Rozwój ruchowy jest bardzo ważnym aspektem rozwoju dziecka. Jego wartość jest nieoceniona, szczególnie w pierwszych latach życia. Rozwój ruchowy (motoryczny), jest bowiem podstawą rozwijania procesów poznawczych, do których zaliczamy percepcję (dotyk, wzrok, słuch, węch, smak) oraz uwagę, pamięć, myślenie i mowę. Rozwój ruchowy odbywa się w sposób ciągły i postępujący. Jest jednak procesem indywidualnym, ponieważ różny może być czas osiągania przez dziecko danego etapu rozwojowego ( np. niektóre dzieci zaczynają wspinać się na meble w wieku siedmiu miesięcy, a inne w tym samym wieku zaczynają siadać). Podobnie odmienny może być sposób nabywania i rozwijania konkretnych sprawności potrzebnych do osiągnięcia danej umiejętności (np. niektóre dzieci raczkują, po czym zaczynają stawać na nóżki, a inne pomijają raczkowanie i nie wiadomo kiedy już szczęśliwe przemieszczają się wzdłuż meblościanki). Niezależnie jednak od sposobu zdobywania danej umiejętności przejście na wyższy etap zależy od istnienia i utrwalenia się niższego.. Owa indywidualność wynika nie tylko z predyspozycji biologicznych (budowy i czynności układu ruchu oraz sterującego układu nerwowego) ale genetycznych (tzw. uzdolnień ruchowych) oraz środowiskowych. I o tych ostatnich słów kilka. Wartość najbliższego środowiska oraz jego ogromna rola w procesie rozwoju dziecka jest niepodważalna. Dotyczy to także rozwoju motorycznego (który, o czym wspomniałam wyżej, pozostaje w ścisłym związku z rozwojem psychicznym). Stymulacja zewnętrzna w tym obszarze (rozwój ruchowy) także jest możliwa i rodzice również powinni w niej brać czynny udział. W jaki sposób? Poprzez dostarczanie dziecku różnych bodźców, które zachęcą maluszka do wykonywania danych czynności ruchowych, stwarzanie możliwości do podejmowania aktywności ruchowej. Ruch jest bowiem niezbędny do poznawania - doświadczania ruchów własnego ciała, przestrzeni, do poznawania osób i przedmiotów, do „nauki świata”. Jeśli dziecko nie skupia wzroku na twarzy dorosłego nie będzie mogło oglądać obrazów, a więc i uczyć się rozumienia nazw przedmiotów, to z kolei wpłynie na sposób myślenia; jeśli małe dziecko nie potrafi gryźć, żuć i połykać pokarmów nie będzie uczyło się mówić; jeśli nie chwyta, przeciwstawiając kciuk, nie będzie w stanie manipulować przedmiotami; jeśli nie trzyma sztywno główki, nie zacznie siadać, nie będzie także gotowe do chodzenia. Najwięcej zmian w rozwoju ruchowym następuje w ciągu pierwszego roku życia. Sami często dziwimy się, że nasz maluszek już chwyta przedmioty, że podnosi główkę, że wykonuje obroty (z plecków na brzuch i odwrotnie), że siada, że postawiło kroczek. Niedowierzamy, że tyle zmian następuje i w tak krótkim okresie czasu. W drugim roku życia dzieci zwykle już samodzielnie przemieszczają się lub zaczynają chodzić. Cały czas doskonalą tą umiejętność. Rączki coraz bardziej przestają stabilizować ciało, więc teraz bardziej służą do manipulacji. Od tego czasu zaczynamy już mówić nie tylko o rozwoju motoryki dużej, ale i małej. A także o rozwoju praksji oralnej . Duża motoryka, to sprawność fizyczna całego ciała. Motoryka mała dotyczy sprawności dłoni i palców. Praksja oralna, to sprawność narządów mowy. Jej rozwój zależy w dużej mierze od poprawnego wykonywania takich czynności jak: ssanie, oddychanie i gryzienie. Rozwój motoryki jest bardzo istotny dla prawidłowego funkcjonowania dziecka. Braki, czy opóźnienia w rozwoju ruchowym są zwykle pierwszym zauważalnym sygnałem nieprawidłowości rozwojowych ( a więc i także nieprawidłowości w przebiegu rozwoju poznawczego, emocjonalnego i społecznego). Rodzicom zwykle trudno jest zauważyć ewentualne braki czy opóźnienia, szczególnie u malutkiego dziecka. Wynika to z braku wiedzy na temat etapów rozwojowych dziecka. I uważam, że nic w tym złego, w końcu rodzic nie musi wiedzieć wszystkiego. To lekarz pediatra, psycholog albo logopeda zajmujący się wczesną interwencją powinni posiadać odpowiednią wiedzę. I z nimi należy skonsultować się w razie ewentualnych wątpliwości. Rozwój ruchowy wpływa na ogólny rozwój dziecka. Jeśli przebiega prawidłowo, stanowi odpowiednią podstawę do rozwoju funkcji poznawczych, a później do nauki pisania i czytania. Należy go rozwijać i stymulować poprzez swobodny ruch oraz celowe, zorganizowane działania. Ćwiczenia dobieramy w zależności od aktualnego etapu rozwoju motorycznego dziecka (nie wolno kierować się datą urodzenia, czyli wiekiem chronologicznym). Życzę harmonijnego rozwoju wszystkim maluszkom Pozdrawiam wszystkie mamy, mgr Jadwiga Kunicka, logopeda (i także mama), logopedapolski.pl
Posted on: Wed, 11 Sep 2013 12:24:49 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015