Omstreeks 1962 werden de liefhebbers van Nederlandstalige muziek getrakteerd op een nieuw Nederlands geluid. Nederlands talige muziek was in die tijd een ondergeschoven kindje op radio en tv. Er werd op neergekeken door de meeste mensen die het in de media voor het zeggen hadden. Dom en oubollig. Dat was het volgens hen. Maar opeens was daar Jaap Fischer! Een jongeman die zichzelf begeleide op de gitaar en die opvallende ironische, kritische en grappige eigen liedjes zong. Dat was voer voor fijnproevers! De grote massa merkte Jaap niet of nauwelijks op. Maar hij werd al snel een veel geprezen icoon, in relatief kleine kring. Vele duizenden liefhebbers droegen hem bijna letterlijk op handen. De zin `Denk eens dat het je broertje was´, in een liedje over een ei dat, als goed gemotiveerde potentiele kip, meedogenloos gekookt dan wel gebakken werd, ligt mij nog tamelijk vers in het geheugen. Jaap hing zijn gitaar al snel aan de wilgen en hij verschool zich voor de vele liefhebbers die hem nog steeds bewonderden. De plotselinge roem was hem opeens teveel geworden. Zijn vlucht uit de schijnwerpers maakte hem jarenlang nog beroemder dan hij al was. Maar ja. De tijd raast voort, en langzaam maar zeker vloeide de roem ook in dit geval weer weg. Onlangs deed Jaap (samen met een vriendin met wie hij tegenwoordig het onopgemerkte duo Joop en Jessica vormt) mee aan Hollands Got Talent. De beroemde Jaap van vroeger werd door de jury niet herkend in zijn vermomming als Jaap. Een jurylid meende wel enige kwaliteit in zijn tekst te herkennen (mooi meegenomen voor de inmiddels al bijna stokoude Jaap) maar het jurerende collectiefje brandde het duo vervolgens, zichtbaar genietend van hun vernietigingsmacht, tot aan de grond toe af. Ik begrijp wel dat het duo niet doorging naar de volgende ronde. Daarvoor zat er net iets teveel staar op de muzikale oogjes. En ach. Misschien was het optreden ook wel bedoeld als een grap. Wie zal het zeggen. (Dat hoop ik eigenlijk). Maar hoe dan ook. Jaap Fischer heeft ooit een belangrijke bijdrage geleverd aan het moeizame en langdurige groeiproces waarin het Nederlandse lied uiteindelijk volwassen is geworden. Een beetje respect. Dat zou de jury gesierd hebben. Eigenlijk spoelde (met name Gordon) ook zichzelf op deze wellustige macho-manier een beetje boel door de plee. youtube/watch?v=_YUpSFiBun8
Posted on: Tue, 19 Nov 2013 15:05:06 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015