Hoi allemaal, Omdat het over radiogidsen gaat, bij uitzondering maar eens een waar gebeurd verhaal van een paar jaar geleden (toen ik nog dacht dat ik schrijven kon). Ik weet niet meer wanneer ik dit had geschreven, maar het was in de tijd dat ook mijn oudste zoon nog thuis woonde en die woont al jaren en jaren op zichzelf. Ach het is zomaar een tussendoortje en het gaat over de Avrobode. Groetjes van Constance IETS VERSCHRIKKELIJKS In mijn gezin was iets verschrikkelijks gebeurd aan het begin van de week. En met begin bedoel ik de zaterdag, de datum waarop de programmabladen hun nieuwe tv-week starten. Want wat was nu het geval? We hadden een tv-gids vergeten te halen. Mensen, ik kan u niet vertellen wat voor desastreuze gevolgen dit heeft voor onze familie. In ons huisgezin, waarin we literatuur nog steeds hoog in het vaandel hebben staan, kort gevolgd door theater, concertgebouw, museum en Ajax bleek dit gebeuren een onoverkomelijk feit te zijn. Het blijkt dus dat de drie inwonenden van dit huis zo een programmablad meermalen per dag lezen. En als ik dan zeg zo een 10 keer per dag per persoon is dat niet overdreven. Dat zo een blaadje zo een grote plaats inneemt bij ons. Nieuwe boeken die uitkomen van bijvoorbeeld Reve, Palmen of Dorrestein worden wel gekocht maar terzijde gelegd. Die lezen we nog weleens. Ook tijdschriften zoals Vrij Nederland, Ons Amsterdam of Onze Taal worden een enkele keer niet meteen gelezen. Dat komt nog wel. Maar de radiobode. Mijn god, wat een gemis. Wij zijn niet lid van een omroep. En hoewel ik tot voor kort de Vara prefereerde (want nu met dat commerciële gedoe, weet ik het nog niet zo net), kopen wij toch de Avro-bode. Daar zijn we aan gewend en het is een overzichtelijk geheel. Die hadden je ouders al. En het zit bijvoorbeeld in een felicitatiepakket als je ondertrouwd bent. Of dat nog zo is weet ik niet, in mijn kennissenkring wordt weinig getrouwd. Maar vroeger vaste prik. Het is ook handig. De inhoud van de toekomstige programmas staan op een dusdanige manier beschreven dat je de volgende dag er over kan praten met collegas van je werk, zonder ze gezien te hebben. Bij ons wordt een programmablad zo uitgespeld, dat ik wel eens in een dolle bui drie stuks tegelijk heb gekocht. Voor iedere inwoner één. Toen heb ik dat wel gevarieerd, maar evenzo goed was toch weer die bewuste Avro-bode altijd zoek. Tja...we zijn er aan gewend. En nu niets............... De dochters bellen ook vaak op s avonds. Om aan ons te vragen wat er op de TV is. Dan lezen we dus ook nog voor uit zo een tv-gids. Mijn morgenritueel, voor ik naar mijn werk ga, is als volgt samengesteld: koffie en de radiobode. En toch klopt er iets niet. Met zo een verhaal zou je toch denken dat er in dit huis constant tv wordt gekeken. Sporadisch. De zoons, als ze kijken, hebben meestal sport op staan. En ik, als ik al kijk, houd het bij thrillers(films) of een enkele documentaire. Tot deze conclusie gekomen besloten wij dan ook om deze week niet zo een ding aan te schaffen. Het staat immers ook in de krant. Het is nu maandag. Wij hebben het twee dagen zonder gedaan. Ik ben net terug van boodschappen. Met kloppend hart stond ik bij die ene kassa, waar ook de stelling met tijdschriften is. Uit één ooghoek keek ik eens. Wat een opluchting, ik zag er nog één liggen. Even speelde het door mijn hoofd om korting te vragen. Er waren tenslotte al twee dagen om. Morgen zijn de nieuwe er en moeten de ouden terug. Maar mijn blijdschap overwon. Hoera, nog 5 dagen, nog 5 dagen kunnen mijn zoons en ik tientallen malen per dag de radiobode uitspellen, nog 5 dagen kunnen de dochters bellen om te vragen wat er komt. Oké, dit is een heuglijk feit. Ik vraag maar geen korting en betaal de volle f. 1,25.
Posted on: Sun, 27 Oct 2013 12:24:34 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015