Martinus was een Romeinse soldaat. Hij was gelegerd in Amiens. Op een dag kwam hij terug van een reis. Het was heel koud. Martinus trok zijn soldatenmantel, een soort cape, om zich heen. Die mantel had hij voor de helft zelf moeten betalen, de andere helft was door het leger betaald. Bij de stadspoort van Amiens zat een schaarsgeklede bedelaar. Martinus had geen geld of voedsel meer bij zich. Hij besefte dat de bedelaar van kou zou omkomen als niemand hem hielp. Maar zijn mantel weggeven kon niet, die was immers voor de helft door het leger betaald. Toen bedacht Martinus: Maar de helft die ik zelf heb betaald kan ik wèl weggeven. Met zijn zwaard hieuw hij de mantel doormidden en hij gaf de helft aan de bedelaar. Toen reed hij, met de andere helft om zich heengetrokken, door naar de legerplaats. Daar was geen begrip voor Martinus levensreddende actie. Staatseigendom vernietigen! Martinus ging het cachot in. Toen hij daar eindelijk in slaap viel droomde hij dat Jezus hem bedankte: Je hebt mijn leven gered. Ik was die bedelaar. Martinus was zelf geen Christen en hij begreep die droom niet, maar had wel het gevoel dat die belangrijk was. Toen hij weer uit de legergevangenis werd vrijgelaten zocht hij vrienden op die Christen waren. Die legden hem uit dat Jezus had gezegd: Als je iets doet voor mensen die het nodig hebben, mensen die honger hebben, of dorst, zieken, gevangenen, mensen zonder kleding of onderdak, dan is het alsof je het voor mij gedaan hebt. Martinus is Christen geworden. Later is hij in Tours tot bisschop gekozen. Dat zag hij zelf niet zo zitten, hij verstopte zich in een ganzenhok maar de ganzen verraadden hem met hun gesnater. Zo werd hij gevonden en uiteindelijk is hij toch bisschop geworden. Toen hij ruim tachtig jaar oud was is hij op 11 november overleden en in de kerk in Tours begraven. Zijn graf werd een bedevaartsplaats en zijn sterfdag werd ieder jaar herdacht. Omdat hij de bedelaar had geholpen mochten op zijn gedenkdag armen langs de huizen gaan om om voedsel te vragen. Hieruit is de traditie ontstaan dat op 11 november, Sint Maarten, kinderen zingend met lichtjes langs de huizen trekken en snoep krijgen. (Licht is symbool voor wijsheid, goedheid, liefde en blijdschap.) Zou het geen goed idee zijn om op Sint Maarten niet alleen snoep (of gezonder: fruit en noten) aan de kinderen te geven, maar om óók iets, bv. via de voedselbank, te geven aan mensen die het hard nodig hebben? Als je dit een goed idee vindt, zou je dit verhaal dan willen delen?
Posted on: Sat, 09 Nov 2013 22:02:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015