REISVERSLAG DAG 11: Vandaag was wederom een zware reis. Vanmorgen vroeg opgestaan want de eerste trein vertrok al vroeg, en dat was ook de enige trein die vandaag richting Budapest ging; het spoorwegennet laat hier veel te wensen over. Erg veel ontbijt had ik niet; twee appels en daar heb je natuurlijk nooit genoeg aan. Lara zou om 9 uur langskomen maar die heb ik niet meer gezien, telefonisch afscheid genomen en de sleutels in het postvak gegooid. Toen op pad. In de trein kwam ik veel Nederlanders tegen, Sziget is tenslotte ook weer bezig hier in Budapest, dus was er weer veel gelegenheid om eens in mijn eigen taal te communiceren in plaats van mengsel van Engels, Duits en enige woordjes Frans. Mijn maag begon in de trein al zo ongeveer te imploderen. Meerdere keren passpoort controle (geen idee waarom, Kroatie is toch lid van de EU?) bij de grensovergang. Enige personen werden de trein uitgezet. Lachen is dat als je naar Sziget gaat, de trein uitgezet worden midden in Hongarije voor zoiets onbenulligs als dat, zonder reiservaring. Echt, echt gestoord die politie hier. Na misschien wel tien keer tot een complete stilstand te zijn gekomen in the middle of nowhere, niet in de buurt van een perron, kwam de trein na bijna zeven uren aan in Budapest. Inmiddels was mijn maag echt leeg en kreeg ik migraine. Dit keer had ik niet te kampen met omstandigheden als een lege telefoon, dit keer was het fysiek vooral zwaar. Mijn verblijfplaats (ik wil altijd het goedkoopst) was namelijk aan de andere kant van Boedapest en Boedapest is twee maal Amsterdam, bus zat er niet in want hoewel ik meerdere talen spreek en zo niet er wel dingetjes van kan verstaan, incluis Kroatisch, kan ik echt geen wijs uit Hongaars. Dan was er nog een zware rugtas en bovendien was de zonnegod me niet gunstig gezind; 42 graden was het vandaag in de zon. Ja, zelfs voor een jonge man is dat zwaar. Toch de Donau gehaald, maar ik moest nog verder lopen. Daar vond ik, ernstig ook, een McDonalds. Een stoot kalorien kon ik op dat moment wel hebben dus daar even neergestreken. De migraine werd vrijwel direct minder. Het was nog even kijken hoe ik de Oostkant van de Donau ging bereiken maar dat is uiteindelijk ook gelukt en leverde een paar mooie plaatjes op. Uiteindelijk dan toch mijn verblijfplaats gevonden, en toen sloeg het noodlot toe: het was vol. Maar ergens anders was nog wel iets vrij. Toen weer lopen. Daar aangekomen was er inderdaad nog plaats vrij, voor 1 nacht, want morgen is alles ook hier vol. Enfain. Het eerste wat ik toen heb gedaan is douchen, want wat ben ik kapot. Morgen zal ik nog eens informeren bij de balie of er misschien iemand tussenuit geknepen is, zo nee, dan zoek ik een andere plaats. Nog een memorabel punt ter zijde, vandaag sprak al voor de tweede keer iemand me aan in een taal die ik niet begreep waarop ik vroeg of zij Engels spreken waarna ik als reactie: "Yes", kreeg. Daarna keken ze me vragend aan. Word ik getrolld ofzo? Weer wat dingen geleerd vandaag: - Neem water mee, en neem er veel van mee (dit kan ik gelukkig begrepen, maar ik zet het maar neer voor iedereen die nog eens wil gaan reizen; dit is Strikt noodzakelijk, met een hoofdletter S). - Ontbijt als een keizer - Lunch als een koning - Dineer als een bedelaar - Hongaren hebben een Schwarzenegger accent - Mensen jonger dan 10 en ouder dan 40 hebben geen omgevingsbesef. - Verwacht geen intelligente reacties. Vaak moet je mensen dingen uitleggen. Tot slot, hartelijke salutaties uit Boedapest.
Posted on: Sat, 03 Aug 2013 19:35:11 +0000