Gülmeyi; ÇAMLIK yokuşunda bıraktım. Coşkuyu; ÇINAR meydanında. Aşkı; DENİZLİ LİSESİNİN çıkışlarında... Eski garaj kadar yıkık, Yeni terminal kadar vedalara alışık, KALEİÇİ kadar karışık ve FORUM ÇAMLIK kadar kalabalık... Sevinçlerim; PAMUKKALE kadar uzak ve dingin, ŞAHİN TEPESİnin sessizliğine bıraktım... DENİZLİ gibiyim iste; uzaktan bakılınca ışıl ışıl ama, Aslında bi o kadar yorgun, bitkin ve tükenmiş... Ne olursa olsun her bir umut var ve ben her şeye rağmen; SERVERGAZİ kadar revaçta, HONAZ DAĞI gibi ayaktayım.
Posted on: Thu, 21 Nov 2013 14:14:20 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015