Bazen dengeniz hitchcocksn dengesizliği gibidir. Gelişi güzel nefes bozuklukları, duvarla haftanın dört günü yastık seansları, hardcore arabesk lirik kuşakları, ultra keskin jiletlerle vücuda kazınan ablaların esamesi, odanın her metrekaresine sığacak sigara mayınları, üstüne düşen her yağmurda rakı beyazına bürünen alkol kuklaları, bu arada lou reddde öldü. Yalnızlıktan dizlerine sarılan melankoli trajedik ayrılık vakkaları, geceler sayesinde dualarla elleri kelepçelenen son durak inanç abideleri. Bu da gol değil osman abi, bu da ofsayt. Bayrağı kaldıran benim. Asfalt boyayan aşıklar. Aralık rüzgarları gibi soğuk olan bedenler, insan kendi teninde soğur mu hiç? Metin abi bu kız için yüz mumluk ampüle yarım metre mesafeden bakarım, cilalı bir evlenme teklifi de ederim ama olmaz dedi. Düşüncelerimin değişeceğini sanmıyorum gibisinden konuştu. Aşk da 3. tekil şahıs kişileri filmi en önden izler. 21 sene hoşgeldin demeden elveda demeyi öğrenen cyborglar neyi unutabilir. Elini el üstünde tutan kimsesiz avuçların ter kokusu, bir de zıttı dudaklar içinde yüzenler, saçının her bir telinde farklı parmak izleri barındıran seksomanyaklar ki- oh-dear- adına aşk diyenler. Şimdi bana huzurla gidilebilecek 21 metrelik bir yol göster. Astarımın boyası 21 yaşında. Zalimin edepsiz bedduası yüzünden intihar kulübelerinde sonsuz döngülerden oluşan telefon görüşmeleri. Bu yol, sonuna kadar bir şehre varmıyor. Bu yol, mavi apeiron. Muhammet Özeren
Posted on: Fri, 22 Nov 2013 20:26:17 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015