Sebebi ziyaretim laflamak biraz beyaz kağıtla. Epey büyümüşüm ben içimde onca yıl kaygılarla. Geçen zamanı aldırıp ta anlamazmışım, meğer yanımda kimse kalmamış çocukluğum tadına. Her adımda yeni bir mutluluk yeni bir sevinç vardı, her heveste yeni bir özlem yeni bir umut vardı, özgür olmak üç çıtayla yapılan uçurmam kadardı, apartman arası oynan o maçlar hatırlandı. Ve birden anımsadım babamın ilk bisiklet alışını, ilkokulda oturduğum cam kenarı arka sırayı, dizlerimde açılan her bir yarayı dert edipte uyuyamazdım, neyse çok konuştum olsun içime dert olur demek. Emeklemek gerek hayatta her adımsa bir emek. Islanır bu sayfa elbet çocukluğumu düşünerek. Zor mu geldi düşlemek, hayat demek kader demek, geçen zamanı çaresiz özlemek? :)
Posted on: Thu, 04 Jul 2013 16:48:53 +0000