Bron:amateurvoetbaleindhoven.nl Scheidsrechters: Er zijn 3 levensvragen waar ik mijn hele leven al mee bezig ben. 1. Hoe is alles ontstaan? Schepping of Evolutie? 2. Wat gebeurt er na je dood? Hemel hel, reïncarnatie of niets? En 3. Waarom wordt iemand in hemelsnaam scheidsrechter? Vooral deze 3e levensvraag houdt mij vaak bezig. Wat bezielt je om iedere zondag door 22 spelers, 2 coaches en weet ik hoeveel supporters voor boeren… uitgemaakt te worden? Goed doe je het zelden in de ogen van het kijkvolk. Je wordt er moe van, je krijgt er iig in het amateurgebeuren een slechte vergoeding voor en nooit een applaus. Daar zou ik graag voor pleiten bij de KNVB. Na de wedstrijd een verplicht applaus van spelers, coaches en publiek voor het werk van de scheids. Waarom doen we dat niet? In plaats van een goede wandeling in de bossen met je hond, gaat de scheids op zondagmiddag 100 km rijden om de wedstrijd tussen De Heikneuters uit Giessendam en de FC Katers uit Katwijk te fluiten. Duel om de 9e plek in de 5e klasse. Motregen, 8 man publiek. Die 8 man weten meer scheldwoorden als gewone woorden en daar sta je dan, 2x 45 minuten beslissingen nemen waar minimaal de helft van de aanwezigen over ligt te bakkeleien. Mijn allereerste column in 2004 ging over een scheidsrechter uit Zuid-Afrika. Waargebeurd verhaal. Een Afrikaanse scheids die vond dat een coach teveel commentaar had, greep zijn pistool en schoot de te fanatieke trainer door het hoofd. Drie keer. Ik dacht dat apartheid in Afrika iets anders betekende. Er schoten veel vragen door mijn hoofd: hoe ziek moet je zijn om met een pistool op zak een wedstrijdje te gaan fluiten? Of beter, hoe bang? Krijgt een ‘scheids’ in Zuid-Afrika gevarengeld? Hoe gaat zo’n scheids thuis weg? Hij kust zijn vrouw die controleert of ie alles bij zich heeft: kaarten, fluit, pistool? Moet er een demper op en hoeveel kogels neemt ie mee? De voetbaltermen ‘afstandschot’ en ‘genadeloze actie’ krijgen nu toch een heel andere betekenis. Inmiddels is bekend dat het een incident was. Gelukkig maar, ik was al bang dat het naar ons land zou overschieten. Je moet er niet aan denken dat indertijd de gokkende Dick Jol de wedstrijd PSV-Ajax staat te fluiten. Als hij zijn geld op PSV heeft gezet, schiet ie vlot de doorgebroken spits van Ajax omver. Het geeft wel extra spanning. Wie overleeft de wedstrijd, hebben ze genoeg aan acht reserves? Nee, het is geen gezond gebeuren en heeft helemaal niets met sport te maken. Sport is nog altijd een spelletje, waarbij er uiteindelijk maar eentje kan winnen. Dat vergeten nogal wat mensen die opgaan in de massahysterie en toch telkens absurd gedrag jegens scheidsrechters denken te mogen vertonen. Toen in 2010 op 11 juli Arjen Robben alleen op Cassilias ging en hij de kleine teen raakte, keken meer dan elf miljoen Nederlanders mee. Even toelichten: een jongeman van 28 van het oranje team probeert een voetbal in een doel te schoppen. Een keeper die in Spanje geboren is houdt hem tegen. Even later schiet Iniesta de bal achter Stekelenburg en heel Nederland is in diepe rouw. Als Robben gescoord had, vlogen meer dan elf miljoen mensen elkaar in de armen en vieren feest alsof het voor het eerst in dertig jaar regent. Nu was iedereen diep ongelukkig en links en rechts wordt vanalles vernield en afgeslagen. De scheids krijgt de schuld. Hoe gek kunnen we zijn? En toch heeft het ook iets moois, het is emotie, en misschien gaat het daar wel om. Ik vond het een mooi WK. Sterker nog, ik stond ergens helemaal vooraan bij een groot scherm en vierde een beetje feest omdat de besten gewonnen hadden in mijn ogen. Maar waarom was het vooral feest? De scheidsrechter had niet hoeven schieten. Van mij krijgen alle arbiters niets dan lof. Zonder hen is er geen voetbal. Al dacht Gijs van Oenen, docent praktische filosofie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, er anders over. Hij pleitte voor een ‘extreem’ experiment: voetbal zonder scheidsrechter. Een opmerkelijk voorstel, want de roep om meer scheidsrechters en het gebruik van videobeelden klinkt juist steeds luider. Maar Gijs van Oenen is serieus: “Straatvoetbal gaat ook prima zonder scheids.” Van Oenen zegt: “Spelers maken zichzelf wijs dat een overtreding mag, wanneer zij niet wordt opgemerkt of bestraft. Dat is het negatieve effect wanneer je mensen aanstelt om te oordelen over zaken die je zelf ook wel weet.” Laten we het er maar op houden dat Van Oenen zijn naam eer aan doet. De belangen in het hedendaagse voetbal zijn te groot om zonder rechter te kunnen spelen. Mijn eigen voorkeur voor scheidsen heb ik niet. Collina, de man met mijn kapsel, vond ik een sterke arbiter. En natuurlijk Ichnas, de man die ons in 1988 tegen West-Duitsland een onterechte strafschop toekende waardoor we uiteindelijk de eerste en enige EK titel pakten. Ik heb ook nooit trammelant gehad met scheidsen. Twee gele kaarten in 31 jaar voetbal. 1x schopte ze mijn broer op snelheid doormidden en reageerde ik iets te emotioneel. De 2e keer moest ik van mijn trainer voor de bal gaan staan bij een vrije trap en dat kostte me (of beter gezegd, hem!) € 12,- Wat dat betreft had scheidsrechter Sjors de Jong uit Heukelum vorig jaar in mei een prachtig initiatief. Niet volgens de KNVB regels, maar fluiten vanuit een voetbalhart. Liefde voor het spel. In de wedstrijd Giessen-GDC hadden beide teams aan 1 punt genoeg om in de derde klasse te blijven en speelden dus puur op de nul-nul. De scheidsrechter had na een half uur spelen nog niet één keer hoeven te fluiten voor een overtreding. Hij besloot niet langer dit anti-voetbal te accepteren. Hij staakte zonder pardon de wedstrijd en ging naar huis. Naar de bossen, lekker wandelen met zijn hond. Zijn derde levensvraag had ie al beantwoord. Hij was scheidsrechter geworden om lekker van leuk voetbal te kunnen genieten.
Posted on: Mon, 19 Aug 2013 19:56:48 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015