Dus jij denkt dat pa niet komt ?, maar hij hoeft niets te doen. Hij kan in Nijmegen als we daar zijn, aan de waalkade opstappen en vervolgens één week of zo lang hij wil als passagier meevaren op de Indi . Ja Eer, ik weet hoe rot je het vind, hoor ik mijn moeder liefdevol zeggen. Zelfs al zou hij opstappen en Kees jouw laat sturen, dan nog zal je vader niet geloven dat je schipper in de benelux bent en bij Kees als stuurman, tot nu toe, dik 2 jaar aan stuk, zonder verlof, want dat zal ik wel tegen Kees zeggen, 1x verlof na mekant 2,5 jaar is onmensenlijk . maham, Het was mijn eigen keuze en ik kon Kees toch niet achter laten, om hem vervolgens met een vreemde stuurman en minimaal twee jonge deckhand´s, op een tanker met gevaarlijke stoffen, zonder te weten hoe alles in de machinekamer werkt en hoe te laden en lossen, waar ikzelf dik een jaar voor nodig had om het schip snel te lossen!, nee mam,dan moet ik nu gaan aangeven dat hij personeel aanneemt en ik aanblijf tot ik de nieuwe bemanning bij Kees en met een gerust hart bij Kees kan achter laten. Trouwens, wat heb ik hier te zoeken, kom ik eindelijk thuis, we zitten nota bene net een half uur aan tafel en pa is nu al boos de deur uitgestampt, de ruiten van de deur bijna aan diggelen door de kracht waarmee hij hem dicht knalt. Toen ik net binnen kwam, wilde ik hem, in de armen vliegen. Als net gepromoveerde Kapitein in de Benelux te zijn in plaats van matroos, want hij zou als oud zee kapitein nu toch eindelijk wel trots op mij zijn en ik m´n eerste aai over de bol, of een trotse blik of een klap op de schouder, of wat ikzelf doe, bijna dagelijks vertel ik aan Kai al knuffelend, hoe trots ik op hem ben en ik z´´oóóvé´´eéél van hem hou, waar je wel honderd duizend emmers mee kan vullen, daarna kietel ik hem net zolang, tot hij al lachend en hijgend smeekt om genade! Nadat ik Mijn pa dus vertelde dat ik schipper in de benelux was geworden, net 18 jaar oud en naast het eten koken, het eeuwige schoonmaken, ect..dus bij Kees als stuurman ervaring op kon doen en ik volgend jaar als kapitein mocht gaan varen zonder Kees en met 2 jonge matrozen en dus moest ik zorgen een leuke avontuurlijke vrouw het hof te maken. Dan konden we de huishoudelijke taken delen, Mits ze dat zelf wilde doen. Zouden we dat 4 jaar samen volhouden en elkaar steunen bij het vele aan nemen en ontslaan van personeel, wat onherroepelijk gebeuren zou en een zware last op het prille gezinnetje kon leggen. na 4 jaar als een geoliede machine, winst te hebben gemaakt en daarnaast ook de lol van het leven niet te verliezen, konden we als schippers echtpaar de Indi van hem te pachten. Toen ik dat vertelde reageerde mijn pa. hoo, daar begint gelijk de fantast die je al die jaren bent geweest en nog bent en altijd zal blijven, binnen vijf minuten te liegen en van alles loopt te fantaseren . Zijn blik veranderde van kil naar koud en angstaanjagend donker. Zo onrechtvaardig en demotiverend was dit voor mij en ik zou me een maand later realiseren, dat ik nooit een compliment of uiting van waardering van hem krijgen. Zelfs niet als ik mijn eigen rederij zou hebben opgebouwd, want dat was mijn droom, waarvan ik wist dat ik het zou kunnen en ik samen met de juiste partner gelukkig zou worden, omdat ik met hart, ziel en intuitie. Wat was ik ineens moe, Doodmoe en had hij toen één keer, écht maar één keer mij het gevoel te geven dat ondanks mijn, voor hem onbegrijpelijke kijk op het leven en mijn keuze´s die ik daardoor nam en niet aan het normale voldeden volgens hem: Dat hij los van de begrijpelijke rampen en foute keuze´s, hij deze keer oprecht gelukkig voor mij zou zijn en me zou omhelzen met de woorden ik had het niet gedacht jongen, maar wat je nu hebt laten zien getuigd ervan dat je een vent met ballen bent geworden . Een vent met ballen, ook z´on opmerking die in mijn hersenpan is gegrift en waar ik niets mee kon of kan. Ik ging ervan uit dat door de 2 jaar zonder enige noemenswaardige slaap had ik gebuffeld, hard werkend, veel varen en de gronden van de Rijn En Waal kilometer na kilometer helemaal uit mijn kop leerde van de 1016 km, die de Rijn van Bazel tot de Waterweg in hoek van Holland, waar de rivier zich met het zoute water van de zee vermengd en dat dus helemaal uit mijn hoofd kende. Daarnaast had ik ook nog door gestudeerd aan boord voor mijn motor drijver diploma en dat alles voor een compliment van mijn Pa. Mijn ouwe heer was tot het moment dat ik zinnen begon uit te spreken en vragen stelde of een conclusie trok, wat hem de pet te boven ging. Helemaal na zijn vraag waarom ik altijd bang was in mijn kamer en vertelde dat ik s´nachts bang was voor de oude monnik, die altijd aan het voeten eind van mijn bed stond of zelfs naast me kwam zitten, gaf hij me een draai om de oren en keek me woest en tevens met een soort afkeer, alsof ik de de duivel in eigen persoon was. Morgen het vervolg! excuus voor gramatische of andere fouten, maar ik kan het nu niet nalezen en ook niet verder schrijven, want pappa moet eten koken. eventuele verandering in dit waar gebeurde verhaal ga ik dagelijks hier opschrijven en voeg het later bij elkaar en wie weet, wat zou het te gek zijn als ooit nog eens een boek van mij in de winkel zie liggen. Dieze stukjes zijn dus de rauwe versies van wat uiteindelijk een manuscrpit word. Groetjes en fijne avond allemaal.
Posted on: Thu, 28 Nov 2013 16:25:57 +0000