शाळा आमची छान होती, Last bench वर आमची Team होती …. खो-खो च्या वेळी Ground वर Cheating ठरलेली . जन-गण-मन ला कधी कधी शाळे बाहेर सुद्धा उभे रहायचो … प्रतिज्ञेच्या वेळी हाताला टेकू देऊनही ….प्रतिज्ञा म्हणायचो … प्रार्थनेच्या वेळी मात्र…. सगळ्यांसारखे…नुसतेच ओठ हालवायचो …. पावसाळ्यात शाळेत जाताना ,छत्री दप्तरात ठेऊन? मुद्दामच भिजत जायचं पुस्तक भिजू नये म्हणून ….त्यांना पिशव्यांमध्ये ठेवायचं …. शाळेतून येता येता … एखाद्या डबक्यात उडी मारून…उगीचच सगळ्यांच्या अंगावर पाणी उडवायचं प्रत्येक Off -Period ला P.T. साठी….आमचा आरडाओरडा असायचा … शाळेतून घरी येताना शाळेबाहेरचा….तोबर्फाचा गोळा संपवायचा …. आज-काल सारख्या प्रत्येक वाक्यात शिव्या सूद्धा नाही द्यायचो … इतिहासात वाटतं होता शाहिस्तेखान नागरिक शास्त्रात पंतप्रधान गणित… भुमितीत होतं … पायथागोरसच प्रमेय… भूगोलात वाहायचे वारे….नैऋत्य…मॉन्सून का कुठलेतरी … वायव्य…. हिंदीतली आठवते ती “चिटी कि आत्मकथा” English मधल्या Grammar नेच झाली होती आमची व्यथा … शाळा म्हटली कि अजूनही आठवतात…. Desk वर Pen ने त्या “Pen-fights” खेळणं …. Exams मधल्या रिकाम्या जागा भरणं… आणि जोड्या जुळवणं … . . पण आता शाळा नाही, मित्र नाही, परीक्षा नाही, परिक्षेच Tension नाही, एकत्र राहण नाही रुसव फुगवे नाही..... आता उरली आहे फक्त "DUNIYADARI"
Posted on: Wed, 25 Sep 2013 15:37:26 +0000