G. Ano: Ik keek in de spiegel en vertelde mezelf het volgende; Heey jij daar.... ik zie de tranen in je ogen staan, een hart die steeds elke dag meer en meer naar hem verlangt, een gebroken ziel waar stil zijn naam nog in gebrand staat, ik zie de tranen vallen over je wangen, de angst dat je hem verliest, bang dat je de hoop tussen jullie verliest, terwijl er geeneens hoop is, omdat jullie niet bestaat. Een situatie, een harde situatie waar je zelf aan kapot gaat.... verliefdheid, het is zo verslavend, het maakt je zo gek, en ja ik weet hoe jij je voelt. Ik weet hoe hard het is om iemand te moeten vergeten, terwijl je het zelf niet eens wilt. Ik weet hoe rot het is, om zonder hem te slapen. De liedjes die je altijd samen luisterde, niet meer samen luistert, en je zijn stem continue in de stilte hoort. Zijn schaduwe voor bij ziet komen, maar je niet kunnen aanraken, want hij is al uit je leven. Het doet pijn, het breekt je van binnen, maar stil blijf je hopen op de dag dat hij bij je terug komt, en alles was zoals het begin...de eerste ontmoeting, dat alles zo perfect voelde. Zijn lach maakte jou beter, zijn aandacht maakte jou leven compleet, zijn liefde die hij jou gaf, alles leek beter dan ooit.... maar waar ging het dan mis? je geeft je zelf de schuld, van de dingen die hij uiteindelijk deed. Hij brak je hart, hij geloofde niet in jou en mij...hij geloofde alleen in zijn eigen spel, waar jij het doel wit in was. Met gesloten ogen speelde je het mee, maar geef je zelf niet de schuld, jij kon niet weten dat hij jou op die manier slecht zou behandelen. En ja je denkt vast, hij was er ook op de juiste momenten.... dat was alleen omdat hij nog meer met je gevoelens wou gaan spelen, zodat je nog meer voor hem zou vallen, terwijl je hart aan hem kapot ging, terwijl je hart ook nog ergens voor hem bleef kloppen. Je vraagt jezelf steeds opnieuw af, hoe kon ik op hem vallen, hoe kan ik hem vergeten? misschien houd hij wel op een dag van mij zoals ik van hem hou? Forget it als deze jongen echt van je zou houden, zou hij nu naast jou staan, je tranen vegen, die hij heeft gemaakt, en zoiezo een man die echt van jou houd, zal je niet laten huilen, die zou jou willen zien stralen, trots op je zijn, echt liefde te geven, en niet zijn liefde te delen waneer het hem uitkomt..... Je bent bang voor de dagen die komen gaan, omdat het zonder hem zal zijn, en stiekem blijf je achterom kijken, hopend dat hij terug komt in je leven.kijk voor uit, als hij de ware was, had hij je niet laten vallen, maar op een dag zal hij beseffen wat hij heeft laten gaan, want jij was het die... die je glimlach gaf, je tranen gaf, je hart gaf, je leven gaf, je eigen ik gaf... en wat kreeg je terug? een klap...een harde klap... dat je leven vernielde. Wat hij ooit kapot maakte, kan hij toch nie meer goed maken? daarvoor is te veel gebeurt. Kijk voor uit, op een dag komt er een jongen, die voor jou bestemd is, die God voor jou heeft uitgekozen. Een man, een echte man, die je zal steunen, altijd, en niet even zoals deze, die je laat lachen, voor altijd, en niet waneer het hem uitkomt, die naast je staat, en zegt: jij wordt mijn vrouw voor altijd, en niet . denk na, er is meer dan alleen hij, ookal zie je dat niet... je bewandeld namelijk nu een pad, waarin je hem mist, zijn aandacht mist, zijn zijn mist... maar geloof mij, ik weet hoe het voelt om iemand te vergeten, die je niet wilt vergeten, ik weet hoe het is om elke nacht te huilen, en te wachten op iets dat niet komt... ik weet hoe het is om naar al die liedjes te luisteren waar in jij je zelf met hem herkent, ik weet hoe het is om alles wat je lief is te geven, aan een persoon die het eigenlijk niet waard is...maar toch doe je het..... dus kies voor je zelf, en niet voor een jongen die je morgen weer verlaat, en over een week weer belt...kies voor jezelf, jij kan je zelf gelukkig maken.... en dat lukt niet als hij in je leven blijft... het leven is een les, leer van deze les, en bewandel je eigen pad, uiteindelijk kom je er sterker uit, al lijkt alles nu donker...open je ogen, maak ruimte voor anderen...hij is niet de enige, het is een misleiding die je voelt...want het voelt zo inderdaad dat hij het is..dat hij de ware is... maar denk goed na, als hij de ware was? waarom is hij nu niet bij je?... think about it.....
Posted on: Wed, 11 Sep 2013 17:38:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015