GOZ 2’s run continues (GOZ 2 – ZBVH 2 5-0) In Château de Busset bij Vichy worden we zaterdagochtend wakker in de Bon Amour-kamer. Heel comfortabel is dit 13de-eeuwse kasteel met dikke muren niet. Het is er kil en de trappen zijn vrijwel onbegaanbaar, maar de sfeer is fantastisch. Er zijn twee prachtige tuinen, een Franse en een Italiaanse. Aan de gastentafel in de gerestaureerde ridderzaal eten we een standaard menu bereid met streekproducten en drinken overheerlijke wijn uit de achtertuin. Nou.. dat dacht ik niet! Het is vroeg dag en we bevinden ons gewoon op de Erve, waar de wedstrijd tegen ZBVH op het programma staat. Gelukkig maar, zou ik bijna willen zeggen, want ik zou voor geen goud met één van jullie wakker willen worden in de Bon Amour-kamer. Deze gedachte compenseert de treurigheid waarin wij ons bevinden ruimschoots. We spelen namelijk in de vierde klasse, er komt doorgaans geen kip kijken en bij menig tegenstander is al iets te zien wat verdacht veel lijkt op een bierbuik. Gelukkig is het allemaal zo triest nog niet. Het is zaterdag! We mogen voetballen, en wel negentig minuten lang! In de afgelopen drie competitievrije weken leed GOZ twee nederlagen, één in bekerverband en één in vriendschappelijk verband. Het equipe van Dirk Quik en Oscar Blankestein was er dus veel aan gelegen een goed resultaat neer te zetten om zo de bittere nasmaak van deze twee verliespartijen weg te spoelen. Het laag geklasseerde ZBVH leek daar bij uitstek de uitgelezen tegenstander voor. De krachtsverhoudingen waren vanaf meet af aan duidelijk. ZBVH speelde betonvoetbal en liet GOZ het spel maken. Het eerste kwartier kenmerkte zich voornamelijk door slordigheden. Daarnaast bleek het zoeken van de vrije man op het middenveld een heikele opgave. Positief was dat achterin wederom weinig tot niets werd weggegeven. Door afwezigheid van aanvoerder Johan van den Berg zakte Mitchell Langerak een linie terug. De verdienstelijke inbreng van laatstgenoemde blijft overigens niet beperkt tot binnen de lijnen. Mitchell Langerak kan buiten het veld worden getypeerd als een typische exponent van de Rijnlandse ‘mittelstand’: ondernemend, gedisciplineerd, verantwoordelijk en een feestnummer tijdens carnaval. Hij is dan ook in aanzienlijke mate verantwoordelijk voor het feit dat ieder teamlid er verzorgd bij loopt, waarvoor onmetelijke dank. Na het reeds genoemde moeizame eerste kwartier kwam de eerste treffer van GOZ uit de lucht vallen. Het was Jeroen Verschoor die de bal, zij het met enig fortuin, in het doel van ZBVH wist te werken. De goal deed overigens niets af aan de schoonheid van de aanval die hieraan vooraf ging. Via een zorgvuldige opbouw van achteruit werd Rogier Collignon, die was uitgeweken naar de rechterflank, vrijgespeeld waarna zijn voorzet voor de voeten van Jeroen Verschoor belandde. De bal caramboleerde vervolgens via de keeper van ZBVH en het lichaam van Jeroen Verschoor het doel in. GOZ nam de touwtjes na de 1-0 nog steviger in handen. Het was de wederom goed spelende Emiel de Rouw die opstoomde van achteruit en Ricardo van Doorn, middels een majestueuze steekpass, de mogelijkheid bood de score te verdubbelen. De inzet van Ricardo van Doorn werd echter knap gekeerd door de keeper van ZBVH, waarna de bal voor een leeg doel voor de voeten kwam van Rogier Collignon. Zijn beheerste inzet ging tot ieders verbazing naast. De 2-0 kwam er even later alsnog. Het was rechtsback Koen Vink die gretig naar het gras ging na een lichte overtreding binnen de zestien van de tegenstander. De daaropvolgende strafschop werd feilloos binnen geschoten door middenvelder Martijn Eschmeijer. Deze stand bleef in het resterende gedeelte van de eerste helft gehandhaafd, waardoor GOZ ging rusten met een comfortabele doch gevaarlijke ruststand. Het spelbeeld bleef in de tweede helft onveranderd. Het was GOZ dat het spel dicteerde en de meeste kansen kreeg. ZBVH kwam niet verder dan een aantal schoten uit de tweede lijn, die een gemakkelijke prooi bleken te zijn voor keeper Davy van der Hoeven. De derde goal kwam op naam van Rogier Collignon, die na een uitstekende lange pass van Emiel de Rouw alleen op de keeper afging. Het doelpunt van Rogier Collignon kwam niet zonder slag of stoot tot stand. Bleken zijn eerste én tweede inzet nog vruchteloos, de derde inzet was de keeper van ZBVH te machtig. Zijn goal betekende tevens zijn laatste wapenfeit van de wedstrijd, Roger Ligthart kwam in zijn plaats. Tien minuten later was het Roger Ligthart die een lange bal knap verlengde met het hoofd richting Ricardo van Doorn. De uitkomende keeper van ZBVH taxeerde de bal echter verkeerd, waardoor Ricardo van Doorn tussen de keeper en de bal kon komen met een leeg goal voor zich. Dit verlate verjaardagscadeautje werd door de vliegensvlugge Ricardo van Doorn maar al te graag uitgepakt, 4-0. GOZ bleef ondanks de ruime voorsprong sterk en gedisciplineerd spelen. Afspraken werden, zoals het hoort, nog steeds nagekomen. Dit resulteerde uiteindelijk in een vijfde doelpunt. Het was de onvermoeibare Sam Elkhuizen die na goed druk zetten een te korte terugspeelbal onderschepte en bij het omspelen van de keeper werd geattaqueerd. De toegekende strafschop werd wederom koelbloedig afgemaakt door Martijn Eschmeijer, 5-0. In de laatste minuut van de wedstrijd vergat Sam Elkhuizen zijn tomeloze inzet te belonen. Na een mooi en bekeken passje van Wietse Mattheus vergat hij voor een leeg doel zijn voet tegen de bal te zetten. Desalniettemin was zijn inzet deze middag lovenswaardig. De hoeveelheid energie die hij aan het daglicht stelde, heeft bij ondergetekende zelfs gerede twijfel doen ontstaan of Sam Elkhuizen wel ‘paniagua’ speelde. De goede competitiestart werd ’s avonds gevierd met een etentje bij de oude Tol, waarna menig selectiespeler zijn weg vervolgde naar de stad. Het gemêleerde gezelschap bleek ook aardig uit de voeten te kunnen op de dansvloer. Aangezien een danscarrière lastig te combineren valt met een voetbalcarrière, valt het te hopen dat men een danscarrière niet boven een voetbalcarrière verkiest zodat we aanstaande zaterdag gewoon over voldoende manschappen beschikken als de eerste échte test wacht, DBGC uit. Het is zaak dat GOZ, na de goede competitiestart, met beide benen op de grond blijft staan en eenzelfde inzet, vuur, toewijding en zorg betracht als in de voorgaande competitiewedstrijden. Opstelling GOZ: Davy van der Hoeven, Koen Vink, Mitchell Langerak (Dennis Eschmeijer, 65e min), Emiel de Rouw, Wietse Mattheus, Stefan Mous (c), Martijn Eschmeijer, Jeroen Verschoor, Ricardo van Doorn, Rogier Collignon (Rogér Ligthart, 60e min), Sam Elkhuizen. Dhr. van Veen
Posted on: Mon, 04 Nov 2013 11:07:27 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015