Laatste deel jij die mijn ogen opende... [Maanden later] Faris: School had ik na al die gemiste weken weer ingehaald en de zomervakantie kwam weer om de hoek. De dag van mijn diplomauitreiking was aangekomen en iedereen die ik liefhad was erbij. Aicha en me moeder waren degene die het hardst aan het klappen waren en ik keek Mo vol trots aan. Hij had de laatste tijd zo hard gewerkt om zijn diploma te halen, terwijl hij het bijna wou op gaan geven. Helaas voor Nasir, Amin en de rest. Hun zijn van school afgetrapt en heb ze lang niet meer gesproken of gezien. We kregen onze diploma aangegeven en ik rende op Aicha af die me met tranen in dr ogen omhelste. Zij had nog een jaartje te gaan en dan zou ze ook Insha Allah haar diploma krijgen. Me moeder kon het ook niet drooghouden en was zo trots op me. Het was een van de beste dagen in me leven. Maar de dag van mijn bruiloft kwam ook steeds dichterbij. De gedachte daaraan deed me misselijk worden. Maar gelukkig had ik veel contact met Samir en hij had me zo gerustgesteld toen hij me vertelde dat hij in contact was gekomen met die jongens in Marokko die het finale stuk worden in onze plan. Pfff het plan ik heb daar al een tijdje niet meer aangedacht. Maar het word tijd dat we er vaart in maken. [Paar dagen later] Me moeder krijgt een telefoontje van me tante die hun koffers aan het pakken zijn voor de reis naar Marokko. Wanneer me moeder me op de hoogte brengt, besef ik dat het ook tijd word voor ons om te vertrekken naar Marokko en we beginnen al met onze koffers. Ik bel Aicha op en vertel haar dat ze hetzelfde moet doen. Gelukkig dat haar moeder het niet erg vond voor haar om met ons mee te gaan. En hetzelfde geld voor Karima. Die kon gewoon niet wachten om Samir weer te zien. En Mo, hij heeft geld zat en kocht zijn eigen ticket. De volgende dag zou onze vliegtuig in de ochtend vertrekken en iedereen was op de hoogte. [Volgende Dag] tuuut tuuut... Ik rekte me uit en keek naar me wekker die op 6.00uur stond. Woooh over 3 uurtjes vertrekt het vliegtuig en ik spring uit me bed en maak Sarah en me moeder wakker die er nog duf bij liggen. Ik bel ook gelijk Aicha om maar zeker te zijn dat ze op tijd komt en zij belt weer Karima. Wanneer ik Mo bel, hoor ik aan zijn stem dat hij allang wakker is en ik neem snel een warme douche, vericht het fadjr gebed en trek een simpele outfit aan. Wanneer ik naar beneden ga zie ik de koffers al in de gang staan en haal een diepe zucht. Weer die misselijke gevoel komt naar boven en ik ren naar de wc. Al het eten van gisteren komt naar boven en ik voel me niet goed. Ik wrijf over me buik en neem een slok water. Gatver, dat smaakt net als rioolwater nu. Ik besluit maar vast thee te zetten. Even later komen me moeder en Sarah naar beneden, die al helemaal klaar zijn voor vertrek. Ze drinken snel hun thee op en dan word er op de deur geklopt. Ik maak het open en zie Aicha en Karima voor me staan. Ik kus Aicha op haar voorhoofd en geef Karima een hand. Karima heeft me de laatste paar weken laten zien dat ze echt is veranderd. Door Aicha is ze zelfs gaan verdiepen in de Islam en ze draagt nu een hijaab Masha Allah. Ik laat ze verder naar binnen komen en bied ze ook wat thee aan. We bespreken van alles. Iedereen heeft alles bij zich wat noodzakelijk is en ik controleer de laatste dingen. Paar minuten later word er weer op de deur geklopt en zie Mo voor de deur staan. Ik begroet hem met een stevige handdruk en hij zegt klaar te zijn voor vertrek. Ik neem me moeder en Aicha mee in de auto en Mo neemt Sarah en Karima mee. Een half uur later komen we in Schiphol aan en na alles te hebben geregeld zitten we met zn allen in het vliegtuig opweg naar Nador. De reis verliep rustig. Gelukkig zaten we in het vliegtuig allemaal bij elkaar, wat het natuurlijk erg gezellig maakte. Nadat we hebben geland, zorgen Mo en ik ervoor dat we onze koffers in handbereik krijgen en lopen met zn allen naar buiten, waar de hete zon ons tegemoet komt. Ik haal diep adem. Aaah eindelijk weer in Marokko. Het is al een aantal jaren geleden dat we hier voor het laatst waren en ik heb het ontzettend gemist. Maar hier ook een slecht gevoel over. Ik ben misschien blij dat ik weer thuis ben, maar ik zou aan de ene kant ook graag weg willen lopen en de eerste beste vliegtuig terug naar Nederland nemen. Zodat ik al deze ellende wat op me te wachten staat, niet hoef mee te maken. Me moeder zegt dat we zomenteen worden opgehaald door twee personen die me tante heeft gestuurd. Hun zijn al twee dagen eerder dan ons aangekomen en me moeder hield ze ook op de hoogte van onze aankomst. We gaan op onze bagages zitten en wachten af. Na een kwartier horen we getoeter en zien we een donkerblauwe en zilveren bmw ons tegemoet komen. Me moeder loopt er als eerste naartoe en ik zie haar met beide bestuurder praten. Na een paar minuten keert ze zich naar ons en maakt een gebarentaal dat we erin moeten stappen. We pakken onze koffers en ik besluit om samen met Aicha en Sarah in de ene auto te gaan, terwijl de rest de andere pakt. We rijden langs plaatsen die ik weer terug herken. Er glijd een glimlach op me gezicht en Aicha merkt dat op Aicha: Blij weer terug te zijn? Faris: Zeker!.. Ik geef haar een kus op dr voorhoofd en we blijven dicht naast elkaar zitten. Het voelt zo heerlijk om haar bij me te hebben. En het idee dat ik kan rekenen op deze mensen, stelt me ook ontzettend gerust. Ik geloof er zeker in dat dit gaat lukken. Dat we Yasmina voor altijd uit onze leven kunnen bannen. Ik zie dat we aan zijn gekomen bij me tantes huis en rijden nog even door naar die van ons, die maar een straat verderop staat. We stappen uit en ik kijk trots naar onze grote huis. Precies hoe we het gelaten hebben. We nemen onze bagages en me moeder maakt de deur open. Zodra we naar binnen gaan, merk ik dat het er hier netjes uitziet. Alles is schoon en zie nieuwe meubels. Faris: Wie heeft dit gedaan? Moeder: Je tante samen met de buren. Ze wou het klaar hebben voordat we aankwamen zodat we snel aan het grote feest kunnen beginnen. Ik kijk rond en normaal gesproken zou er een muffe geur rondhangen naarmate tijd, maar het rook heerlijk en alles glanste. Ik zag hoe de rest hun ogen uitkeken. Mo: Zo jullie hebben het wel mooi voor elkaar gekregen hoor. Zon grote huis. En gaat hier alles plaatsvinden? Faris: Bedoel je de bruiloft enzo? Mo: Ja Faris: Yep, hier gebeurd alles... en geef Mo een knipoog.. hij klopt op me schouders en vraagt waar ze hun spullen kwijt kunnen. Ik leid ze naar boven, waar ieder een eigen kamer heeft. En nadat iedereen zich heeft opgefrist heeft me moeder ondertussen wat eten gehaald en de vertrouwde geur doet me maag knorren. We nemen plaats aan tafel en genieten van het eten wat voor ons is gelegd en praten wat bij. Totdat er op de deur word geklopt en zie me tante samen met Samir en Yasmina naar binnen komen. Wanneer Yasmina Aicha aankijkt, zie ik woede in Yasminas ogen. Ik leg het later wel uit dacht ik. We groeten ze en ik ben blij om Samir weer te zien. De rest kan me eigenlijk geen moer schelen. Ik neem Samir apart en vraag hem hoe het zit. Hij verteld me dat hij in contact is met die jongens en dat ze hier nog zijn. Alleen een die in Nederland woont, kom pas over een week naar Nador. Ik ben blij dat te horen en we gaan weer terug naar de anderen en doen net of er niks aan de hand is. Yasmina trekt me ineens mee en begroet me met een kus die ik niet beantwoord. Als excuus gebruik ik dat ik misselijk ben van de reis. Ik ben alleen maar misselijk van haar maar goed, ze geloofd me en vraagt waarom Aicha hier is. Ik zeg dat Samir Karima graag wou zien en Karima wou niet alleen naar Marokko gaan dus vroeg ze Aicha mee. Ik probeer zo geloofwaardig mogelijk over te komen en blijkbaar ben ik best een goed acteur, want ze vroeg niet verder. We blijven met zn allen praten over het feest dat over een week gaat plaatsen vinden. Me tante verteld dat ze alles heeft geregeld en dat er 250 gasten zullen komen. Ik schrok van dat aantal. Waarom nou zoveel? Echt belachelijk, maar ik sprak haar niet tegen en bleef aandachtig luisteren naar wat ze nog meer had te vertellen. Tijd vloog voorbij en hun gingen weer terug naar huis. [Week Later] De dag van de bruiloft brak aan. Een paar dagen geleden had me tante het aangekondigd en Yasmina kreeg haar hennadag, waarbij tientallen meiden kwamen opdagen. Ik bleef toen de hele tijd thuis, maar Yasmina kon het niet laten om met mij te pronken en nam me mee naar haar hennadag. En ik altijd maar denken dat er geen jongens aanwezig mochten zijn, maar jah niet iedereen is als Yasmina. Ik werd vroeg wakker door het geschreeuw van beneden. Ik bleef op de trap staan en zag allerlei vrouwen met dozen die ze naar binnen schauwden. Een van hun merkte me op en gaf me overal kusjes en kneep in me wangen. Oeff alsof ik nog 5 jaar ben ofzo. Ik loop terug naar boven en voel me wangen gloeien. Ze kneep we wel hard, gek mens. Ik kan het niet laten om even langs Aichas kamer te gaan. Ik ga naar binnen en zie haar nog slapen. Ik realiseer me ineens dat dit de eerste keer is dat ik haar zonder hoofddoek zie en haar schoonheid doet me zuchten. Ik weet dat dit verkeerd is, dat ik nu beter weg moet lopen maar iets zei dat ik moet blijven en ik ging gehurkt naast haar zitten en keek hoe ze sliep. Ik aai zachtjes over haar haren en haal een plukje van haar gezicht weg. Zo blijf ik een tijdje zitten en verlaat dan stilletjes haar kamer. Ik neem een warme douche en draai daarna me handoek om me middel en stap naar buiten. Op dat moment komt Aicha haar kamer uit en we bevinden ons in een rare positie. Ik zie haar hoofd rood worden en ze draait zich gelijk weer om. Ik moet erom lachen, maar ga snel naar me eigen kamer om me om te kleden. Aicha: De week verliep rustig. Af en toe moest Yasmina weer tof gaan doen en showen met Faris. Bijvoorbeeld toen we naar het strand gingen. We gingen toen met de hele groepje en nog een paar anderen van de buurt en Yasmina bleef de hele tijd aan Faris plakken en hield hem de hele tijd vast. Het was helemaal erg toen ze me voorstelde aan een jongen genaamd Youssef. Ik vond het een k.u.t streek, maar probeerde zo aardig mogelijk tegen Youssef te zijn. Hij aan de andere kant begon me de hele tijd aan te raken en ik vond dat helemaal niet prettig. Faris kreeg het in de gaten en ik zag woede in zijn ogen, maar hij kon op dat moment niks doen. Hij wachtte tot we bij het strand waren aangekomen en nam Youssef bij zn kraag en dreigde hem dat als hij me nog met 1 vinger zou aanraken, hij spijt zou krijgen. Youssef gehoorzaamde hem en liet me de rest van de dag met rust. Faris keek om zich heen of Yasmina ergens te bekennen was en nam me toen in zijn stevige armen waar ik me zo veilig voelde. Faris: Ik laat jou niks overkomen. Je bent een onaangeraakte parel en ik zorg ervoor dat het zo zal blijven.. zei hij en gaf me een kus op me voorhoofd. Het viel me wel op dat hij me altijd op die plek een kus gaf. Ze zeggen dat een jongen dan respect voor je heeft. Maar ik wist dat er meer dan respect tussen ons was. We voegde ons onopvallend weer tussen ons groepje en toen we een plekje hadden gevonden, gingen Samir en Karima het water in. Ik vond het niet zo prettig om halfnaakt rond te rennen dus ik nam een zwempak en trok daarboven een witte blouse en een strandrok. Me hoofddoek had ik strak naar achter getrokken. Ik was dus niet van plan om het water in te gaan en Faris en Yasmina bleven ook nog zitten. Er kwamen toen een groepje meiden aan lopen en toen ze Faris zagen begonnen ze te giechelen en probeerde ze hem te versieren. Ik vond het wel grappig, want Faris keek me zielig aan alsof ik hem moest helpen. Yasmina vond het wat minder grappig en schold die meisjes uit en dat hij met haar is verloofd. Hun keken haar vuil aan en liepen weer weg. Maar voor de rest verliep het wel goed, ik vond het alleen wel moeilijk om aan te zien hoe Yasmina de hele tijd op Faris lag en hem steeds naar haar toetrok. Faris keek me dan altijd liefdevol aan en maakte met zijn mond een ik hou van jou gebarentaal, zonder dat Yasmina dat natuurlijk in de gaten kreeg. Hij is nog steeds de enige die me nog kan laten blozen. De dag van de bruiloft is aangekomen en ik heb niet goed geslapen. Ik rek me uit en kijk in de spiegel. Oeff me haren staan alle kanten op. Ik pak een borstel en zet me haar weer in model en pak me hoofddoek en doe het achterstevoren aan. Duf loop ik me kamer uit opweg naar de badkamer. Maar dan zie ik Faris met alleen een handdoek om zijn middel net de badkamer verlaten. Ik blijf verschrikt kijken naar zijn natte lichaam die me doet smelten. Ik voel me hoofd rood worden en keer me gelijk weer om en loop vol schaamte terug naar me kamer en blijf tegen de deur leunen. Oefff hij maakt me gek. Ik leg me handen voor me gezicht en moet om mezelf lachen en wacht nog een tijdje en besluit dan om naar de badkamer te gaan. Gelukkig niemand te bekennen. Ik loop langs Faris kamer en zijn deur staat op een kier. Ik hoor hem ineens praten en luister voorzichtig. Opeens hoor ik hem heel zachtjes zingen She moves, she moves like a breeze, swear I cant get her out of my dreams. To have her shining right here by my side. Id sacrafice all them tears in my eyes ooh Aicha Aicha passing me by.. Aicha Aicha my my my... Ik blijf naar zijn prachtige stem luisteren en hoor hem ineens stoppen. Ik schrik op en haast me snel naar de badkamer waar ik me ga opfrissen. Faris: Na het aankleden loop ik naar beneden en zoek naar wat te eten. Overal lopen er mensen rond voor het feest vanavond en me moeder kijkt me aan en vraagt waarom ik me niet ga klaarmaken. Faris: Klaarmaken voor wat? Moeder: Jullie gaan zo langs familie van Yasmina, je moet er netjes uitzien Faris: Dit is toch netjes? Moeder: Je weet wat ik bedoel, ga je snel omkleden Ik zucht en sprint naar boven waar ik bijna tegen Aicha opbots Faris: Hey schoonheid, lekker geslapen? Aicha: Nee niet echt, ik ben bang voor vanavond Faris: Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed en dan kunnen we eindelijk bij elkaar zijn Ik aai over haar wang en ze kust me op me hand Aicha: Ik hou van je Faris, ik wil je nooit laten gaan Faris: Ik ook van jou.. ik pak haar bij haar hand en neem haar in me armen Aicha: Als wij gaan trouwen dan wil ik naar Mekka verhuizen Faris: Haha Insha Allah, ik doe alles voor jou Aicha: Serieus he, ik maak geen geintje Faris: Ja ik ben serieus, als je naar Mekka wilt dan gaan we gelijk de vliegtuig pakken. Aicha: Tis alleen dat ik dichtbij Allah wil zijn snap je. Samen met mijn man Faris: Je hebt een goed hart Aicha en ik heb echt geluk met jou in mijn leven Ik heb haar nog steeds in me armen en zo blijven we een tijdje staan, totdat ik me moeder van beneden hoor roepen dat ik moet opschieten. Faris: Sorry lieverd, ik moet me omkleden, want moet langs Yasminas familie Aicha: Oh jammer..ze kijkt me met een pruil lip aan en ik schiet in de lach Faris: Meisje toch, ik kom zo snel mogelijk terug Aicha: Dat is je maar geraden ook Ik loop lachend naar me kamer en zoek een nette outfit aan. Ik begrijp maar niet waarom ik gewoon niet zo kan gaan. Dit is toch netjes genoeg? Ik zoek tussen me hoop kleding en vind eindelijk een geschikt outfit. Ik loop dan naar beneden en alle vrouwen kijken me aan en beginnen te joelen. Een van hun zegt Als je nu al zo knap uitziet dan ga je vanavond velen harten stelen en geeft me een knipoog. Ik lach naar haar en loop naar mijn moeder Moeder: Kijk dit noem ik pas netjes, goedzo mijn zoon. Ga maar vlug naar Yasmina. Ze zit op jou te wachten Ik loop naar buiten en zie overal mensen. Paar kijken me aan en feliciteren me. Ik ken ze niet eens en toch weten ze dat ik de bruidegom ben. Ik loop Yasminas huis binnen en alles is versierd. Ook hier is het aardig druk en allelei mensen begroeten me en krijg vele kusjes van nichten die ik zogenaamd moet kennen. Ik vraag waar Yasmina is en voordat ik mijn antwoord kreeg, kwam ze al aanlopen. En ze zag er mooi uit, maar lang niet zo mooi als mijn vrouwtje dacht ik. Ze pakt me bij me hand en vraagt hoe ik me voel Faris: Goed hoor, heb er zin in.... zeg ik zo overtuigend mogelijk. In werkelijkheid heb ik zin om te gaan kotsen. Yasmina: Na vanavond zijn we man en vrouw. Ik kan niet wachten! Kom mee laten we gaan Nadat we haar familie hadden bezocht was het tijd om weer terug te gaan. Eenmaal thuis zie ik dat het nog steeds erg druk is, en het moment van de waarheid zal spoedig komen. Diezelfde avond Faris: Alles is klaar, ik heb me speciale outfit aangetrokken. Alle gasten zijn zover ik weet gearriveerd en Yasmina is nog bezig met haar jurk. Mo komt me kamer binnen en verteld me dat Samir alles heeft geregeld. Ik haal opgelucht adem en bekijk mezelf in de spiegel. Mo: Je ziet er echt als een volwassen man uit Faris: Wil je zeggen dat ik hiervoor niet volwassen uitzag dan? Mo: Haha nee maar ik zie dat je echt bent veranderd. Je bent echt gegroeid in een zeer korte tijd Faris: Grotendeels te danken aan Aicha, echt waar Mo: Ik zie dat nu ook eindelijk. Ik ben echt blij voor je broertje Faris: Shoukran, jij komt er ook wel Insha Allah Mo: Pff ik weet het niet hoor, ik ben niet zoals jij Faris: Jij kan het wel Mo, ik geloof in je. Allah gelooft in je Ik geef hem een knuffel en ik hoor hem snikken. Ik kijk hem aan en inderdaad lopen er tranen over zijn wangen. Ik schrok een beetje, want heb Mo nooit zien huilen. Faris: Hey, het komt goed, echt waar Mo: Ben ik nog te redden denk je? Faris: Natuurlijk, het is nooit te laat. Kijk naar mij. Als ik het kan, kan jij het ook Hij veegt zn tranen af en kijkt me lachend aan Mo: Laten we niet vergeten waar we hier voor zijn. Samir komt er zo aan met die jongens dus bereid je voor oke? Faris: Ja is goed, ik kan haast niet wachten! Maar als ik had geweten hoe dit zou eindigen, was ik nooit met deze plan akkoord gegaan Aicha: Ik heb me helemaal aangekleed en zit samen met Karima Sarah nog op te maken. Ze zien er prachtig uit. Ik heb een beige jurk aan met een bijpassende hijaab die ik achterstevoren draag. Daarbij draag ik me zilveren setje dat ik van Noudin had gekregen. Karima draagt een lichtblauwe glitterjurk met ook daarbij een bijpassende hijaab die ze ook van achteren heeft vastgemaakt. Sarah heeft een prachtige zwarte jurk met onder geprinte rode bloemetjes. Ze ziet er zo vrouwelijk uit, ook al is ze pas 16. Karima: Je ziet er zo anders uit Aicha, wallah echt prachtig Sarah: Ja wou net zeggen, echt mooi Aicha: Shoukran dames, jullie zien er ook stralend uit. De jongens gaan hun ogen uit kijken haha Karima: Denk je dat Samir het mooi gaat vinden? Aicha: Ja natuurlijk, hij weet niet wat hem overkomt Sarah: Kun je deze clipjes in me haren doen? Aicha: Is goed.. ik zet ze vast en doe nog de laatste restjes makeup voor haar op Zo dat is klaar. Je ziet er zo mooi uit Sarah. Sarah: Bedankt, maar dit is toch allemaal voor niks Aicha: Ja ik weet, maar we moeten net doen alsof weet je nog Sarah: Ik weet, maar toch hoop ik op een gezellige feest voordat ze de bom gaan laten vallen. Karima: Haha we gaan zien. Hoe denk je dat Yasmina zal reageren? Aicha: Pfff ik weet echt niet. Verwacht maar het ergste Sarah: Denk je? Ik weet niet, ze kan behoorlijk dramatisch reageren. Maar ze zal het moeten accepteren. Karima: Jij en Faris horen gewoon bij elkaar klaar! Aicha: Haha jullie hebben gelijk. Ze heeft gewoon geen keus We praten wat verder totdat we te horen krijgen dat het feest al aan de gang is. Snel haasten we ons en Karima belt Samir op. Karima: Hey lieverd, waar blijf je? Samir: Hey schatje, ik kom er zo aan. Zit hier met Abdul, Yassin en Achmed. Ze gaan Yasminas grote geheim blootgeven. Ik kom zo met ze aan. Hou de rest op de hoogte oke? Karima: Is goed zal ik doen, wees voorzichtig oke? Samir: Altijd.. tot zo Karima: Doei Aicha: En? Karima: Hij komt zo met die jongens. Aicha: Ooh ik voel het nou echt hoor. Krijg rillingen overal. Het gaat eindelijk gebeuren. Na vandaag zullen we van Yasmina af zijn Karima: Ik hoop het We geven elkaar een knuffel en gaan naar beneden, waar het feest al in volle gang is. Faris: Ik loop te ijsberen en wacht op Samir die zo dadelijk met de jongens komt. Ik heb nog niet de kans gehad om met hun te praten, maar dat komt nog wel. Na een tijdje hoor ik geklop op de deur. Mo doet open en ik zie Samir binnen komen. Na hem volgen nog drie andere jongens die netjes in pakken zijn gekleed. Ik schud hun handen en ze stellen zich voor. Ik vraag ze van alles en krijg overal antwoord op. Hoe ze tijdens het feest binnen gaan vallen en iedereen Yasminas vuile streken laten weten om zo de bruiloft af te lassen. Ik kreeg daarna een naar gevoel. Iets vertelde me dat we fout bezig zijn. Dat ik hiermee haar leven totaal ga verpesten. Voor even wou ik alles stopzetten en dat liet ik hun ook weten. Maar ze gingen me overhalen om er toch mee door te gaan. We zijn zover gekomen en kunnen niet alles terug draaien. Ik ging maar akkoord. Na alles met ze geregeld te hebben lopen ze terug naar beneden. Ik blijf met Mo nog op mijn kamer. Hij ziet dat ik ongerust ben. Mo: Alles verloopt tot nu toe goed Faris: Tot nu toe jah, maar ik heb hier een slecht gevoel over Mo: Dat is logisch, dit is niet niks. Haal gewoon diep adem en ga ervoor. Je hoeft alleen naast Yasmina te zitten. Hun doen de rest. Faris: Pfff oke Er word op de deur geklopt en hoor van een vrouw dat Yasmina is aangekomen en dat ik snel naar beneden moet komen. Ik kijk Mo aan en hij geeft me een knipoog. Ik geef hem nog een omhelsing en hij loopt achter me aan naar beneden. Wanneer ik de trap afloop zie ik Yasmina al staan. Ze ziet er helemaal opgemaakt uit en draagt een prachtige jurk. Ze kijkt me lachend aan en ik lach nep terug. Ze pakt me bij me hand en we lopen de kamer in. Ik kijk om me heen en overal zie ik mensen. Alle vrouwen beginnen te joelen en ik krijg het plotseling benauwd. Ik voel dat Yasmina in me hand knijpt en ik kijk haar aan. Ik zie glinsters in haar ogen en voel voor even medelijden voor haar, maar denk gelijk weer aan de dingen die ze me had aangedaan. We nemen plaats en ik kijk rond. Onze woonkamer lijkt nu een stuk groter. Tis echt een wonder dat iedereen erin past. Me ogen zoeken naar Aicha en wanneer ik haar zie moet ik even knipperen. Bedriegen me ogen me of zie ik een engel daar staan? Ze ziet er adembenemend uit in haar prachtige jurk. Ik heb de neiging om naar haar toe te rennen en haar vast te houden en nooit meer los te laten gaan. Ze kijkt me lachend aan en voel me hart sneller kloppen. Alleen haar aanwezigheid al maakt me gelukkig. Het idee dat ze achter me staat, zorgt ervoor dat ik dit aankan. Ik kijk Yasmina aan die lachend door de zaal kijkt. Ze heeft niks door, totdat ze Aicha ziet en kijkt ineens een stuk minder blij. Ze fluisterd waarom ze hier is. Ik zeg dat ze daar zich geen zorgen over hoeft te maken. Ze kijkt nog steeds geirriteerd, maar daarna kijkt ze weer lachend door de zaal. Ik schud me hoofd. Gelukkig dat ik niet met deze gestoord wijf hoef te trouwen. Ik vraag me af waar die jongens blijven. Ik hou het niet meer uit. Ik zie ineens een man naar voren komen die zegt dat we moeten opstaan om fotos te maken. Ik kijk nog een keer rond opzoek naar Samir, maar zie hem nergens. Me moeder zie ik naar me toekomen en vraagt of ik het nog volhou. Ik knik en ga eerst met Yasmina op de foto. Daarna komen er verschillende mensen bij ons staan. Ik roep Mo om ook naast me te komen staan samen met me moeder en Sarah. Daarna volgen weer een paar fotos met Yasmina samen met haar ouders. Opeens verschijnt Samir en ik kijk hem vragend aan. Hij knipoogt naar me en neemt ook een foto met Yasmina. Daarna volgen er weer fotos met alleen ik en Yasmina. Ik begin een beetje zat te worden om nep naar de camera te lachen en het moment is aangebroken, want ik zie de jongens aan lopen. Ze lopen naar voren en me hartslag begint op hol te slaan. Yasmina heeft hun nog niet opgemerkt, totdat een van hun me een hand geeft. Ik zie haar gezicht veranderen in angst. Ik zie haar gezicht veranderen in angst en ze kijkt me bang aan. Yasmina: Wat doen hun hier? Faris: Hoe bedoel je? Ze zijn gewoon gasten Yasmina: Nee dat bedoel ik niet, laat ook maar zitten Yassin: Salaam Yasmina, ken je me nog? Ze kijkt hem geschrokken aan en daarna mij. Yasmina: Wat doe jij hier! sist ze Yassin: Nou, nou zo behandel je je gasten toch niet, heb ik gelijk Achmed? Achmed: Ja, en jammer dat je ons niet had uitgenodigd. Het doet me pijn na alles wat we hadden meegemaakt. Yasmina: Ik weet niet waar je het over hebt. Kunnen jullie alsjeblieft weggaan! Tante: Wat is hier aan de hand? Waarom kijk je zo boos mijn dochter? Yasmina: Haal hun hier weg moeder, ze willen mijn bruiloft verpesten Abdul: Hoo sorry mevrouw, wij doen niks Tante: Wie zijn jullie en waarom reageert mijn dochter zo? Abdul: Wilt u dat echt weten? Tante: Zeg het me of vertrek! De jongens kijken elkaar aan en Abdul pakt een glas en tikt er met zijn ring tegen aan. De muziek word gedimt en alle ogen richten zich naar ons. Ik kijk angstig naar Aicha en zie haar met grote ogen kijken naar wat er gebeurd. Ik kijk dan naar Yasmina en heb haar nog nooit zo bang gezien. Abdul: Sorry dat ik even moet storen. Ik wil even Yasmina, een oude kennis van me gefeliciteren. Yasmina we hadden een leuke tijd gehad. Weet je nog een paar jaar geleden achter de kleine moskee? Nee?... Nou laat ik het even met iedereen mee delen. Yasmina staat op en ik hou haar tegen. Yasmina: Wat doe je? Laat me los verdomme!! Faris: Nee, laat hem uitpraten. Ik wil weten wat hij te zeggen heeft. Yasmina : Verdomme Faris, schop hun eruit!! Abdul: Waarom schreeuw je zo Yasmina? Laat me het verhaaltje nou even vertellen. Nou, bijna elke avond sprak ze met me af achter de kleine moskee. Ja ziet u, wanneer ze deed alsof ze ging bidden, ging ze eigenlijk in werkelijk met mijn en mij twee goede vrienden hier afspreken. Ik bespaar jullie de details want het is niet al te prettig. En deze man met wie ze gaat trouwen heeft het recht om te weten met wat voor een vrouw hij gaat trouwen. Yasminas moeder kijkt verward om zich heen en valt flauw. Iedereen schrikt en mensen praten allemaal door elkaar heen. Samir rent naar zijn moeder en probeert haar wakker te krijgen. Schande roept iemand. A Kehba roept weer een andere. Yasmina kijkt mij met tranen in dr ogen aan en ik schud me hoofd. Help me roept ze nog en pakt me arm vast. Ik ruk me van haar los. Opeens zie ik haar vader voor me staan en kijkt zijn dochter met vuur in zn ogen aan. Hij pakt haar bij dr haren en sleurt haar op de grond, waar ze flink word toegetakeld. Ik kan het niet langer aanzien en probeer met al mijn macht me oom van haar af te halen. Ik probeer hem te kalmeren en te zeggen dat het niet waard is. Hij schreeuwt dat hij een shaytaan als dochter heeft en dat het bruiloft per direct word afgelast. Ik haal opgelucht adem en kijk Yasmina medelijdend aan. Ze ligt nog op de grond met haar haren die helemaal door de war staan. Ik hoor dat haar moeder wakker is geworden en ze schreeuwt en huilt tegelijkertijd. Mijn dochter, wat heb je me aangedaan! Na al die jaren je groot te hebben gebracht en dan flik je ons dit!!! Aaah Allah wat moet ik doen!!! Zo bleef ze de hele tijd schreeuwen. Intussen werd het steeds leger en leger. Mensen werden naar buiten begeleid en verteld dat het is afgelast. Iedereen bleef erover praten. En ik denk dat het ook nooit zal stoppen. Aicha en de rest bleven nog geschokt staan kijken. Me oom kijkt me aan en zegt dat ik weg moet gaan en dat dit tussen Yasmina en hun gaat. Ik knik en kijk nog een keer om naar Yasmina die nog steeds op de grond ligt. Ik zie hoe haar vader haar ruw oppakt en haar met een paar andere mannen meeneemt naar buiten. Ik hoor nog geschreeuw en daarna word het stil. Ik kijk Aicha aan en zie haar handen trillen. Ik loop naar haar toe en hou haar stevig in me armen. Meskina ze trilt nog steeds. Het komt goed mijn schat. Alles is afgelopen zeg ik. Opeens begint ze te huilen en ik kalmeer haar. We gaan met zn allen naar boven en zeggen geen woord meer. Totdat Sarah de stilte verbreekt. Sarah: Wooh dat was echt chaotisch Karima: Zeg dat wel, ik heb eigenlijk best medelijden met Yasmina Mo: Hoeft niet, ze heeft dit aan haarzelf te danken Sarah: Dat is waar, maar hoe ze zo ruw werd geslagen..ik schrok wel even. Ik heb Aicha nog steeds in me armen en ze is al wat rustiger. Faris: Gaat het lieverd? Aicha: Ja het gaat, was wel even schrikken. Had niet verwacht dat het zo snel zou gaan Faris: Beter snel dan dat het voor eeuwig zou duren. Aicha: Ja klopt, maar zoals Karima al zei, ik voel best voor haar. Faris: Ja haar leven is naar de klote, mede dankzij ons Sarah: Dankzij haarzelf hoor! Had zij maar niet met die jongens moeten flikflooien. We blijven zo een tijdje praten, totdat ik me moeders stem van beneden hoor. We gaan met zn allen naar beneden en zie wat voor een puinhoop er is achtergelaten. Overal eten en lege bekertjes op de grond. Iedereen helpt mee met opruimen en wanneer we klaar zijn gaan we zitten en me moeder maakt thee. Moeder: Nou dat is gelukkig voorbij Faris: Ja gelukkig wel. Moeder: En nu kun je samen zijn met Aicha toch? Aicha en ik kijken me moeder lachend aan en knikken. Mo: Ewa mensen ik heb ineens iets besloten Faris: Vertel Mo: Van wat ik vandaag heb gezien en hoe ik jou heb zien veranderen Faris, heeft me doen realiseren dat ik fout bezig ben en dat het leven zeer kort is. Moeder: Dat is zeker waar mijn zoon Mo: En ik heb dus besloten om me leven te veranderen Faris: Meen je dat? Mo: Ja ik meen het.. ik zie zijn ogen vochtig worden, maar hij houd het in. Ineens staat hij op en loopt naar Aicha toe. Hij pakt haar bij haar hand vast en kust erop. Het spijt met Aicha, vergeef me voor al die keren dat ik zo naar tegen je deed. Aicha kijkt mij met tranen in dr ogen aan en aait Mo over zijn hoofd. Aicha: Het is al goed. Ik ben trots op je Hij staat op en gaat weer terug naar zijn plaats. Ik kijk hem lachend aan en voel me ogen ook vochtig worden. Ik neem hem apart. Ik leg me handen op zijn schouder en kijk hem serieus aan. Faris: Wil je dit echt? Mo: Ja Faris: Weet je het zeker? Mo: Ja ik weet het zeker Faris: Dit is een serieuse zaak. Hierna moet je niet terug vallen in je oude levenstijl Mo: Ik heb het helemaal gehad wallah. Faris: Oke... en ik omhels hem We lopen weer terug naar de rest en drinken gezellig onze thee op. Zo blijven we de hele avond zitten. Totdat we de deur horen opengaan. Me moeder loopt er naartoe en ik kijk Aicha liefdevol aan. Ik loop naar haar toe en neem haar weer in me armen en kus op haar voorhoofd. Faris: Het is toch allemaal goed gekomen he lieverd? Aicha: Ja ik hou van je Faris: Ik ook van jou Yasmina: WAT?!!!!!! We schrikken op en zien Yasmina die helemaal bont en blauw is voor ons staan. Ze ziet er precies uit als dat meisje uit de film Gothika Yasmina: Verrader!!!! Jullie hebben dit allemaal gepland! zegt ze schreeuwend We weten niet wat we moeten zeggen en kijken haar zwijgend aan. Dan rent ze ineens weg en we kijken verbaasd naar elkaar. Sarah: Oh nee, ze heeft het door. Wat gaat ze doen? Faris: Wat wilt ze doen. Ze is er gloeiend bij. Ook al verteld ze iedereen dat wij erachter zaten, ze kan ons dan toch niks maken. Het feit blijft dat ze een grote schande heeft gemaakt. We hebben alleen de waarheid boven tafel gelegd. Sarah: Je hebt gelijk, maar ik vertrouw haar niet. Ze gaat misschien gekke dingen doen Karima: Sarah heeft gelijk, ik zou oppassen. Misschien dat ze wraak gaat nemen Faris: Wij zorgen er wel voor dat dat niet gebeurd toch? Aicha: Ja, lief dat jullie bezorgd zijn, maar ik heb Faris aan me zij dus laat haar maar komen dreigen. Opeens horen we voetstappen en zien Yasmina weer voor ons staan. Dit maal kijkt ze ons zo kwaad aan, dat ik een automatisch een stap achteruit zet. Ineens begint ze te schreeuwen en ik zie haar hysterisch op ons afrennen. Voor even dacht ik dat ze met zou gaan wurgen, totdat ik opeens een vlijmscherpe mes in haar hand zie!! Alles lijkt zo snel te gaan. Me voeten lijken vastgenageld te zijn en ik zie me leven voorbij flitsen. Totdat ik besef dat ik niet degene ben waar zij de mes op richt. Ik draai me om naar Aicha en zie hoe Yasmina de mes in haar borstkast steekt. Aicha kijkt me met grote ogen aan en hapt naar lucht. Dan valt ze levenloos voor me voeten. NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!! Ik voel alles om me heen draaien en zie overal bloed. Sarah en Karima gillen het uit. Me moeder is flauwgevallen en Mo rent op Yasmina af en pakt de mes uit haar handen. Ik val om me knieen en pak Aicha bij haar hoofd. Ze kijkt me huilend aan en probeert te praten. Faris : Ssst, niks zeggen. Alles komt goed. Hou het vol.. zeg ik snikkend Karima komt naast Aicha zitten en schreeuwt het uit. Karima: Allah laat haar niet doodgaan!!!!! Faris: Haal een doekje snel, ik moet het bloed zien te stoppen. Karima rent weg en komt met een doekje terug. Ik leg het tegen Aichas borst en probeer het bloed tegen te houden, maar het is teveel. Faris: Snel regel een auto. We moeten haar zo snel mogelijk naar een ziekenhuis brengen! Ik kijk om me heen en zie Mo die Yasmina in bedwang houd. Ze begint helemaal te trillen en zie de bloederige mes een eindje verderop liggen. Sarah zit angstig in elkaar gedoken en me moeder is al bij bewustzijn gekomen meskina. Ze rent naar ons toe en gaat naast Aicha zitten Moeder: We moeten haar hier weg zien te krijgen. Er is een ziekenhuis hiervlakbij, maar de wachttijd is lang Faris: We moeten toch iets doen? Moeder: Ik denk dat ze zulke noodgevallen wel eerder gaan helpen Faris: Waar wachten we dan nog op. Laten we gaan! Ik probeer Aicha op te pakken terwijl het bloed langs haar lichaam op de grond druppelt. De tranen zijn niet te stoppen wanneer ik haar gezicht steeds bleker zie worden. Mo blijft met Yasmina achter. Hij gaat ervoor zorgen dat ze krijgt wat ze verdiend. Ik ren met me moeder en Karima naar de auto. Sarah is nog steeds in shock toestand en is ook achter gebleven. Ik start de auto en volg de richting die me moeder aangeeft. Na 10min komen we aan en ik til Aichas koude lichaam op. Nog steeds zijn haar ogen open, maar haar toestand lijkt te verslechteren. We rennen naar binnen en zuster schrikt als ik met Aicha binnenkom. Er word alarm geslagen en de dokter komt aanrennen. Gelukkig nemen ze haar gelijk mee. Ik wil ook meegaan, maar de dokter houd me tegen. Ik blijf samen met Karima en me moeder achter en wachten af. Karima blijft de hele tijd huilen en ik kan er niet tegen en omhels haar. Faris: Sssst niet huilen, ze zal het redden. Blijf daar in geloven Karima: Haar gezicht..snik snik..ze zag er zo bleek uit..snik..wat als ze Faris: Nee dat wil ik niet horen! Blijf positief Me moeder komt bij ons staan en alle drie omhelsen we elkaar. Zo blijven we een tijdje staan totdat ik de stem van de dokter hoor. Ik draai me om en zie de dokter verdrietig kijken. Dokter: Het spijt me, haar hart is gestopt. We kunnen niks meer doen Me wereld stort in wanneer ik dat hoor. Karima en me moeder schreeuwen het uit en ik zak door me benen en sla met me vuisten op de grond. Nee!!!! Dit kan niet waar zijn! Aicha!!!!!!!!!!!!!!!! Ya Allah waarom!!!!!!! De tranen lopen nu als rivieren langs me wangen. Waarom zij!!! Waarom nu!!!! Me moeder komt bij me op de grond zitten en houd me stevig vast. Ik begin langzaam gek te worden en de dokter krijgen me niet stil. Totdat ze het wel genoeg vinden en geven me een kalmeringsspuit. Het laatste wat ik nog hoor is het geschreeuw van me moeder. Ik voel me duf worden en me spieren verslappen zich. Wanneer ik na een tijdje weer wakker ben zie ik dat ik in een witte kamer zit. Ik spring op en hoop dat ik alles heb gedroomt. Ik ren naar buiten en zie me moeder en Karima nog huilen. Neeeee!! Het is toch waar! Aicha is weg! Ik ren naar de dokter en vraag waar ze ligt. Hij zegt dat ik beter niet kan gaan, maar ik pak hem bij zijn kraag en dwing hem mij te vertellen waar ze ligt. Hij wijst me de kamer aan en ik ga naar binnen. Me hart voel ik in me keel bonken en zie haar levenloze lichaam liggen. Ik ben bang om dichterbij te komen en voel alles in me lichaam beven. Uiteindelijk zet ik de eerste stap en dan de tweede totdat ik bij haar bed aankom. Ik wil zo graag dat ze nu wakker word en haar armen om me heen slaat. Ik pak een stoel en neem plaats naast haar bed. Weer komen de tranen en ik voel een grote brok in me keel. Ik kijk naar haar bleke gezicht en ga met mijn vinger voorzicht langs haar wang. Wat voelt ze koud aan! ze leeft ook niet meer hoor ik een stemmetje in me zeggen. Ik leg me hoofd op de matras en huil en huil als een baby totdat ik niet meer kan. Opeens hoor ik iemand me naam roep. Ik schrik op en kijk Aicha aan, maar ze ligt nog steeds in de zelfde positie. Ik kijk over om me heen. Wie kan dat geweest zijn? Ik richt me weer op Aicha en ik breng me hoofd dichter naar haar toe. Ik stop en knijp me ogen dan dicht. Alles flits voor me ogen. Alle momenten die we hadden gedeeld. Alles komt weer terug. Tranen vallen weer terwijl ik dacht dat ik geen tranen meer over had. Ik doe me ogen open en kom weer terug naar realiteit. Ik kijk haar aan en kus haar koude lippen. De eerste keer dat onze lippen elkaar raken bedacht ik me opeens. De eerste keer en ze leeft niet meer. Voor even lijk ik verdoofd te zijn. Alles word wazig door de tranen. Ik schreeuw me longen uit. Aicha!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Een dokter komt binnen en vraagt me de kamer te verlaten. Faris: Nee, ik blijf bij mijn vrouw! Dokter: Het is te laat jongen. Ze er er niet meer Faris: Kan me niks schelen wat je zegt. Ik verlaat haar niet alleen verdomme!! Hijk komt op me aflopen en pakt me bij me arm. Ik ruk me van hem los en verkoop hem een vuist tegen zn kaak. Ik valt op de grond en ik raak in paniek. Ik kijk Aicha aan en ren naar haar toe. Ik pak haar op en wil met haar weglopen, totdat ik me moeder en Karima bij de deur zie staan. Ze kijken me met tranen in hun ogen aan en ik blijf stokstijf met Aichas lichaam in me handen, staan. Ik zak door me knieen en heb haar nog vast. Haar hoofd valt naar achter en ik zet haar weer rechtop en kus op haar voorhoofd. Opeens voel ik me moeders warme handen op mijn gezicht. Ik kijk haar aan en ze zegt dat ik afscheid moet nemen. Ik schud me hoofd en zeg nee. Dit maal hurkt ze zich en pakt met beide handen me gezicht vast. Moeder: Luister naar mij. Dit doet ontzettend pijn. Ik weet het. Ik voel je pijn. We voelen het allemaal. Maar ze is bij Allah. Laat haar rusten Ik hoor wat me moeder zegt. En ze heeft ook gelijk, maar het doet zoooooon pijn. Hoe met ik doorgaan zonder haar? Ik pak Aicha weer op en leg haar weer terug op bed. Ik blijf haar aankijken en sluit me ogen. Wanneer ik me ogen doe valt mijn traan op haar gezicht en glijd langs haar wangen naar beneden. Ik veeg het af en geef haar nog een laatste zoen. Karima komt naast me staan en houd me hand vast. Ik kijk haar aan en zie hoe erg haar ogen zijn opgezwollen. Meskina ik was zo met mezelf bezig dat ik niet in de gaten had dat nog meer mensen aan het lijden waren. Ze bukt zich naar Aicha en zoent op haar wang Karima: Rust zacht zusje. Moge je het paradijs betreden Insha Allah Ze draait zich naar me om en huilt het uit. Me moeder komt erbij staan en ik hou ze beide vast en we nemen afscheid van Aicha. Paar Dagen Later Toen we terug keerden naar huis, was het onze taak om het slechte nieuws te brengen. Sarah begon als een gek alles stuk te gooien en me moeder probeerde haar te kalmeren. Uren later begon ze pas rustiger te worden. Mo had geen tranen meer. Hij was gewoon verstijft van verdriet waardoor hij niks meer kon zeggen. Net als ik was hij een rommel om aan te zien. Die avond zochten we troost bij elkaar en de nacht was het moeilijkst. Niemand kon slapen. Ik heb te horen gekregen dat we vandaag naar de politie moeten om onze verklaring af te leggen. Moge Yasmina worden gestraft voor haar daden. Hier en Insha Allah in het hiernamaals. Nadat we onze verklaring hadden afgelegd, was het aan ons om Aichas familie terug in Nederland op de hoogte te brengen. Ik was bang, maar moest het toch doen. Hoe laf het ook was om het via de telefoon over te brengen, had ik toch geen keus. Ik zat hier nog wel even. Wanneer ik hun eindelijk op de hoogte had gebracht, verbrak ineens de verbinding en kon daarna ook niet meer terug bellen. YaRabbi, waarom nu! Haar moeder moet nu vast hysterisch zijn. Na een paar keer te hebben geprobeerd heb ik het ongegeven. Ik leg de telefoon met geweld op de haak en loop weg. Ik moet hier even weg. Weg waar het allemaal heeft plaatsgevonden. Ik loop naar buiten en zie allemaal kinderen om me heen rennen. Opeens zie ik een klein meisje naar me toekomen. Ik schrik even, want ze lijkt op een jongere versie van Aicha. Ik buk en aai over haar hoofd. Ze haalt een bloem tevoorschijn en houd het voor me gezicht Meisje: Voor jou Faris: Voor mij? Shoukran lieverd Ze geeft me een kusje en rent weer lachend weg. De eerste persoon die een glimlach op me gezicht heeft getoverd sinds de verschrikkelijk dag en ze is niet ouder dan vier jaar. Ik sta op en loop weer verder, totdat ik voor een moskee sta. Ik blijf er een tijdje naar staren en besluit om naar binnen te gaan. Eenmaal binnen zie ik veel mannen, want het is vrijdag en zometeen begint het duhr gebed. Ik doe de woedoe en verricht het gebed. Daarna blijf ik nog zitten en vraag Allah om Aicha Insha Allah naar het Paradijs te lijden. Inna lillahi wa inna ilaihi radjioen. Ik voel de tranen weer komen en laat het gaan. Zo blijf ik een tijdje zitten en sta dan op en loop weer terug naar huis. Onderweg denk ik ineens aan wat Aicha me had verteld. Als wij gaan trouwen, dan wil ik naar Mekka verhuizen. Ik kreeg die woorden van haar maar niet uit me hoofd. Weken Later Het lijkt net een dag dat ik Aicha verloor en de pijn is nog steeds vers. In die weken hebben ik vanalles geregeld. Ik heb haar familie laten overvliegen naar Marokko en Aicha werd in Alhoceima begraven. We zijn met beide families gegaan en Aichas moeder zocht veel steun bij mijn moeder. Gelukkig dat ze elkaar hadden. Karima en Samir zochten ook veel steun naar elkaar en mijn taak was om Sarah te verzorgen. Meskina ze was er slecht aan toe. Ze had dagen lang niet gegeten en zag er ziek uit. Mo was ook een grote steun. Hij heeft me vooral veel geholpen om Aichas begravenis te regelen. Ik weet niet wat ik zonder hem had gedaan. Nu is het tijd voor onze familie om terug te keren naar Nederland. Yasminas familie blijven nog een tijdje in Marokko in verband met Yasminas vonnis. Ze is tot 8 jaar wegens 1ste klasse moord veroordeeld, maar wij vonden dat veels te weinig. Omdat hun in Belgie staan ingeschreven, word de zaak daar verder afgehandeld. We hopen dat ze dan een zwaardere straf zal krijgen Insha Allah. Ik pak mijn koffers in en zie dat iedereen al klaar is voor vertrek. Terug in Nederland Ik ben wel weer blij om terug te zijn, maar had nooit verwacht dat ik hier terug zou keren zonder Aicha. Ik zucht diep en neem me koffer mee naar boven. Wanneer ik me koffers wil uitpakken, stop ik ineens. Moet weer denken aan de woorden van Aicha Als wij gaan trouwen, wil ik verhuizen naar Mekka. Mekka, ja dat is het! Uit het niets heb ik besloten om een ticket naar Mekka te kopen. Ik sprint naar beneden en leg me moeder alles uit. Ze verklaard me voor gek, maar begreep me nadat ik haar de reden had uitgelegd. Faris: Ik weet niet, maar voel me daar zo dichter bij Aicha. Ik weet dat het gek klinkt mama, maar ik moet dit doen. Voor mezelf. Alsjeblieft Me moeder begon te huilen en ik begon ook automatisch mee te huilen Faris: Mama alsjeblieft niet huilen Moeder: Ik huil uit trots mijn zoon. Ik ben zo trots op jou dat je na al die ellende toch op je beide benen staat en zon grote keuze maakt. Mekka is ver weg en ik zal je ongelovelijk veel missen. Ik omhels haar en ga dan me koffers weer naar beneden brengen. Weer een paar dagen later: Ik heb de tickets geregeld en heb iedereen op de hoogte gebracht. Sarah is ondertussen weer helemaal opgeknapt en vond het erg dat ik weg zou gaan. Ik zou haar ook ontzettend missen. Alleen Mo is de enige die er nog niks vanaf weet. Ik besluit om hem dat persoonlijk te vertellen en start me auto en rij naar zijn huis. Zijn moeder doet open en ik begroet haar. Ze laat me naar binnen en ik vraag waar Mohammed is. Ze zegt dat hij boven is. Ik loop de trap op en klop op zijn deur. Mo: Binnen Ik ga naar binnen en zie hem op zijn bed liggen, starend naar het plafond Faris: Alles goed? Mo: Ik zou jou die vraag moeten stellen. Faris: Na omstandigheden gaat het wel. Dit is een van mijn betere dagen eerlijk gezegd Mo: Ben blij dat te horen alhamdoelillah Faris: Ik ben hier gekomen met een doel Mo: En dat is? Ik zwijg even en kijk hem aan Mo: Wat is er? Faris: Ik ben van plan om naar Mekka te verhuizen Hij wordt stil en kijk voor zich uit. Mo: Ben je serieus? Faris: Ja ik moet dit voor mezelf doen. Alleen zo kan ik opnieuw beginnen Mo: Maar waarom helemaal in Mekka? Faris: Dat ligt een beetje ingewikkeld. Aicha vertelde me namelijk dat wanneer wij zouden trouwen, dat we dan naar Mekka zouden verhuizen. Ik heb dat idee al een tijdje in me hoofd en wil dat graag waar maken. Mo: Maar Aicha is er niet meer, dat weet je toch? Je moet het achter je laten Faris: Ik weet het, en dit is mijn manier. Ik wil haar niet vergeten. Ik kan haar niet vergeten en wil haar laatste wens in vervulling brengen. Jij moet me begrijpen, toch? Weer kijkt hij me zwijgend aan en zucht diep. Mo: Ik sta 100% achter jou keuzes, dat moet je onderhand wel weten Faris: Ga dan met me mee! Mo: Mee? Naar Mekka?!! Faris: Ja waarom niet? We hebben onze diplomas op zak, we kunnen daar beide opnieuw beginnen. Je hebt je leven veranderd. Kom op man en je hebt geld zat dus laten we beide gaan. Mo: Nee, je praat wartaal. Ik kan niet gaan. Faris: Waarom dan niet, geef me een goede reden! Mo: Wat dacht je van familie misschien? Faris: Met al dat geld wat je hebt kun je ze maandelijks laten overvliegen. Dus dat is al geen excuus. Hij begint te lachen en schud zijn hoofd Mo: Je hebt gelijk, ik heb hier eigenlijk niks meer om voor achter te blijven. Ik zit al zolang te brainstromen over wat ik wil gaan doen met me leven en zie eerlijk gezegd geen toekomst in Nederland. Faris: Nou perfect toch? Ga alsjeblieft met me mee. We kunnen samen een bedrijfje beginnen ofzo. Het maakt niet uit. We hebben elkaar in iedergeval nog Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan en begint ineens kei hard te lachen. Mo: Laten we het doen. Faris: Echt?!! Mo: Ja waarom niet. Een nieuw begin. Ik knik...een nieuw begin. Twee Jaar Later: Ik loop door de straten van Mekka en schop een steen dat voor me ligt weg. Ik staar naar de lucht en haal diep adem. Hmm lekker. Alles is hier zo anders. Zo vredig. Het heeft ons wel veel moeite gekost om het allemaal te regelen, maar naarmate tijd en mede dankzij Mohammeds geld is het ons toch gelukt om het voor elkaar te krijgen. Onze families hebben we samen een een paar keer laten overvliegen en hebben ze alles laten zien. Ze waren zo trots op ons. Heb ook vernomen dat Karima en Samir zijn verloofd. Insha Allah zullen ze gelukkig worden. Yasmina is inmiddels in Belgie veroordeeld voor 30 jaar tot levenslang Alamdoelillah. Mohammed heeft twee schitterende huizen naast elkaar laten bouwen en we komen elke dag bij elkaar over de vloer. De tijd in Mekka heeft me zeer goed gedaan qua mijn sterkte in het geloof. Ik heb zoveel geleerd en geef nu samen met Mohammed zelfs lezingen in de moskee. Als ik terug denk aan mijn tijd in Nederland, krijg ik een knoop in me maag. Wat waren we toch onwetend. Elke dag erop los feesten. Maar toen kwam zij me leven in lopen. Oh Aicha, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Ik zie haar vaak in me dromen en soms voel ik haar zelfs om me heen. Soms als ik ergens loop, bijvoorbeeld naar de markt, dan lijkt ze ergens tussen de mensen te verschijnen in het wit gekleed en ze begroet me met haar mooiste glimlach ooit. Mohammed heeft in de tussentijd een speciale vrouw leren kennen. Ze zijn al een jaar getrouwd en hij krijg binnenkort zijn eerste kind. Wat ben ik zo blij voor hem. Ik aan de andere kant kan me hart nog niet openstellen voor een andere vrouw. Ik heb nog teveel liefde voor Aicha en zie mezelf niet met iemand anders. Misschien ooit zal Allah en bijzondere vrouw op me pad sturen, maar niemand, echt niemand zal zo bijzonder als mijn Aicha zijn. Ik ben van plan om vandaag weer een lezing te geven en dit keer in me eentje. Mohammed is thuis om voor zijn zwangere vrouw te zorgen en dat begrijp ik volkomen. Ik heb mijn papieren gisteren klaargemaakt. De lezing gaat over Het leven na de dood. Ik stap binnen in de moskee en bid eerst twee Rakahts. Daarna doe ik nog een paar douas voor Aicha en mijn familie. Ik kijk op en zie opeens een vaag persoon in het hoekje zitten. Hij kijkt me de hele tijd aan. Ik knipper een keer met me ogen en tot mijn schrik herken ik hem! Het is diezelfde man die ik jaren geleden in Nederland zag. Toen ik voor het eerst in jaren weer binnen in een moskee ging. Dezelfde man die mijn een boekje over het gebed gaf. Me hart lijkt in me keel te bonken en voel me benen trillen. Hoe kan hij hier zijn? Of verbeeld ik me het gewoon? Ik knipper nogmaals en hij zit daar nog steeds. Ik waag mijn kans en loop op hem af. Hij staat op en kijkt me lachend aan. Ineens zegt hij: Kijk eens naar jezelf. Kijk wat je hebt bereikt. Ik ben trots op je. Ik kijk hem glimlachend aan en wil hem vragen om naar mijn lezing te komen. Wanneer ik hem de papieren wil laten zien is hij ineens verdwenen. Ik kijk overal rond en vraag een paar mannen of ze een man met een lange baard hebben gezien? Niemand heeft hem nog gesproken of gezien. Ze zeggen dat het vast mijn verbeelding is geweest. Maar ik weet toch zeker dat ik hem zag. Ik kijk verward om me heen. Nog steeds geen spoor van hem te bekennen. Hmm vreemd. Ik schud het maar van me af en loop naar de zaal waar ik mijn lezing zal geven. Ik kijk nog snel door de papieren heen. Mooi alles is klaar. Ik ga helemaal vooraan zitten en zie hoe de zaal zich vult met mannen. Tevreden kijk ik voor me uit. Opeens zie ik een licht achterin de zaal verschijnen. Ik kijk er geconcentreerd naar en zie Aicha stralend daar staan. Ze heeft iemand naast haar staan. Ik kijk nog een keer goed en tot mijn schrik zie ik mijn vader. Mijn vader die ik jaren geleden heb verloren staat naast mijn prachtige vrouw. Ze kijken me lachend aan en draaien zich dan om en vervagen langzaam. Ik hoor Aichas stem heel zachtjes maar toch duidelijk genoeg Ik hou van jou zeggen. Een traan glijd over mij wang en ik begin met de lezing. -Einde
Posted on: Tue, 05 Nov 2013 22:05:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015