Mam na imię Joanna i mam 28 lat. Mieszkam w Zielonej Górze. Tutaj też przyszłam na świat jako 6-miesięczny wcześniak. Po urodzeniu nie otrzymałam ani jednego punktu Apgar, ważyłam zaledwie 1 kg. Praktycznie mieściłam się w dłoni jednej ręki mojego adopcyjnego taty. Zbyt długo leżałam w inkubatorze. Miałam głowę płaską jak jajko. Doszło do niedotlenienia mózgu, czego efektem jest Dziecięce Porażenie Mózgowe - całkowity brak równowagi, brak chodzenia i całkowity silny niedowład spastyczny czterokończynowy. Dlatego poruszam się na wózku inwalidzkim. W tym całym nieszczęściu, które mnie spotkało, miałam też ogromnego farta. Trafiłam na ludzi, którzy w tej ciężkiej sytuacji pokochali mnie od pierwszego wejrzenia. Moi adopcyjni rodzice są również osobami niepełnosprawnymi. Dzięki temu zawsze rozumieli, przez co przechodzę i jakie są moje potrzeby. Mimo choroby, jakiej doznałam, jestem osobą sprawną intelektualnie. Optymistycznie patrzę na otaczający mnie świat, szybko nawiązuję kontakty z nowymi ludźmi, staram się być zawsze wesoła... Mimo swojej niepełnosprawności nie poddałam się. Żyję aktywnie. Ukończyłam liceum i szkołę policealną. Z zawodu i pasji jestem grafikiem. Kocham muzykę oraz literaturę komputerową, psychologiczną, katolicką. Od zawsze spędzałam dużo czasu przy komputerze. Tam jest mój drugi świat. Ten, w którym jestem taka, jak wszyscy. Nikt nie patrzy na mnie przez pryzmat choroby... Moja choroba wymaga codziennej stałej rehabilitacji ruchowo usprawniającej, która jest bardzo kosztowna. Nie chcę ugrzęznąć w domu, a żeby się przemieszczać potrzebuję wózka. Chciałabym zebrać środki na akumulatory, ładowarkę oraz osłony akumulatorów i utrzymać choć ten minimalny stopień niezależności.
Posted on: Tue, 23 Jul 2013 13:04:08 +0000