filloi te zbriste nga shkallet dhe prapa saj la nje kujtim, ecte posht shkalleve dhe per here te fundit ktheu koken te shikonte ate...nuk kishte guxim ta shikonte ne sy sepse ishte edhe me e veshtire por e tera qka shikoj ishin kembet e tij qe rrinin tek dera gjysem e mbyllyr...zbriste shkalleve teksa mbahej fort ne hekurin qe kerciste sikur donte te shkeputej nga vendi, i cili sikur i thoshte: mbeshtetu tek un se ske tjeter njeri. Doli edhe nga ajo ndertese ne te cilen kishte hyre para disa oreve per te takuar ate qe ajo donte, ate qe ajo e enderronte gjdo nate prej se e kishte njoftuar...filloj te ecte rruges per tek vendi i saj kurse lotet dhe shiu sikur benin bisede se bashku qe rrokulliseshin ne fytyren e saj, nganjiher hapte krahet sikur donte te fluturonte, nganjiher ecte e trishtuar, sikur nje endacake qe ska guxim te kthehet me ne shtepi... Ecte ashtu e perlotur ne shi, kurse femijet e tallnin rruges se mos kishte humur ombrellen e saj...ajo sikur donte te mbulonte merzine qeshte me nje buzeqeshje te mekur...kurse afrohej tek shtepija e saj edhe me shume zemra donte te shkulej nga vendi...kujtonte puthjet e tij, prekjet e tij, por kujtonte edhe sjelljet e saj qe ishin sikur te nje adoleshente te shthurur qe eshte dashuruar marrezisht. Kujtonte qastet qe kishte kaluar ate dite te bukur por edhe te trishtuar...nga ajo dite kur degjoj zemren e saj...por me vone e kuptoj qe ishte gabimi me i madh qe kishte bere ndonjiher, por prap se prap nuk pendohej, sepse thjesht kishte puthur ate qe ajo donte... Ashtu ne shi sikur nje kotele e humbur, e lagur e tera po shikonte shtepin e saj teksa po afrohej dhe per nje moment ndjeu nje lehtesim, posa hyri brenda, ofshau thelle: ah shtepia ime ! Filloi te qante me te madhe, sepse ate dite te bukur jo qe kishte puthur ate qe donte, por poashtu kuptoj se ai nuk e donte, jo qe kishte prekur lekuren e tij, por kuptoj se bluzen qe preku lekura e saj ai nuk e morri, e la aty ne nje vend te panjohur...kuptoj shume gjera...por perseri e mallkonte veten se pse e donte ate pse...pse kur ajo dashuri nuk ka bilete kthyese, filloi te zhvishej dhe merrte ere rrobave, era e tij qe kishte mbetur tek rrobat e saj, dhe qante sikur e qmendur, shikonte veten ne pasqyre dhe mallkonte syte e saj se pse kishin pare ate njeri, mallkonte buzet e saj se pse kishin puthur ate njeri, mallkonte duart, trupin gjithqka te sajen qe kishin prekur ate njeri...hyri te bente nje dush te ftoht sikur po shperlante mekatin qe kishte bere, por ai ishte ne mendjen e saj, prekte trupin e saj, ajo e donte ate...doli nga banjo qe mbante aromen e djerseve te nje dashurije te vdekur, ashtu e zhveshur u mbeshtill ne qarqafin e saj dhe duke qare me lote te nxehte qe preknin faqet e saj te ftohta. Duke menduar se pse nje here te vetme ai nuk i tha sa e mir qe je, pse anjihere nuk i perkedheli floket e saj me nje dashuri, siq ajo i perkedhelte floket e tij, pse asnjiher nuk i tha: te kam zemer, te kam shpirt, mos u frikeso, pse asnjihere te vetme nuk e mbajti doren e ti thoshte nje fjale te embel, nje fjale qe do i mbeste gjithmone ne kujtimet e jetes se saj, por ju kujtua se ai nuk beri asgje qe kjo do te mund te lendohej, por ajo ishte lenduar se pse nje njeri qe e donte, ai se don pse?Oh Zot sa e merzitur ishte, i rikthente momentet kur ai e prekte ne tere trupin e saj, kur ai e puthte me buzet e tij magjike qe e benin te dridhej e tera, kujtonte syt e tij qe kurr sdo ti harroj! Pas pak filloj qe qeshte sikur ne kllapin e gjumit, per nje sekond kujtoj se ishin prekjet e tij, kur pa se shoqja e saj po qeshte me te se ishte komplet e zhveshur, ajo u zgjua dhe per te lene kujtimin e saj mbrapa, qeshi me te madhe duke bere shaka me shoqen e saj, te cilen e kishte ftuar te takoheshin... #Olsy
Posted on: Sun, 07 Jul 2013 21:28:09 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015