Dost sofralarında hiç ummadığın an bir şarkı çalar ve alır götürür seni, uzaklara dalarsın. Bazen bir koku, bir mekan aynı şeyi yapar. Yüreğinde duran buruk bir anı, çocukluğundan, aşklarından kalan tortular su yüzüne çıkar. Bazen göz doldurur, bazen bir kadeh daha doldurtur.Severim o anları. Bana yaşadığımı hatırlatır, neden ayakta durduğumu. Ruhumdaki yırtıklar yaşadığımı hissettirir. Hiç karşılaşmamış olsak da boşlukta tokuşur kadehler, cümlelerde buluşur yürekler. Günahlarınla, korkuların ve pişmanlıklarınla, hüznünle,sevinçlerinle sana sarılırım. Sen de bana. Sen bana sırdaş, ortak, ben sana. Dostluk bu değil mi ki zaten. Donuk yürekler anlamazlar bunu. Ardından arar bir şeyler. Bilmezler ki, insan olmak duygularınla başlar. Şu an odama sen ve bizim tayfa doluyor. İnadına gülümseyip, çırılçıplak yüreklerini ortaya koyabilenler. Mal mülk gelir gider, cepler bazen bomboş olur, bazen dolar, sağlığım yerinde olduktan, duygular sıcak durduktan sonra elalem ne demiş önemi yok. Ruhuna ve yüreğine sahip çıktıktan, seni yaşattıktan sonra bil ki sen yaşıyorsun. Ben seni görüyorum. / Gerçekten Yaşıyor Musun? ARET VARTANYAN
Posted on: Sat, 13 Jul 2013 22:31:15 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015