تو این سی سالی که عمر کردم اصن روز خوش بیادم نمیات اما تو یکسال اخیر یه اتفاق وحشتناک تر افتاده و اون اینکه دیگه حتی امید و دلخوشی سابق رو هم ندارم .یه زندگی تخمی سرتاسر رنج و مصیبت که هیچ امیدی به پایان خوشش نیست این وسط آرامش تحفه گمشده منه.گاهی از خودم میپرسم ایا مرگ میتونه بهم آرامش رو هدیه بده? جوابش همیشه منفیه بهر حال کمی هم متاسفانه یا خوشبختانه مذهبی و معتقدم و این باعث میشه منتظر فقط جهنم و عذاب قبر باشم.انگار اوس کریم عمدا آرامش رو فقط در خیال ادمها خلق کرده نه بعنوان یه واقعیت خارجی روزتون مثل همیشه الکی
Posted on: Fri, 01 Nov 2013 05:34:09 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015