Hiçbir zaman anlayamadım, bir insanın bir insana zarar verebilmesini, bir erkeğin bir kadına hakeret edebilmesini, namus cinayetini, uçkurla namus ifadesini, bir insanın mutluluğunda insanın mutsuzluğunu, paraya tapınmayı,savaşan insanları, orduları, farklılıkların sorun olmasını, bazı insanların yok sayılmasını, sebepsiz kuralları, yasakları ve daha nicesini... Arızalı dediler, hasta dediler,... Hiçbir zaman rahatsız olmadım beyaz ördek sürüsünde, çirkin siyah ördek olmaktan. Bazen canım çok yanıyor. Gördüklerim, okuduklarım, içinde tanık olduklarım... Biliyorum ki yalnız değilim. Aynı gökyüzünün altından, dünyanın dört bir yanında yaşama gönül gözüyle bakan arızalı insanlar, hasta ruhlar var. İnadına seven, aşık olan, bildiğini söyleyen, ruhunu satılığa çıkartmayan, üreten, insan gibi yaşamaktan ve ne olursa olsun hayallerinden vazgeçmeyen... Ne mutlu ki onlar cümlelerime ortaklar... Odama kapandığım her an, paylaşabildiğim yüzbinlerce ruh...
Posted on: Sun, 11 Aug 2013 10:50:11 +0000