Hep istemediğim bir şeylere mahkum kılındım. Hep istemediğim buyruklar altında kendi fikirlerimin önem taşımadığı duvarlar arasında sıkıştım. Hep kırılmayan organlarımı zorla kırdılar. Hep benden yapmak istemediğim, yapınca iki kat zorlandığım durumlar arasında zorluk çektim. Hep dalga geçtiler, oysa ki onlar benden daha kötü durumdaydılar. Kendi kafaları içerisinde hapsoldular, farkedemediler. Hep kendilerini ve can yakan isteklerinin olmasını istediler. Hiç anlamadılar beni, anlamak istemediler, samimiyetlerine inanmadım. İnanmam gerektiğini düşündüklerim beni hep yüz üstü yerde bırakıp üstüme bastılar. İki yüzlerini görmeyi bile istemezken, bana acımadılar.. Oysa farkında değildiler. Benim psikolojim bozuktu, onların kişiliği. Bildim bileli hep canımı sıktılar. Ve şimdi bana "Neden canın sıkkın?" demeyin. Kendinize "Neden insanların canını sıkıyoruz?" diye sorun. Bu galiba şimdilik yeterli.
Posted on: Tue, 24 Sep 2013 10:28:55 +0000