Menim bunu yazmaqi bir meqaleni oxuyandan sonra fikirlesdim. Belkede her kes evvelce bos sozler hesab edib kececek,ama oturub diqqetle oxuduqda yazdiqlarimda ne qeder heqiqeten payinin olduqunu gorecekler. Indi her bir genc sevgiden danisir. Beli menim de bugun yazdiqim movzu segdiden olacaq lakin birce ferq ondandirki menim yazaciq sevgi valideynlere olan sevgidir. Beli biz usaqlari boyudene kimi valideynler ne qeder eziyyet cekir. qocalanda ise biz ya onlari qocalar evine atiriq yadaki evin bir kuncu tullayiriq gereksiz esya kimi. Bunu yazmaqimda Avstraliyanida qocalar evinde olmus qocanin olumunden sonra tapilmis bir seiri oxuyandan sora yazdim indi hemin seiri sizlere yaziram Tibb bacısı, sən nə görürsən… Sən nə görürsən… Mənə baxanda nə düşünürsən? Şıltaq qarı, bir az da axmaq… Anlaşılmaz həyat tərzli Laqeyid gözlü Boş yerə yemək gətirən… Üstünə qışqıranda ki, «Cəld ol, səy et» Hesab edirsən ki, o, nə etdiyini görmür? Daim corablarını və ayaqqabılarını itirən Heç nə üçün təkid etməyən, bununla belə sənə onunla hər şey etməyə imkan verən Gününü yemək və çimməkdən başqa heç nə ilə doldurmayan… Sən bunu düşünürsən Sən bunu görürsən. Aç gözlərini tibb bacısı Sən mənə baxmırsan. Qoy sənə deyim mən kiməm. Hətta burada sakit oturanda, sizin sərəncamınıza tabe olanda Sizin arzunuzla qidalananda Mən hələ də uşağam On yaşım var Anam və atamla Qardaş və bacılarımla yaşayıram Və biz hamımız bir-birimizi sevirik Ayaqlarında qanadları olan On altı yaşında gənc qızam Lap yaxınlarda həyatımın məhəbbətini tapmağın xəyalındayam İyirmi yaşında Həyata keçirəcəyimi vəd verdiyim andları xatırlayan Nişanlı qızam İndi isə iyirmi beş yaşındayam Bir övladım var Mənim rəhbərliyimə, mühafizəmə və evə ehtiyaclı… Otuz yaşlı insan! Körpəm nə tez böyüdü Biz-birimizlə ayrılmaz iplərlə bağlıyıq Qırx yaşımda gənc oğlanlarım böyüdü Və evi tərk etdi Ancaq həyat yoldaşım yanımdadır Və məni təsəlli etdi Əlli yaş… Evdən yenə uşaq səsi gəlir. Yenə körpələrləyik Sevgilim və mən. Üzərimə zülmət çökdü: - Ərim öldü… Gələcəyə baxıram Və dəhşətdən diksinirəm İndi mən uşaqlarım üçün yaşayıram Bir də onların uşaqları. Əlimdə olan sevgi Və illər haqqında düşünürəm İndi qocalmışam… Və həyat acımasızdır İstehza edir və qocalığı axmaq görünməyə məcbur edir. Bədən zəifləyir və haldan düşür Qüdrət və güc gedir Və indi vaxtilə ürəyin olduğu yerdə daş var Lakin bu zəif qılafin içində hələ də gənc biri var Və yenə və yenə ürək döyüntüləri ilə nəbz vurur Mən hər bir sevinci xatırlayıram Mən hər bir acını xatırlayıram Və mən sevirəm Və yaşayıram Bu həyatda əvvəlki tək. Mən illər haqqında düşünürəm Hansı ki, çox az idi və sürətlə keçdi. Və inadkar faktla razılaşıram: Heç nə daimi deyil. Bəs onda açın gözlərinizi, insanlar! Açın və baxın! Şıltaq qarını deyil, Diqqətlə baxın və MƏNİ görün!.. What do you see, nurse, what do you see? What are you thinking when youre looking at me? A crabby old woman, not very wise, Uncertain of habit, with far away eyes. Who dribbles her food and makes no reply When you say in a loud voice, I do wish youd try? Who seems not to notice the things that you do, And forever is losing a stocking or shoe. Who, resisting or not, lets you do as you will. With bathing and feeding, the long day to fill, Is that what youre thinking? Is that what you see? Then open your eyes, nurse, youre not looking at me. Ill tell you who I am as I sit here so still, As I use at your bidding, as I eat at your will. Im a small child of ten with a father and mother, Brothers and sisters, who love one another. A young girl of sixteen, with wings on her feet, Dreaming that soon now a lover shell meet. A bride soon at twenty, my heart gives a leap, Remembering the vows that I promised to keep. At twenty-five now, I have young of my own, Who need me to guide, and a secure happy home. A woman of thirty, my young now grown fast, Bound to each other with ties that should last. At forty my young sons have grown and are gone, But my mans beside me to see I dont mourn. At fifty once more babies play around my knee, Again we know children, my loved one and me. Dark days are upon me, my husband is dead, I look at the future, I shudder with dread. For my young are all rearing young of their own, And I think of the years and the love that Ive known. Im now an old woman and nature is cruel, Tis just to make old age look like a fool. The body, it crumbles, grace and vigor depart, There is now a stone where I once had a heart. But inside this old carcass a young girl still dwells, And now and again my battered heart swells. I remember the joys, I remember the pain, And Im loving and living life over again. I think of the years, all too few, gone too fast, And accept the stark fact that nothing can last. So open your eyes, nurses, open and see, Not a crabby old woman, look closer - see ME!! Valideynlerinizi qedrini bilin
Posted on: Tue, 29 Oct 2013 10:58:10 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015