de slaagkansen van kansarmen Statistisch onderzoek wijst het uit: de sociale afkomst is de hoofdverantwoordelijke voor mindere prestaties in het onderwijs, hoe lager de sociaaleconomische status van de ouders, hoe zwakker hun kinderen presteren op school, ongeacht het feit of ze van vreemde oorsprong zijn of van autochtone. Mijn vraag is hoe je die cijfers moet verklaren. Zelf ben ik een kind van laaggeschoolden en in de jaren 1950 leefden we in een relatieve armoede. Ik heb enkel kunnen studeren dankzij ons systeem van studiebeurzen. En zo kom ik bij het eerste probleem: zijn de huidige studietoelagen wel nog toereikend om de schoolkosten te betalen? Ten tweede is er de thuissituatie: moedigen laaggeschoolde ouders hun kinderen voldoende aan, hebben zij de middelen om studievriendelijke omstandigheden te creëren? Komen laaggeschoolden naar de oudercontacten, volgen ze de resultaten van hun kinderen op, of gaan ze ervan uit dat een kind zo vlug mogelijk moet renderen en geld binnen brengen. Cruciaal is dus de mentaliteit van de ouders: vinden zij de studie belangrijk, stimuleren zij hun kinderen. Ten derde zijn er de materiële toestanden: hebben de schoolgaande kinderen een eigen ruimte die verlicht en verwarmd is? Ik heb persoonlijk ondervonden dat dit blote feit van groter belang is dan men kan vermoeden. Als kinderen hun schoolwerk moeten doen in een woonkamer waar constant de tv op staat, dan schaadt dat hun concentratievermogen en de verleiding is zeer groot om mee te kijken. Ten vierde is de huisvesting zo erbarmelijk dat kinderen de straat op worden gejaagd waar ze dan in contact komen met drop-outs of met types die succes hebben behaald in het straatleven – bendeleiders bijvoorbeeld die zeer nefaste modellen zijn om na te volgen. Zelf heb ik op school avondstudie gevolgd wat een handige manier is om problemen thuis te omzeilen: is daar nog geld voor om het begeleidend personeel te betalen? Kortom, statistieken bewijzen dat er wat misloopt maar zonder verdere verklaringen schieten we niet op. Schandalig is bijvoorbeeld de verkrotting in onze grote steden en het gebrek aan infrastructuur voor de ontspanning. Vervolgens moeten de ouders meer betrokken worden, onder meer door onze taal aan te leren: vooral de moeders schieten hierin te kort. Dus: meer taalcursussen die betaalbaar zijn of gratis, en meer stimulansen om eraan deel te nemen zoals een variabel kindergeld: vaders en moeders die inspanningen leveren mogen hiervoor beloond worden. Het beleid staat voor een cruciale keuze: willen wij de ongelijkheid wegwerken en het aantal mislukkingen doen dalen dan zal een veelzijdige aanpak noodzakelijk zijn. Dit vooronderstelt zware investeringen, maar ik geloof dat die zullen renderen: hoe meer succesverhalen hoe minder problemen met deze jongeren en hoe gemakkelijker onze economie aan geschikt personeel zal geraken. De maatschappelijke winst kan onmogelijk worden overschat: die zal enorm zijn. de haan 9 sep. 13
Posted on: Mon, 09 Sep 2013 07:07:44 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015