مشکل افغانستان این است که هرکسی دراین سرزمین فکر میکند که نسبت به کسی دیگری بر او ظلم بیشتر روا داشته شده است و خویش را همیشه در حالت دفاع مشروع فرض میکند. گروه اش، قوماندانش، رهبرش و هرکسی دیگری که به او وابسته است برایش محبوب است. جنگ های افغانستان بخصوص کابل یک شخص را در یک صفحه قهرمان ساخت در حالیکه در چند صفحه دیگر او خایین و جنایت کار خوانده میشود. ما متآسفانه با این ذهنیت محبوب و مغضوب از سال 1992 تا بحال زندگی میکنیم و هرگز مجال این را ندادیم تا یک هیت حقیقت یاب حداقل جنگ های کابل را به بررسی میگرفت و سره را از ناسره جدا میکرد. روزیکه سازمان های حقوق بشر گزارش جنگ های کابل را نشر کردند، همگی باعکس های این رهبران به سرک ها ریختیم و مرگ بر حقوق بشر حتی گفتیم، آنوقت شاید فراموش کرده بودیم که بهترین های مانرا در جنگ های این رهبران از دست داده ایم. نگذاشتیم کسان را که با نیت ویران کردن کابل از کوه ها پایین شده بود شناسانده شود. نگذاشیتم قاتل پدر من و برادر تو محکمه شود بلکه آنها را با رفتن خویش در سرک ها جسورتر ساختیم تا که یکی از انها در پرده تلویزیون گفت که یک مجاهد دعوتگر است و هیچ از کردار گذشته خود نادم نیست. ما خود فضا را مغشوش ساختیم و حالا هم میسازیم. حتی حالا که جنرال دوستم حداقل به گناه خود اعتراف دارد، سرزنش میکنیم، نمی گذاریم این فرهنگ تعمیم پیدا کند، تا هر رهبر اعتراف به گناه کند. این اعترافات هرگز جلو محکمه را نخواهد گرفت بلکه کارها را سهل تر میسازد. bbc.co.uk/persian/afghanistan/2013/10/131007_l09_dostum_afghanistan_war_vitims.shtml
Posted on: Wed, 09 Oct 2013 09:01:24 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015