Denk niet wit, Denk niet zwart, Denk niet zwart wit, Maar in de kleur van je hart… youtube/watch?v=d8-mZ3lLQSw Het nummer van Frank Boeijen is nog altijd actueel in deze turbulente tijd. Dualiteit is een onderdeel van het leven op aarde: oorlog-vrede, rijk-arm, man-vrouw, goed-slecht, actie-rust, dood-leven, binnen-buiten, zwart-wit etc etc. Maar het lijkt soms wel alsof we in een wereld leven waarin de verschillende polariteiten steeds vaker tegen elkaar uit worden gespeeld. We worden continue uitgedaagd stelling in te nemen. Waardoor wij niet alleen als volkeren onderling verscheurd raken, maar ons steeds vaker innerlijk verscheurd voelen. Als we ons daar niet van bewust zijn zullen we onszelf steeds vaker verliezen in uitersten, harde stellingen, rigide meningen, vastgeroeste overtuigingen. Hoe voorkomen we nu dat we onszelf verliezen? Het liedje van Frank Boeijen geeft het al aan. Als we in en vanuit ons hart leven, zijn we gecentreerd. Het betekent niet dat we zoetsappig zijn of dat we onszelf onttrekken aan de wereld, maar het wil zeggen dat we via ons hart contact hebben met onze innerlijke leiding. Dit is ons anker en het centreert ons. In het begin zullen we telkens terug moeten naar ons anker om er contact mee te maken, maar als het contact beter en sterker wordt, zijn we in staat dit anker overal mee naar toe te nemen. Dit voorkomt dat we onszelf verliezen in de wereld om ons heen en/of dat we laten ons teveel leiden door de polariteiten in onszelf. Uiteraard verliezen we onszelf allemaal weleens. Maar de ervaring heeft mij geleerd dat hoe beter ik gecentreerd ben en kan blijven, des te beter ik in staat ben om de polariteiten in en buiten mezelf kan ervaren, terwijl ik mijn ervaring ondertussen met de waarnemer in mijzelf kan aanschouwen. Uiteindelijk heeft het me doen beseffen dat elke polariteit dezelfde essentie bevat Anita Nijholt - Praktijk voor persoonlijke bewustwording
Posted on: Fri, 01 Nov 2013 13:02:44 +0000