tibaren müselmanların qiblesi Ke`be (Mescidül-heram) oldu. Bu veziyyet yehudilere çox ağır geldiyinden onlar bele deyirdiler ki, «eger sizin qibleniz Ke`bedirse, niye indiye qeder Mescidul-eqsaya teref namaz qılırdınız?» Halbuki, onlar bilmirdiler ki, bunların hamısı islam düşmenleri ve dostlarının belli olması ve kimlerin bu vezifede Peyğemberle emekdaşlıq, kimlerin de onunla müxalifetçilik edeceyini müeyyen etmek üçün bir imtahandır
Posted on: Tue, 24 Sep 2013 10:45:58 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015