Van Johan Johan VrijheidMSTERDAM, donderdag Verschillende supermarkten in Amsterdam hebben er een nieuwe dievendoelgroep bij: ouderen. Steeds meer Amsterdammers op gevorderde leeftijd leven op of onder de armoedegrens, waardoor ze ’vergeten’ bepaalde boodschappen af te rekenen. „Het is schrijnend”, zegt Frank Stork, lid van het dagelijks bestuur van de Ouderen Adviesraad, betrokken bij WMO-raad en Onbeperkt Oost. „We krijgen meerdere signalen van supermarktmanagers dat ze steeds vaker ouderen betrappen op het stelen van producten. Plakjes rosbief worden gepikt, zodat ze wat op brood hebben. En dat is niet het enige. Bij apotheken horen we dat ouderen hun medicijnen niet meer ophalen omdat ze een eigen bijdrage moeten doen of ze vragen de helft van de medicijnen. Ze kunnen het gewoonweg niet meer betalen.” Ongeveer een kwart van de 65-plussers, ongeveer 17.000 mensen, leeft in Amsterdam op of onder de sociale armoedegrens. Volgens Stork zijn er meerdere oorzaken voor de armoede onder senioren. „Het zorgaanbod is drastisch veranderd. Mensen moeten langer thuis blijven wonen en dus ook vaker zelf hulp inkopen. Daarbij is het ook nog eens zo dat er maar weinig woningcorporaties zijn die meedenken. Als er vroeger een benedenwoning vrij kwam, kregen ouderen of minder validen voorrang op die woning, juist zodat ze daarom langer zelfstandig konden blijven wonen. Nu moét dat en werkt niemand mee.” Huren Daarbij krijgen de ouderen ook nog eens te maken met fikse huurverhogingen, voortkomend uit de maatregelen om scheefhuren tegen te gaan. Soms gaat het maar om een verhoging van nog geen €16 per maand, maar dat is voor sommigen de druppel. „In Oost wordt bijvoorbeeld het Danspaleis georganiseerd. Daar kunnen ouderen terecht om plaatjes van vroeger te draaien, een bitterbal te eten en waar ze een glaasje jus d’orange krijgen. We zien de animo daarvoor teruglopen, simpel en alleen vanwege het feit dat ze die €2,50 entree ergens anders voor nodig hebben.” Haly Karioen (67) is zo’n schrijnend voorbeeld. „Ik zit sinds februari in een wibo-woning, speciaal voor mensen die minder goed ter been zijn. Ik heb bronchitis en artrose en moest dus verhuizen. Mijn vorige huur was na aftrek van subsidie €270. Nu moet ik €370 betalen. Na de huurverhoging in juli van dit jaar (kale huur €704) valt deze woning namelijk niet meer onder de sociale huur en over het bedrag boven de sociale huurgrens (€681) krijg ik geen subsidie.” „Ik heb nog geen 200 euro in de maand over om van te leven. Ik kan soms geen eten meer kopen. Ik kom de deur nauwelijks uit omdat ik niets extra’s kan betalen. En wat als de huur volgend jaar nog verder omhoog gaat? Waar moet ik dan heen? Ik kan niet nog een keer een verhuizing betalen…”, vreest Karioen. Tiers Bakker van de SP in Oost vindt dat de stadsdelen maatregelen moeten nemen: „Ouderen liggen op het hakblok door deze bezuinigingen. Ze hebben geen alternatief en komen in het nauw.” AMSTERDAM, donderdag Verschillende supermarkten in Amsterdam hebben er een nieuwe dievendoelgroep bij: ouderen. Steeds meer Amsterdammers op gevorderde leeftijd leven op of onder de armoedegrens, waardoor ze ’vergeten’ bepaalde boodschappen af te rekenen. „Het is schrijnend”, zegt Frank Stork, lid van het dagelijks bestuur van de Ouderen Adviesraad, betrokken bij WMO-raad en Onbeperkt Oost. „We krijgen meerdere signalen van supermarktmanagers dat ze steeds vaker ouderen betrappen op het stelen van producten. Plakjes rosbief worden gepikt, zodat ze wat op brood hebben. En dat is niet het enige. Bij apotheken horen we dat ouderen hun medicijnen niet meer ophalen omdat ze een eigen bijdrage moeten doen of ze vragen de helft van de medicijnen. Ze kunnen het gewoonweg niet meer betalen.” Ongeveer een kwart van de 65-plussers, ongeveer 17.000 mensen, leeft in Amsterdam op of onder de sociale armoedegrens. Volgens Stork zijn er meerdere oorzaken voor de armoede onder senioren. „Het zorgaanbod is drastisch veranderd. Mensen moeten langer thuis blijven wonen en dus ook vaker zelf hulp inkopen. Daarbij is het ook nog eens zo dat er maar weinig woningcorporaties zijn die meedenken. Als er vroeger een benedenwoning vrij kwam, kregen ouderen of minder validen voorrang op die woning, juist zodat ze daarom langer zelfstandig konden blijven wonen. Nu moét dat en werkt niemand mee.” Huren Daarbij krijgen de ouderen ook nog eens te maken met fikse huurverhogingen, voortkomend uit de maatregelen om scheefhuren tegen te gaan. Soms gaat het maar om een verhoging van nog geen €16 per maand, maar dat is voor sommigen de druppel. „In Oost wordt bijvoorbeeld het Danspaleis georganiseerd. Daar kunnen ouderen terecht om plaatjes van vroeger te draaien, een bitterbal te eten en waar ze een glaasje jus d’orange krijgen. We zien de animo daarvoor teruglopen, simpel en alleen vanwege het feit dat ze die €2,50 entree ergens anders voor nodig hebben.” Haly Karioen (67) is zo’n schrijnend voorbeeld. „Ik zit sinds februari in een wibo-woning, speciaal voor mensen die minder goed ter been zijn. Ik heb bronchitis en artrose en moest dus verhuizen. Mijn vorige huur was na aftrek van subsidie €270. Nu moet ik €370 betalen. Na de huurverhoging in juli van dit jaar (kale huur €704) valt deze woning namelijk niet meer onder de sociale huur en over het bedrag boven de sociale huurgrens (€681) krijg ik geen subsidie.” „Ik heb nog geen 200 euro in de maand over om van te leven. Ik kan soms geen eten meer kopen. Ik kom de deur nauwelijks uit omdat ik niets extra’s kan betalen. En wat als de huur volgend jaar nog verder omhoog gaat? Waar moet ik dan heen? Ik kan niet nog een keer een verhuizing betalen…”, vreest Karioen. Tiers Bakker van de SP in Oost vindt dat de stadsdelen maatregelen moeten nemen: „Ouderen liggen op het hakblok door deze bezuinigingen. Ze hebben geen alternatief en komen in het nauw.”
Posted on: Thu, 08 Aug 2013 09:38:24 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015