" Ja die dooie profeet Mohammed is stukken doder dan een dode Atatürk." (Astaghfiroullah!) Turkse Ebru Umar vernederd de islam in haar volgende blog: Of ik het nou aan mijn moeder vraag, vage kennissen of beste vrienden: ze blíjven erin. “Ebru, ze doen je wat aan, je láát het hoor. Waag het niet om daar een discussie over aan te gaan!” Mijn moeder doet er nog een schepje bovenop: “Je hebt het fout. Om vier uur ’s ochtends roept de moskee niet op tot het gebed.” Als ik die nacht weer wakker gebruld wordt, overweeg ik een fractie van een seconde om mijn moeder te bellen. LUISTER DAN: de moskee jengelt! Al dagen vraag ik me af wie er in godsnaam om fokking 04.00 uur opstaat om te gaan bidden. Recep Tayip Erdogan himself!? Ik durf er mijn column om te verwedden van niet. Opstaan om naar de wc te gaan oké. Als je moet dan moet je. Maar opstaan om te bidden?! “Nou ja, er zitten gekkies tussen,” zegt m’n Turkse vriendin. “Ik lees net op mijn Facebook dat een kerel gedroomd had over zijn naakte vrouw en dochter en dat hij ze daarna maar gewurgd had.” Mijn verbaasde blik wordt beantwoord met een herhaling van het gezegde. En een extra uitleg: “Die man werd dus wakker en ging z’n vrouw en dochter wurgen. Ik denk dat Arabieren zelfs niet zo gestoord zijn als sommige Turken. Dus er zullen heus wel mensen zijn die om vier uur ’s nachts opstaan om te bidden maar nee Ebru, over het ‘s nachts niet oproepen tot het gebed is geen discussie mogelijk. En al helemaal niet landelijk laat staan publiekelijk, ze zouden je afschieten.” Afschieten? Met haar vinger haalt ze een denkbeeldige trekker over bij haar hoofd. “Afschieten. Zo’n discussie overleef je niet.” Het gaat er bij mij niet in dat er onderwerpen zijn waarover je niet kunt praten. Waarover je moet zwijgen. Hoe logisch is het dat je na middernacht de moskee uitzet. Landelijk. En dat de gelovige die de drang heeft om om 04.00 uur ’s nachts te bidden, gewoon zijn wekker zet? Waarom kun je daar geen volwassen gesprek over hebben in Turkije, desnoods een referendum over houden? De godsdienstgekkies in Turkije zijn de afgelopen vijftien jaar verveelvoudigd. Ik schrik niet eens meer van de hoofddoekjes in mijn badplaats maar als we ze in het mondaine Cesme zien, trekt mijn vriendin een vies gezicht. “De werkster van mijn moeder vroeg waarom ze op feestdagen een Turkse vlag met de afbeelding van ‘die dooie gast’ ophangt. En dat terwijl die lui het boek van een eeuwenoude dooie aanbidden!” De humor van Izmir Turken is goud: ja die dooie profeet Mohammed is stukken doder dan een dode Atatürk. En dan is ze me voor: “Nee Ebru, dat heb ik niet hardop gezegd. Dat kan niet.”
Posted on: Sun, 21 Jul 2013 16:43:22 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015